நேர்க்கோட்டில் பயணிப்போம்!

  

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

-----------------------------------

"நேரிய பாதையைக் காட்டுவாயாக'' என்று திருக்குர்ஆனின் தொடக்கத்திலேயே அல்லாஹ் கூறியுள்ளான். எனவே பெரும்பாலான முஸ்லிம்கள் அந்த நேரிய பாதையில் தொடர்ந்து பயணிப்பதற்காகவே தம்முடைய எல்லாச் செயல்பாடுகளையும் நேர்மையாகவும் செவ்வையாகவும் ஆக்கிக்கொள்ள முயன்று கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஆனால் மற்றொரு புறம் நேரிய வழி எதுவென்று தெரியாமலும் அதனால் என்ன பயன் என்பதைப் புரியாமலும் பலர் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறார்கள்.

ஓர் ஊர்த்தலைவர் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் அவரால் அந்த ஊர்மக்கள் பயன்பெறுவார்கள். ஓர் அரசியல்வாதி நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் அந்தத் தொகுதி மக்கள் அனைவரும் பயன்பெறுவார்கள். ஓர் அதிகாரி நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் அவரைத் தொடர்புகொள்கிற மக்கள் அனைவரும் பயன்பெறுவர். ஒரு மாவட்ட ஆட்சியர் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் அந்த மாவட்ட மக்கள் பயன்பெறுவார்கள். ஒரு மாநிலத்தின் முதல்வர் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் அந்த மாநில மக்கள் அனைவரும் பயனுறுவார்கள். ஒரு நாட்டின் பிரதமர் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் அந்நாட்டு மக்கள் அனைவரும் பயனுறுவர்; இன்புறுவர்; மகிழ்ச்சியாக வாழ்வர்.

ஒரு நேர்க்கோடு என்பது முடிவுறாமல் சென்றுகொண்டே இருக்கும். அதுபோல் யாரெல்லாம்  இவ்வுலகில் வாழ்கின்றார்களோ அவர்கள் அனைவரும் இந்த நேர்க்கோட்டில் பயணிக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே அல்லாஹ் ஒவ்வொரு காலத்திலