தமிழ் இலக்கியங்களில் ஏகத்துவக் கொள்கை

 திருச்சிராப்பள்ளி ஜமால் முகமது கல்லூரி  முதுகலை & தமிழாய்வுத்துறை மற்றும் சான்லாக்ஸ் பன்னாட்டுத் தமிழியல் ஆய்விதழ் இணைந்து நடத்திய "தமிழ் இலக்கியங்களில் சமயமும் சமுதாயமும்" எனும் பொருண்மையிலான  ஒரு நாள் பன்னாட்டுக் கருத்தரங்கம் 11.12.2024 (புதன்கிழமை) அன்று நடைபெற்றது.

அந்தக் கருத்தரங்க ஆய்விதழுக்கு

"தமிழ் இலக்கியங்களில் ஏகத்துவக் கொள்கை" எனும் தலைப்பில் நான் எழுதிய கட்டுரை தங்கள் பார்வைக்கு...

தமிழ் இலக்கியங்களில் ஏகத்துவக் கொள்கை

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

மொழிபெயர்ப்பாளர், பொறுப்பாசிரியர் இனிய திசைகள் மாத இதழ்

  

முதல் மனிதன் படைக்கப்பட்ட காலத்திலிருந்தே, சமயக்கொள்கை இருந்துவருகிறது. இப்பிரபஞ்சத்தைப் படைத்து ஆளுகின்ற அனைத்து ஆற்றல்களும் கொண்ட இறைவன் ஒருவன் இருக்கின்றான் என்பதைப் பெரும்பாலானோர் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கின்றனர். இன்றைய மக்கள் பற்பல தெய்வங்களை வணங்கிக்கொண்டும் பல்வேறு சிலைகளின் பெயர்களைக் கூறிக்கொண்டும் இருந்தாலும் அவர்கள் அனைவருக்கும் ஒரே இறைவன்தான் இருக்கின்றான் என்பதைப் பொய்யாமொழிப் புலவர் ஆணித்தரமாகக் கூறியுள்ளார்.

 

அது மட்டுமல்ல, இறைவனின் பண்புகளையும் ஆங்காங்கே கூறியுள்ளார். இறைவன் என்பவன் அவனது பண்புகளால் பல்வேறு பெயர்களில் அறியப்படுகிறான். இறைவனுடைய தன்மைகளையும் பண்புகளையும் வள்ளுவர் தம் நூலில் குறிப்பிடுகிறார். ஈராயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்னுள்ள தொன்மையான நூலான திருக்குறளில் ஓரிறைக் கொள்கை குறித்துக் கூறப்பட்டுள்ளது வியப்பிற்குரியதுதான்.

 

அகர முதல எழுத்தெல்லாம் ஆதி, பகவன் முதற்றே உலகு. (குறள்: 1) எழுத்துகளுக்கெல்லாம் தொடக்கமாக ‘அ’கரம் இருப்பதைப் போல் இந்த உலகிற்கு முதன்மையானவன் பகவன் (இறைவன்) இருக்கின்றான் என்று தெரிவிக்கிறது. ஆக இந்த உலகில் முதன்முதலாகத் தோன்றியவன் இறைவன்தான் என்பதைத் திருக்குறள் நிறுவுகிறது. இறைவனின் பண்புகள் குறித்துப் பேசும் திருக்குர்ஆன் இறைவனை ‘முதன்மையானவன்’ (57: 3) என்று கூறுகிறது.

 

இறைவன் ஒருவனே: ‘தனக்குவமை இல்லாதான்’ எனும் 7ஆம் குறள் ‘இறைவன் ஒருவனே’ என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. இறைவன் குறித்துச் சிந்திப்போர், ‘இவ்வுலகை ஆளுகின்ற இறைவன் ஒருவன்தான் இருக்க முடியும்’ என்பதைத் தம் சிந்தனையால் உணர்ந்துகொள்வர். ஏனென்றால் ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட கடவுள் இருந்திருந்தால் ஒவ்வொரு கடவுளும் ஒருவிதமான கட்டளையைப் பிறப்பிப்பார். அப்போது இவ்வுலகிலுள்ள  கோள்கள், நட்சத்திரங்கள் உள்ளிட்டவை எப்படி இயங்கும்? சூரியன் மேற்கே உதிக்க வேண்டுமா, கிழக்கே உதிக்க வேண்டுமா என்று தீர்மானிப்பவர் யார்? குழப்பம்தான் ஏற்படும். ஆகவே ஒரே இறைவன்தான் இவ்வுலகை ஆள்கிறான் என்பதை நாம் புரிந்துகொள்ளலாம்.

 

அதே கருத்தைத் திருக்குர்ஆன் கூறுகிறது: அவனுக்கு நிகராக யாரும் இல்லை. (112: 4) அவனைப் போல் எதுவும் இல்லை. (42: 11) ஆக இவ்வுலகைப் படைத்தாளுகின்ற இறைவன் ஒருவனே. அவனுக்கு நிகரானவர்  எவரும் இவ்வுலகில் இல்லை. அவன்தான் மனிதர்கள், விலங்குகள், கால்நடைகள், பறவைகள் உள்ளிட்ட அனைத்து உயிரினங்களையும் உயிரற்றவற்றையும் படைத்துள்ளான். அவனே அவற்றைப் பராமரிக்கின்றான்.

 

வினாவுக்கு விடையில்லை: ஓரிறைக் கொள்கைக்கு எதிராக இன்றைய மக்கள் வணங்கி வழிபட்டு வருகின்ற  தெய்வங்கள் குறித்து சீரிய சிந்தனையுடையவன் சிறிது நேரம் சிந்தித்தால் அவனது கொள்கை போலியானது என்பதை எளிதில் விளங்கிக்கொள்வான். படைக்கும் கடவுள் பிரம்மா என்றும் காக்கும் கடவுள் விஷ்ணு என்றும்  அழிக்கும் கடவுள் சிவன் என்றும் மக்கள் பாகுபடுத்தி வழிபட்டு வருகின்றார்கள். இவ்வாறு மூன்று செயல்களுக்கு  மூன்று கடவுள்கள் என்று இருந்தால், ஒரு கடவுள் படைப்பதை இன்னொரு கடவுள் எப்படி அழிக்க முடியும்? காக்கும் கடவுள் ஒருவனைக் காக்க நினைக்கும்போது, இன்னொரு கடவுள் எப்படி அவனை அழிக்க முடியும்? இருவருக்கும் சண்டை வராதா? அல்லது அவர்களுள் ஒருவர் பலவீனராகவும், மற்றொருவர் பலசாலியாகவும் ஆகிவிட மாட்டார்களா? அப்படியெனில் பலவீனமானவர் எப்படிக் கடவுள் எனும் தகுதியைப் பெறுவார்? எனவே ஒரே இறைவன்தான் அனைத்தையும் படைத்தவன். அவனே படைக்கவும் அழிக்கவும் செய்கிறான். அனைத்து ஆற்றல்களும் உடையவன் அவனே. “நிச்சயமாக அல்லாஹ் அனைத்துப் பொருள்கள்மீதும் ஆற்றல் மிக்கவன் ஆவான்” (2: 20) என்று அல்லாஹ்வே தன்னைப் பற்றித் திருக்குர்ஆனில் கூறுகின்றான்.

 

அஞ்சுவது அஞ்சாமை: ஒவ்வொரு மனிதனும் கடவுளுக்கு அஞ்சினால், அவன் செல்லுமிடமெல்லாம்  அவனுடைய அச்சத்தோடு செல்வான். அதனால் பாவம் செய்ய அஞ்சுவான். அதேநேரத்தில் இறைவனுக்கு அஞ்சாதவன் பாவம் செய்ய அஞ்சமாட்டான். அதனால் இறைவனை அஞ்சாமை ஒருவனைப் பாவம் செய்யத்  தூண்டும். அதைத்தான் அஞ்சுவது அஞ்சாமை பேதைமை அஞ்சுவது அஞ்சல் அறிவார் தொழில் (428) எனும் குறள் உணர்த்துகிறது.

 

 கொன்றைவேந்தன் எனும் நீதி நூலில், ‘அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்’ என்று ஔவை கூறுகிறார். உன்னை ஈன்றெடுத்த அன்னை, அதன்பின் தந்தை ஆகியோரை அறிவதற்குமுன், நீ இவ்வுலகில் பிறப்பதற்குத் திட்டமிட்ட தெய்வத்தை - இறைவனை அறிந்துகொள். தெய்வத்தை நன்கறிந்த பின், ‘ஆலயம் தொழுவது சாலவும் நன்று’ என்பதை உணர்த்த முற்படுகிறார். அதாவது ஒவ்வொருவரும் வழிபாட்டுத்தலம் சென்று இறைவனைத் தொழுவது சாலச் சிறந்தது என்கிறார்.

 

பார்வையற்ற ஒருவர் இறைத்தூதர் முஹம்மது ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களிடம் வந்து, எனக்குக் கூட்டுத்தொழுகையிலிருந்து விதிவிலக்கு வேண்டும் என்கிறார். “நீர் பாங்கோசையைக் கேட்கின்றீரா?” என்று வினாத் தொடுக்க, அவர் “ஆம்” என்றார். “அப்படியானால் அதற்கு நீர் பதிலளிப்பீராக (அதாவது பள்ளிவாசலுக்கு வந்து கூட்டுத் தொழுகையில் கலந்துகொள்வீராக)” என்றார்கள். (முஸ்லிம்: 1157) பார்வையற்ற ஒருவரே தம் வீட்டில் தொழுதுகொள்ள அனுமதியில்லை எனும்போது மற்றவர்கள் பள்ளிவாசல் வந்து, கூட்டுத்தொழுகையில் கலந்துகொண்டுதான் ஐவேளைத் தொழுகையை நிறைவேற்ற வேண்டும் என்பதை நாம் அறியலாம்.

 

யூதமும் கிறிஸ்தவமும்: யூதம், கிறிஸ்தவம், இஸ்லாம் ஆகிய மும்மதத்தினரும் ஓரிறைக் கொள்கையைத்தான் கொண்டுள்ளார்கள். இருப்பினும் அவரவர்களுக்கு வந்த இறைத்தூதர்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு வேறு வேறு மதத்தினராக மாறிவிட்டனர். உண்மையில் ஏக இறைவன் அல்லாஹ்தான் மூஸா, ஈஸா, முஹம்மது ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் ஆகியோரை மனிதர்களுக்குத் தூதர்களாக அனுப்பி, ஏக இறைவனான அல்லாஹ்வையே வணங்கி வழிபட வேண்டும் என்று தெரிவிக்கச் செய்தான்.

 

கிறிஸ்தவர்கள் இறைத்தூதர் ஈஸா அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்களின் மரணத்திற்குப்பின் இயேசு கிறிஸ்துவையே கடவுளின் நிலைக்கு உயர்த்திவிட்டார்கள்; அவரின் சிலையையே வணங்கிவருகின்றார்கள். அவர், சிலுவையில் அறையப்பட்டு மரணத் தறுவாயில் இருந்தபோது, “பிதாவே, இவர்களை மன்னியும்; இவர்கள் அறியாமல் செய்கின்றார்கள்” (லூக்கா: 23: 34) என்று கூறியதை பைபிள் பதிவு செய்துள்ளது. ஆக இயேசு இறந்தபோது, தம்முடைய ஏக இறைவனை அழைத்துள்ளார்; அந்த ஒரே இறைவனிடம் பாவிகளுக்காக மன்னிப்பை வேண்டியுள்ளார். ஆகவே இயேசு கற்பித்தது ஏகத்துவக் கொள்கையைத்தான் என்பதை நாம் உறுதிபடக் கூறலாம்.

 

திருக்குர்ஆன் தமிழுரையில் அதற்கான சான்று உள்ளது. மறுமையில் எல்லோரையும் உயிர்கொடுத்து எழுப்பி விசாரணை செய்யப்படும் நேரத்தில், ஈஸா அலைஹிஸ்ஸலாம் வருவார். அவரிடம் விசாரணை செய்யப்படும்.  அது குறித்துத் திருக்குர்ஆன் வார்த்தைகள் இதோ: அல்லாஹ் (மறுமை நாளில் ஈஸாவை நோக்கி) ‘மர்யமுடைய மகன் ஈஸாவே! அல்லாஹ்வுடன் என்னையும், என்னுடைய தாயையும் இரண்டு கடவுள்களாக எடுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று மனிதர்களை நோக்கி நீங்கள் கூறினீர்களா?’ என்று கேட்பான் என்பதையும் நினைவூட்டுங்கள். அதற்கு அவர் கூறுவார்: “நீ மிகப் பரிசுத்தமானவன். எனக்கு ஒரு சிறிதும் தகாததை நான் ஒருபோதும் கூறமாட்டேன். அவ்வாறு நான் கூறியிருந்தால் நிச்சயமாக நீ அதனை அறிந்திருப்பாயே! என் உள்ளத்திலுள்ளதை நீ நன்கறிவாய். உன் உள்ளத்திலுள்ளதை நான் அறியமாட்டேன். நிச்சயமாக நீதான் மறைவானவை அனைத்தையும் நன்கறிபவன்.

 

(மேலும்) நீ எனக்குக் கட்டளையிட்டபடியே நான் (அவர்களை நோக்கி) ‘நீங்கள் எனக்கும் உங்களுக்கும் இறைவனாகிய அல்லாஹ்வையே வணங்குங்கள்’ என்று கூறினேனேயன்றி வேறொன்றையும் (ஒருபோதும்) நான் கூறவில்லை. நான் அவர்களுடன் இருந்த வரை அவர்களின் செயலை நான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். நீ என்னைக் கைப்பற்றிய பின்னர் நீதான் அவர்களைக் கண்காணித்தவனாக இருந்தாய்; அனைத்திற்கும் நீயே சாட்சி.'' (5: 116-117) 

 

ஆகவே அந்த இறைவிசாரணையில், அவர் தாம் மக்களுக்குச் சொன்ன ஏகத்துவக் கொள்கையை உறுதிப்படுத்திவிட்டு, முக்கடவுள் கொள்கையை மறுப்பார் என்பதை மேற்கண்ட திருக்குர்ஆன் உரையாடல் சுட்டிக்காட்டுகிறது.

 

ஒருவன் இவ்வுலகில் வாழும் காலத்தில் எதையுமே வணங்கி வழிபடாமல், இவ்வுலகைப் படைத்த ஓர் இறைவன் இருக்கின்றான் என்று மட்டும் நம்பியிருந்து அதேநிலையில் மரணித்துவிட்டால் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தின் நிலைப்பாடு என்ன? அவன் தொடக்கத்தில் தண்டனை கொடுக்கப்பட்டாலும், இறுதியில் ஒரு நாள் இறைவன் நாடுகிறபோது அவனை மன்னித்து, சொர்க்கத்திற்கு அனுப்பலாம். அதற்கான சான்று நபிமொழித் தொகுப்பு நூல்களில் காணப்படுகிறது.

 

அதேநேரத்தில் எதை வேண்டுமானாலும் வழிபடலாம் என்ற நோக்கத்தில் எதையாவது நம்பி, எதையாவது வழிபட்டு வாழ்ந்து, மரணித்திருந்தால் அவன் ஏக இறைவனுக்கு இணைவைத்தோர் பட்டியலில் சேர்க்கப்பட்டு நரகத்தில் நுழைவிக்கப்படுவான் என்பது உறுதி. ஏனெனில் திருக்குர்ஆன் அதைத்தான் கூறுகிறது: “எவன் அல்லாஹ்வுக்கு இணை வைக்கின்றானோ அவனுக்கு நிச்சயமாக அல்லாஹ் சொர்க்கத்தைத் தடைசெய்து விடுகின்றான்; அவன் செல்லுமிடம் நரகம்தான். (5: 72)

 

இறைவன் ஒளிமயமானவன்: அருட்பெருஞ்சோதி அருட்பெருஞ்சோதி தனிப்பெரும் கருணை அருட்பெருஞ்சோதி... (திருவருட்பா) என்று இறைவனை (ஜோதி) ஒளி வடிவில் காண்கிறார் வள்ளலார். இந்த மந்திரத்தில் தயவு, கருணை, அருள் என்னும் மூன்றும் அடங்கியுள்ளன .அதுதான் இறைவனுடைய இயற்கைப் பண்புகளாகும். ஆக வள்ளலார் காண்பதும் உருவமில்லா ஓர் இறைவனைத்தான். அதைத்தான் திருக்குர்ஆனும் கூறுகின்றது: அல்லாஹ், வானங்கள், பூமி ஆகியவற்றின் ஒளியாக இருக்கிறான். (24: 35)

யார் இறைவன்?: இந்து மத நம்பிக்கையுள்ளவன் வெங்கடாசலபதி, முருகன், பிள்ளையார், ஆதிபராசக்தி என்று எண்ணற்ற கடவுளிடம் கேட்கின்றான். கிறிஸ்தவ மத நம்பிக்கையுள்ளவன் இயேசுவிடம் கேட்கின்றான்.  அவரே தனக்கு அனைத்தையும் வழங்குகிறார் என்று நம்புகிறான். ஒரு முஸ்லிம் அல்லாஹ்விடமே கேட்கின்றான். அவனே அனைத்தையும் தனக்கு வழங்குவதாக நம்புகிறான். அல்லாஹ்வின் தன்மையை அறியாதவன் நாகூர், ஏர்வாடி, முத்துப்பேட்டை, அஜ்மீர், உள்ளிட்ட இறைநேசர்கள் அடங்கியுள்ள மக்பராவிற்குச் சென்று, அங்கு தன் தேவைகளைக் கேட்கின்றான். அவனுடைய தேவைகள் நிறைவேறியதும் அவர்கள்தாம் தனக்குக் கொடுத்ததாக நம்பிக்கைகொள்கின்றான். ஒரு பெண் அரச மரத்தைச் சுற்றி வருகிறாள். அவளது தேவை நிறைவேறியதும் அதுதான் தனக்குக் குழந்தையைக் கொடுத்ததாக நினைத்துக்கொள்கிறாள்.  மேற்கண்ட மனிதர்களுள் யாருடைய நம்பிக்கை மிகச் சரியானது? எல்லோருடைய தேவைகளையும் உண்மையிலேயே நிறைவேற்றுபவன் யார்?

அதற்கான விடையைத் திருக்குர்ஆனில் காண்கிறோம்: ஜின்களையும், மனிதர்களையும் (எனக்கு வழிப்பட்டு) என்னை வணங்குவதற்கன்றி (வேறெதற்காகவும்) நான் படைக்கவில்லை. அவர்களிடம் நான் யாதொரு பொருளையும் கேட்கவில்லை. மேலும், எனக்கு உணவு கொடுக்குமாறும் கோரவில்லை. நிச்சயமாக அல்லாஹ்தான் அனைவருக்கும் உணவளிப்பவனும், அசைக்கமுடியாத பலசாலியுமாவான். (51: 56-58)     

ஆக பல்வேறு மதநூல்களும் தத்துவ ஞானிகளும் கூறுவது ஒரே இறைவனைத்தான். உலகில் பெரும்பாலோர் நம்புவது ஓரிறைவனைத்தான். எனவே இவ்வுலகைப் படைத்துப் பரிபாலித்துக் கொண்டிருக்கின்ற அல்லாஹ்வே அந்த இறைவன் என்பதை உணர்ந்து அவனையே வணங்கி வழிபட்டு, இருமையிலும் வெற்றியடைவோம்.

================0

தடைகளை உடைக்காதீர்/ Do not break the barriers

தொடர்: 4 விடாமுயற்சியின் வெற்றிக்கனி (குறுநாவல்)

 

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி

 

இவ்வாறு நற்பணிகள் பலவும் செய்துகொண்டிருந்த அஹத் இமாமிடம் ஒருவர், “நீங்க பிஎச்.டி. பட்டம் பெற்றிருந்தும் ஏன் கல்லூரிப் பேராசிரியராகச் செல்லவில்லை?” என்று கேட்டார். “நான் இமாமாகவும் மொழிபெயர்ப்பாளராகவுமே நீண்ட காலம் இருந்துட்டேன்; அதனால் அது பற்றி யோசிக்கல. இருந்தாலும் புதுக் கல்லூரிக்கு இரண்டு தடவை நேர்காணலுக்குச் சென்றிருக்கிறேன். அப்போது என்னைவிட வயதில் மூத்தவங்களெ தேர்வு செய்துட்டாங்க; அதன்பிறகு நான் அதற்காக எந்த முயற்சியும் எடுக்கல” என்றார்.

 

“இப்ப போங்க இமாம் ஸாப். இப்போது புதிதாக அறிவிப்பு வந்திருக்கு. அரபுப் பேராசிரியர் பணிக்கு ஆள் தேவைப்படுகிறதாம்” என்று அவர்மீது அன்புகொண்ட ஒருவர் சொன்னார். அச்சமயத்தில் கொரோனா தீநுண்மி பரவி, அடங்கியிருந்த காலம். அதனால் பள்ளிவாசல் பணியிலிருந்து விடைபெற்றுச் சென்றுவிட்டார். குறிப்பிட்ட நாளில் இன்டர்வியூ செல்லத் தயாரானார். தமது இரு சக்கர வாகனத்தை ஓங்கி உதைத்து, ஓடச் செய்ய முயன்றார். அச்சமயம் பார்த்து அது ஓட மறுத்துவிட்டது. அதனால் ஆட்டோ ஒன்றில் ஏறி, புதுக்கல்லூரியை அடைய சற்றுத் தாமதமாகிவிட்டது. முதலில் வந்தோர் தம் வருகையைப் பதிவுசெய்துவிட்டனர். பின்னர் இவர் சென்று, தம் வருகையைப் பதிவுசெய்துகொள்ளும்படி கூறினார்.

 

“அதெல்லாம் தேவையில்லை; இதோ அவர்களோடு சேர்ந்து அமருங்கள்; ஒவ்வொருவராக அழைப்பார்கள்” என்றார் அங்கிருந்த அலுவலகப் பணியாளர். சரியென அவர்களோடு அமர்ந்துவிட்டார். அவர்களுள் ஒவ்வொருவரும் முறைப்படி அழைக்கப்பட்டார்கள். ஆனால் வெகுநேரமாகியும் அவரது பெயர் மட்டும் அழைக்கப்படவே இல்லை.

 

“என்னங்க, வெகுநேரமாகியும் எனது பெயர் மட்டும் அழைக்கப்படவே இல்லை?” என்று எழுந்து சென்று அந்த அலுவலகப் பணியாளரிடம் கேட்டபோது, அவர் உள்ளே சென்று, “இன்னும் ஒரு கேண்டிடேட் இருக்கிறார்” என்று சொன்னார். “சரி அவரை உடனடியாக உள்ளே வரச்சொல்லுங்க” என்று சொல்ல, அதன்பின் உள்ளே சென்றார். இன்டர்வியூ நடைபெற்றது. அவர்கள் கேட்ட வினாக்களுக்கு விடையளித்தார். இறுதியில் வழமையாகக் கேட்பதுபோல், “உங்களுக்குப் பாடம் நடத்திய அனுபவம் இருக்கா?” என்று இப்ராஹீம் சார் கேட்டார்.

 

அந்தக் கேள்வியைக் கேட்டாலே அஹதுக்குக் கோபம் வந்துவிடும். இதுவரை இரண்டு தடவை எந்த வாய்ப்பும் கொடுக்கவில்லை. வாய்ப்பே கொடுக்காமல் முன்அனுபவம் இருக்கா என்று கேட்பது என்ன நியாயம்?

 

ஆனால் அவர்கள் கேட்பதோ இதற்குமுன் வேறு எங்கேனும் பள்ளிக்கூடத்தில் அல்லது கல்லூரியில் பாடம் நடத்திய அனுபவம் இருக்கா என்பதுதான். அது அஹதுக்குத் தெரியாமல் இல்லை. இருப்பினும் அந்தக் கேள்வி அவருக்குக் கோபத்தை ஏற்படுத்தும்.

 

அவர்களின் அந்தக் கேள்விக்கு, “மகளிர் அரபுக் கல்லூரியில் மூன்றாண்டுகள் பாடம் நடத்தியுள்ளேன்” என்று சொன்னார். அதனை அவர்கள் கணக்கில் எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. “ஸ்கூல் அல்லது காலேஜில் அனுபவம் இருக்கா?” என்று மீண்டும் கேட்க, “இல்லை” என்று சொன்னார். “சரி, நீங்க போகலாம்” என்றனர். சரி, நாம் தேர்வாகவில்லை என்று முடிவுசெய்துகொண்டு வெளியே வந்துவிட்டார். வீட்டிற்கு வந்து தம்முடைய மொழிபெயர்ப்புப் பணியைத் தொடர்ந்தார்.

 

அதன்பின் ஒரு மாதத்தில், சென்னையிலிருந்து நானூறு கிலோமீட்டர் தூரத்திலுள்ள ஒரு முஸ்லிம் கல்லூரியில் அரபுத்துறைப் பேராசிரியர் பணியிடம் காலியாக இருப்பதாகச் செய்தி கேள்விப்பட்டு, அதற்காக விண்ணப்பித்தார். குறிப்பிட்ட தேதியில் நேர்காணலுக்கு வரச் சொல்லி கடிதம் வந்தது.

 

அங்கு புறப்பட்டுச் சென்றார். நீண்ட தூர இரயில் பயணம். காலையில் அங்கு சென்று எங்கு குளிப்பது, ஆடை மாற்றுவது என்று யோசித்துக்கொண்டே சென்றார். அப்போது அந்தப் பெட்டியிலேயே பயணம் செய்த ஒரு முஸ்லிம் குடும்பத்தினர், இவரிடம் பேச்சுக் கொடுத்தனர். “ஹஜ்ரத், என் மனைவிக்கு மிடில் பெர்த்-தான் கிடைச்சிருக்கு. அவங்களால மேலே ஏற முடியாது. நீங்கள் உங்களோடு லோயர் பெர்த்-தை விட்டுக்கொடுத்தீங்கன்னா அதுல அவங்க படுத்துக்குவாங்க, நீங்க மிடில் பெர்த்ல படுத்துக்குங்க” என்று அன்போடு கோரிக்கை வைத்தார் ஷாகுல் ஹமீது.

 

சரியென அந்த லோயர் பெர்த்தை அவருடைய மனைவிக்கு விட்டுக்கொடுக்கச் சம்மதித்தார். அதன்பின்  அவர்களிடையே பேச்சு தொடர்ந்தது. “எங்கெ போறீங்க ஹஜ்ரத்?” என்று ஷாகுல் ஹமீது கேட்க, அவர் தாம் செல்லும் ஊர்ப் பெயரைச் சொல்ல, “நாங்களும் அங்கெதான் போறோம்; எங்க சொந்த ஊரே அதுதான் ஹஜ்ரத்” என்றார்.

 

“அப்படியா?” என்று சொல்லி முடித்துக்கொண்டார். அதன்பின் அவர், “என்ன விஷயமா அங்கெ போறீங்க?” என்று கேட்க, “நான் அங்குள்ள கல்லூரியில் அரபி உஸ்தாத் போஸ்ட்டுக்காக இன்டர்வியூ போறேன்” என்றார்.  அப்படியே அவர்களின் பேச்சு தொடர்ந்தது. பின்னர் இரவு உணவைப் பரிமாறிக்கொண்டார்கள். அவர்களிடையே நட்பு வளர்ந்தது.

 

“நீங்க கவலைப்படாதீங்க ஹஜ்ரத், நீங்க எங்க வீட்டுக்கு வந்து, குளிச்சுட்டு, ட்ரெஸ் மாத்திக்கிட்டு இன்டர்வியூ போகலாம். எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை; உங்களுக்கு அந்த வேலை கண்டிப்பா கிடைக்கும்” என்று சகோதர வாஞ்சையோடு நேர்மறையான வார்த்தைகளைக் கூறினார்.

 

காலையில் இரயிலைவிட்டு இறங்கினார்கள்; அவரும் இறங்கினார். அவர்களோடு ஆட்டோ ஒன்றில் ஏறி,  சில பல தெருக்களைக் கடந்து அவருடைய வீட்டை அடைந்தார். அங்கு சென்றதும் குளித்து, புத்துணர்வடைந்து கொண்டார். ஆடைகளை மாற்றிக்கொண்டு, அவர்கள் கொடுத்த தேநீரைப் பருகிவிட்டு, அவர்களுக்கு நன்றி கூறிப் புறப்பட்டார். வெளியில் சென்று இங்குமங்கும் சற்றுநேரம் ஊரைச் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு, பிறகு ஓர் ஓட்டலில் காலைச் சிற்றுண்டியை முடித்துவிட்டு, காலார நடந்து கல்லூரி நோக்கிச் சென்றார்.

 

அங்கு சென்று தம் வருகையைப் பதிவு செய்துகொண்டார். அரபுத் துறைக்கு இவரைச் சேர்த்து இருவர் மட்டுமே வந்திருந்தனர். தமிழ், ஆங்கிலம், வரலாறு உள்ளிட்ட பல்வேறு துறைகளைச் சார்ந்தவர்கள் நேர்காணலுக்கு வந்திருந்தார்கள்.

 

நேர்காணலுக்கு வந்திருந்தோர் நீண்ட நேரம் காத்திருந்தார்கள். அவர்களோடு அஹதும் காத்திருந்தார். பின்னர் அக்கல்லூரியின் தாளாளர் (கரஸ்பாண்டென்ட்) வந்தார். அவர் வந்தபிறகுதான் நேர்காணல் தொடங்கியது.  எல்லாமே நேரடியான பேச்சுவார்த்தைதான் என்பது அப்போதுதான் புரிந்தது. ஒவ்வொருவராக அவருடைய அறைக்குள் செல்கிறார்கள்; முகத்தில் சோகத்தோடு திரும்பி வருகின்றார்கள். இக்காட்சியை அஹத் பார்த்துக் கொண்டே இருக்கிறார். என்னதான் நடக்கிறது என்று யூகிக்க முடியவில்லை. பிறகு அரபுத்துறைக்கான அழைப்பு.  அப்போது அஹதுக்கு முன்னரே கேரளாவிலிருந்து வருகை புரிந்திருந்த கேண்டிடேட் ஒருவர் தம் தந்தையுடன் உள்ளே சென்றார். அவர் கையில் ஒரு சூட்கேஸ் இருந்தது. நீண்ட நேரம் பேச்சுவார்த்தை நடந்தது.

 

அவர் பிஎச்.டி. முடிக்கவில்லை என்பது பிறகுதான் தெரிந்தது. எம்.ஃபில். மட்டுமே முடித்திருந்தார்.  பிஎச்.டி. தொடர்கிறார். அவ்வளவுதான். பிறகு அஹதை அழைத்தனர்.

 

“எவ்வளவு தருவீங்க?” என்று தாளாளர் கேட்டார். “உடனடியாகப் பணமெல்லாம் என்னால் தர இயலாது; வேண்டுமானால் என்னுடைய சம்பளத்திலிருந்து மாதந்தோறும் ஒரு தொகையைப் பிடித்துக்கொள்ளுங்கள்” என்றார்.

 

“அதெல்லாம் முடியாது ஹஜ்ரத். மற்றவர்களுக்கு 30 இலட்சம்; உங்களுக்காக 25 இலட்சம். ஏற்பாடு செய்ய முடியுமா?” என்றார்.

 

“என்னால் இயலாது சார்; அவ்வளவு பணத்திற்கு நான் எங்கெ போவேன்?” என்று அப்பாவியாகக் கேட்டார். “சரி நீங்க போகலாம்” என்று சொல்லிவிட்டார். பின்னர் அந்தக் கேரளக்கார கேண்டிடேட்டை அழைத்தார். சூட்கேஸ் கைமாறியது. அந்த போஸ்ட் அவருக்கு வழங்கப்பட்டது.

 

அதுபோலவே தமிழ்த்துறைக்கு ஆமினா என்ற பெண்மணி வந்திருந்தார். அவருக்குக் கிடைக்க வேண்டிய போஸ்ட், அவரிடம் பணம் இல்லாததால் சகோதர சமுதாயத்தைச் சார்ந்த ஒருவர் பணத்தைக் கொடுத்துப் பெற்றுக்கொண்டார். பணம்தான் இன்டர்வியூ என்று அப்போதுதான் அஹதுக்குப் புரிந்தது.

 

“எல்லோரும் மதியம் சாப்பிட்டுவிட்டுப் போங்க; எல்லோருக்கும் சாப்பாடு தயார் செய்யப்பட்டுள்ளது” என்று தாளாளர் அறிவிப்புச் செய்தார். பிறகு லுஹர் தொழுதுவிட்டு, அங்கு சாப்பிட்டுவிட்டு, சென்னையை நோக்கித் திரும்பினார். இனி எந்த இன்டர்வியூ-க்கும் போகக் கூடாது என்று முடிவெடுத்தார். பேராசிரியர் பணி நமக்குக் கிடைக்க வாய்ப்பில்லை. ஏதேனும் பள்ளியில் இமாமாக இருந்துகொண்டு, எழுத்துப் பணியையே கவனிப்போம்; அல்லாஹ் அதற்காகவே நம்மைத் தேர்வு செய்துள்ளான் எனத் தீர்மானித்துவிட்டார்.

 

***

அதன்பிறகு மத்தியச் சென்னையின் ஒரு மஹல்லாவில் ஓர் இமாம் தேவைப்படுகிறார் என்ற தகவல் நண்பர் கஃபூர் ஆலிம் மூலம் அஹதுக்குக் கிடைத்தது. அவர் கொடுத்த செல்பேசி எண்ணில் தொடர்புகொண்டு பேசினார். குறிப்பிட்ட நேரத் தொழுகைக்கு வரச் சொன்னார்கள். அங்கு சென்று தொழுகை நடத்தினார். அவர் தொழுகை நடத்திய விதமும் தஜ்வீத் முறைப்படி ஓதியதும் அவர்களுக்குப் பிடித்திருந்தது.

 

பின்னர் ஜும்ஆ தொழுகைக்கு வரச் சொன்னார்கள். பயான் செய்யும் விதத்தையும் குத்பா ஓதும் விதத்தையும் நேரடியாகப் பார்த்துக்கொண்டார்கள். தொழுகைக்குப் பிறகு கூடிப் பேசிய நிர்வாகிகள், அஹத் இமாமை அழைத்து, “பொயிட்டு வாங்க, தகவல் தெரிவிக்கிறோம்” என்று கூறி, செலவுக்குப் பணம் கொடுத்து அனுப்பிவைத்தார்கள். அதன்பின் ஒவ்வொரு வாரமும் ஒவ்வோர் ஆலிமை வரவழைத்துச் சோதனை செய்துகொண்டே இருந்தார்கள்.  ஒன்று இருந்தால், மற்றொன்று இல்லை என்ற நிலையே நீடித்ததால் அவர்களுக்குத் திருப்தி இல்லை. இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு, அஹத் இமாமைத் தொடர்புகொண்ட அப்பள்ளியின் நிர்வாகி ரஸீன் என்பவர், “நீங்க இந்த ஜும்ஆவுக்கு வந்துடுங்க இமாம் ஸாப்” என்று கூறி, தகவல் தெரிவித்தார். அதைக் கேட்ட அவர், “அல்ஹம்து லில்லாஹ்” என்று அல்லாஹ்வைப் புகழ்ந்தார்.

 

குறிப்பிட்ட நாளில் ஜும்ஆ தொழுகைக்கு வந்து, பயான் செய்து, குத்பா ஓதி, தொழுகையும் நடத்தினார். அவரின் ஓதல், பயான், குத்பா அனைத்தும் நிர்வாகிகளுக்குப் பிடித்திருந்தன. தொழுகைக்குப்பின் இமாமை அமர வைத்து, தங்குவதற்கான வீடு, சம்பளம், விடுமுறை உள்ளிட்ட அனைத்தைப் பற்றியும் தெளிவாகப் பேசிக் கொண்டார்கள். “மாதத்தில் மூன்று நாள்கள் விடுப்பு என்பதை 15 வக்துகளாக நான் எடுத்துக்கொள்கிறேன்” என்று அஹத் இமாம் கூறியதை அப்பள்ளியின் செயலாளர் ஆமோதித்து ஏற்றுக்கொண்டார்.

 

அதன்பின், “நீங்க பிஎச்.டி. வரை படிச்சவரா இருப்பதால், உங்க தலைமையில்தான் ஓர் அரபுக்கல்லூரி இங்கு தொடங்கத் திட்டமிட்டுள்ளோம். அதற்கு நீங்க ஒத்துழைக்கணும்” என்று தலைவர் கூறினார்.

 

“இன் ஷாஅல்லாஹ் தொடங்கலாம் ஹாஜியார். நிச்சயமாக ஒத்துழைக்கிறேன்” என்றார் இமாம்.

 

ஒவ்வொரு நாளும் அஸர் தொழுகைக்குப் பிறகு, சிறுமியர் சிறுமியருக்கான குர்ஆன் வகுப்பை நடத்தினார்.  பருவ வயதடைந்த பெண்களுக்குத் தனியாக வகுப்பு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. அந்த வகுப்பை அவருடைய மனைவி சுல்தானா பார்த்துக்கொண்டார். வாரந்தோறும் திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை வகுப்பு. சனி, ஞாயிறு இரண்டு நாள்கள் விடுமுறை என்ற நடைமுறையைக் கொண்டுவந்தார்.

 

“வாரத்தில் இரண்டு நாள்கள் ஏன் விடுமுறை விடுறீங்க? மற்ற மத்ரஸாக்களெல்லாம் ஒரு நாள்தானே விடுமுறை?” என்று நிர்வாகிகள் கேட்டனர்.

 

“பாய், நான் ஏற்கெனவே அனுபவப்பட்டிருக்கேன். மற்ற மத்ரஸாக்களில் வெள்ளிக்கிழமை மட்டும் விடுமுறை விட்டுட்டு, சனி, ஞாயிறு மத்ரஸா நடத்துவாங்க. ஆனால் மாணவர்களுக்கு சனி, ஞாயிறுதான் ஸ்கூல் லீவு.  அந்த நாள்களில் அவர்கள் உறவினர்கள் வீடுகளுக்கோ, தாத்தா-பாட்டி வீடுகளுக்கோ, திருமண வீடுகளுக்கோ சென்றுவிடுவார்கள். அதனால் அவர்களுக்கு வாரத்தில் மூன்று நாள்கள் லீவு ஆகிடுது. அதைத் தவிர்க்கவே நான் இவ்வாறான நடைமுறையை வச்சிருக்கேன்” என்று தெளிவாக விளக்கிச் சொன்னார்.

 

அவருடைய நியாயமான விளக்கத்தை நிர்வாகிகள் ஏற்றுக்கொண்டனர். மாணவர்களும் உஸ்தாதின் கட்டளைக்கேற்ப சனி, ஞாயிறுகளில் மட்டுமே தம் உறவினர்கள் வீடுகளுக்கோ, தாத்தா-பாட்டி வீடுகளுக்கோ, திருமண வீடுகளுக்கோ செல்வதை வழக்கமாகக் கொண்டார்கள். ஆனால் ஒரே ஒரு குடும்பத்தில் மட்டும் அந்த மாணவனின் அம்மா, தம்முடைய தாய் வீட்டிற்குப் பிள்ளையைக் கூட்டிச்சென்றுவிடுவதால் வெள்ளிக்கிழமை விடுப்பு எடுத்துக்கொண்டே இருந்தான்.

 

“ஏம்பா, நீ மட்டும் சொன்ன பேச்சைக் கேட்க மாட்டாயா?” என்று கேட்டார், “நான் என்ன உஸ்தாத் செய்வது? எங்க அம்மா என்னோட பாட்டி வீட்டுக்குக் கூட்டிட்டுப் போயிடுறாங்க” என்றான். சரி, ஒரு பையன்தானே, என்று அவனை மட்டும் கண்டுகொள்ளாமல் விட்டுவிட்டார்.

 

அந்த மஹல்லாவில் பல்வேறு புதிய புதிய திட்டங்களை நிர்வாகிகளோடு சேர்ந்து செய்துவந்தார். நிர்வாகிகள் அஹத் இமாமின் செயல்பாடுகளைப் பாராட்டியதோடு, உரிய ஒத்துழைப்பும் வழங்கினார்கள். இமாமின்  யோசனைகளையும் கருத்துகளையும் ஏற்றுக்கொண்டு ஒவ்வொன்றாகச் செயல்படுத்தினார்கள்.

 

பள்ளியைச் சுற்றி அந்த மஹல்லா மக்கள் எத்தனை பேர் வசிக்கின்றார்கள்; அவர்களுள் படித்த பட்டதாரிகள் எத்தனை பேர், குர்ஆன் ஓதத் தெரிந்தோர் எத்தனை பேர், அரசுப் பணியில் இருப்போர் எத்தனை பேர், ஸகாத்  கடமையானவர்கள் எத்தனை பேர், ஸகாத் பெறத் தகுதியுடையோர் எத்தனை பேர் என எல்லா விவரங்களும் அடங்கிய விண்ணப்பப் படிவத்தின் மூலம் ‘மஹல்லா கணக்கெடுப்பு’ எடுக்கப்பட்டது. அதன்பின் அவை அனைத்தும் பள்ளிவாசலின் அலுவலக அறையிலுள்ள கம்ப்யூட்டரில் பதிவு செய்யப்பட்டது. குடும்பத்தலைவர், குடும்பத் தலைவி ஆகியோரின் செல்பேசி எண்களும் பதிவு செய்யப்பட்டன.

 

ஒவ்வொரு குடும்பத்தாருக்கும், சந்தா எண் இடப்பெற்ற ஐடி கார்டு வழங்கப்பட்டது. திருமணத்திற்கான என்ஓசி சான்றிதழ், இருப்பிடச் சான்றிதழ், இறப்புச் சான்றிதழ் உள்ளிட்ட என்ன தேவை இருந்தாலும் அதைப் பெறுவதற்காகப் பள்ளிவாசலுக்கு வரும்போது, அந்த அடையாள அட்டையைக் காட்டினால் போதுமானது. வேறு எந்த ஆவணமும் தேவையில்லை என்ற எளிய நடைமுறையை நிர்வாகத்தினர் கடைப்பிடிக்கத் தொடங்கினர்.

 

நாளடைவில் இந்த நடைமுறை மிக எளிதாக இருப்பதாக மக்கள் நிர்வாகத்தினரையும் இமாமையும் பாராட்டினர். ஏதாவது அவசரத் தேவையெனில், பள்ளி அலுவலகத்தை மஹல்லா மக்கள் தொடர்புகொண்டு பேசுவதற்காக அலுவலகத்தில் ஓரு தொலைபேசி இணைப்பு வைக்கப்பட்டு, அதன் எண் நோட்டிஸ் போர்டில்  ஒட்டப்பட்டது. அலுவலகப் பணியைக் கவனித்துக்கொள்ளவும், தொலைபேசி அழைப்பை ஏற்கவும் ஒரு பணியாளர் நியமிக்கப்பட்டார்.

 

பின்னர் அப்பள்ளியில் ‘கன்ஸுல் மால்’ எனும் பெயரில் ‘பொதுநிதியகம்’ ஒன்று தொடங்கப்பட்டது.  தர்மப் பொருள்களையும் ஸகாத் பொருள்களையும் பணத்தையும் வசூல்செய்து, ஏற்கெனவே தயார் செய்துள்ள பட்டியலிலுள்ள தகுதியானவர்களுக்கு வழங்கப்பட்டது. அந்த மஹல்லாவில் உள்ள மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கும் கைம்பெண்களுக்கும் மாதாந்திர உதவித்தொகை வழங்கப்பட்டது. அத்தோடு தேவைப்படுவோருக்கு வட்டியில்லாக் கடன் வழங்கும் திட்டத்தையும் அறிமுகப்படுத்தியுள்ளனர். தொழில் செய்வதற்கான கடனும் கொடுக்கப்பட்டது.

 

இவ்வாறு மிகச் சிறப்பாக இவையெல்லாம் நடைபெறக் காரணம், அஹத் இமாம் ஒவ்வொரு வாரமும் வெள்ளிக் கிழமை பயானில் பிறருக்கு உதவ வேண்டியதன் அவசியத்தை எடுத்துரைத்ததும் அதனை ஆழமாக உள்வாங்கிய  மக்களுமே ஆவர். அத்தோடு அன்றொரு நாள் ரமளான் மாதத்தின் வெள்ளிக்கிழமையன்று மக்கள் மத்தியில் ஸகாத் பற்றி உரையாற்றியபோது, “அன்பான மக்களே! உங்கள் ஸகாத்தை இமாமாகிய  எனக்குக் கொடுக்காதீர்கள்.  அதேநேரத்தில் நீங்கள் அன்போடு கொடுக்கும் அன்பளிப்புகளை நான் பெற்றுக்கொள்வேன். ஏனெனில் நபியவர்கள் அன்பளிப்புகளை ஏற்றுக்கொண்டுள்ளார்கள்” என்று கூறினார்.

 

அதைக் கேட்ட மக்கள் அஹத் இமாமை வெகுவாகப் பாராட்டினார்கள். அவர்மீது மிகுந்த மரியாதை செலுத்தினார்கள். இதுவரை எந்த இமாமும் இத்தகைய அறிவிப்பைச் செய்ததில்லை என்றார்கள். அதன்பின் அம்மக்கள் கொடுத்த ஸகாத் அனைத்தும் ‘கன்ஸுல் மால்’-இல் சேர்க்கப்பட்டது. ஏழை மக்களுக்கு உதவும் மஹல்லாவாக அது மாறிவிட்டது. இந்த மஹல்லாவின் செயல்பாடுகளைப் பார்த்து பிற மஹல்லாக்களிலும் இதுபோன்ற சேவைகளைத் தொடங்கிவிட்டார்கள். ஆக இப்பள்ளியை முன்மாதிரிப் பள்ளியாக மாற்றியதில் அஹத் இமாமுக்குப் பெரும் பங்குண்டு. இதை நிர்வாகிகளே ஒப்புக்கொண்டார்கள்.   

***

 

“காணாமற்போன பொருளைப் பள்ளிவாசலுக்குள் தேடிக்கொண்டிருப்பவரின் குரலைச் செவியுறுபவர் “அல்லாஹ் அதை உனக்குத் திரும்பக் கிடைக்காமல் செய்வானாக!’ என்று கூறட்டும். ஏனெனில், பள்ளிவாசல்கள் இதற்காகக் கட்டப்படவில்லை” என அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறியுள்ள ஹதீஸை நிர்வாகிகளிடம் எடுத்துச் சொல்லி, உள்பள்ளிக்குள் வசூலுக்கான எந்த அறிவிப்பையும் நாம் அனுமதிக்கக்கூடாது. பொதுமக்களுக்கான அவசியமான அறிவிப்பு மட்டுமே செய்யப்பட வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை முன்வைத்தார்.

 

“அப்படியெனில் பள்ளிவாசல், மத்ரஸா வசூலுக்காக வருவோரை என்ன செய்வது?” என்று செயலாளர் கேட்டார்.

 

“அதற்கென ஓர் இடத்தை முடிவுசெய்து, ‘நிர்வாகத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்டவர்’ என்று அவ்விடத்தில் எழுதிவைத்துவிட்டால், அங்கு நிர்வாகத்தால் அனுமதிக்கப்பட்டவர் நின்று வசூல் செய்துகொள்ளட்டும். இதனால் தொழுகையாளிகள் எந்தத் தொல்லையும் இல்லாமல் நிம்மதியாகத் தொழுவார்கள் அல்லவா?” என்றார்.

 

அதைக் கேட்ட நிர்வாகிகள் இமாமின் யோசனையை ஏற்றுக்கொண்டார்கள். அவர் பணியாற்றுகிற பள்ளிவாசலில் ஒவ்வோராண்டும் ரமளான் கடைசிப் பத்தில் ஸஹர் உணவு எல்லோருக்கும் ஏற்பாடு செய்து வழங்கி வந்தனர். பக்கத்து மஹல்லா பள்ளிவாசலில் ரமளான் மாதம் முழுவதும் ஸஹர் உணவு ஏற்பாடு செய்து வழங்கி வந்தார்கள். இதைப் பார்த்து மனவேதனையடைந்த அஹத் இமாம், வெள்ளிக்கிழமை பயானில் இது குறித்துப் பேசினார்.

 

“இளைஞர்களே! நீங்கள் யாருக்காக ஸஹர் உணவு ஏற்பாடு செய்கிறீர்கள்? அவர்களுள் யாரும் சாப்பாட்டிற்கு வழி இல்லாதவர்களா? ஏழைகளா? பயணிகளா? எல்லோரும் நன்றாகச் சம்பாதிப்பவர்கள்; மற்றவர்களுக்கு உணவு வழங்கும் தகுதியுடையவர்கள். அத்தகையோருக்கு ஸஹர் உணவு ஏற்பாடு தேவையா? அதற்காகப் பல இலட்சங்கள் வசூல் செய்கிறீர்களே இது தகுமா?

 

பயணிகளுக்கும் வெளியூரிலிருந்து வந்து தங்கியுள்ள மாணவர்களுக்கும், தொழிலாளிகளுக்கும் வேண்டுமானால் ஸஹர் உணவு ஏற்பாடு செய்துகொடுக்கலாம். ஆனால் மஹல்லா மக்கள் அனைவருக்கும் உணவு ஏற்பாடு செய்வது தவறு. பணம் கொடுப்போருள் பலர் தம் ஸகாத் பணத்தைத்தான் கொடுக்கின்றார்கள்.  ஸகாத் என்பது ஏழைகளுக்கு மட்டும் போய்ச் சேர வேண்டும். ஆனால் இந்த உணவைச் சாப்பிடுபவர்களுள் பணக்காரர்களும் இருக்கின்றார்கள். எனவே இதைத் தவிர்த்துக்கொள்ளுங்கள்.

 

நம் சமுதாயம் கல்வியில் எவ்வளவோ பின்தங்கியிருக்கிறது; நீங்கள் ஏன் கல்விக்காக அதைச் செலவிடக்கூடாது? நீங்கள் வசூல் செய்கிற பணத்தைக் கல்வி உதவித்தொகையாக வழங்கலாமே? நம் மஹல்லாவில் நன்றாகப் படிக்கின்ற மாணவ-மாணவிகளுள் பத்துப் பேரைத் தேர்ந்தெடுத்து, ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு துறையில் சிறந்து விளங்கும் வகையில் மருத்துவம், பொறியியல், கணினித் துறை, பத்திரிகைத்துறை, மனோதத்துவம் முதலான துறைகளில் பிஎச்.டி வரை படிப்பதற்கு உதவி செய்யுங்கள் இவ்வாறே ஒவ்வொரு மஹல்லாவும் செயல்படத் தொடங்கிவிட்டால் எதிர்வரும் பத்தாண்டுகளில் நம் சமுதாய இளைஞர்கள் பலர் உயர்பதவிகளில் இருப்பதைக் காணலாம் இன் ஷாஅல்லாஹ்” என்று காரசாரமாக உரையாற்றினார்.

 

உரையைக் கேட்டுச் சிலிர்த்துப்போன இளைஞர்கள் மனங்களில் மாற்றம் ஏற்பட்டது. நாம் செய்யும் செயலை மறுபரிசீலனை செய்யத்தான் வேண்டும் என்பதை உணர்ந்தார்கள்.

இது மாதிரி பல்வேறு சீர்திருத்தக் கருத்துகளைப் பேசியுள்ளார். அந்தக் கருத்துகள் மக்கள் மத்தியில் வரவேற்பைப் பெற்றுச் செயல்பாட்டுக்கு வந்தன.

                                                                      -தொடரும்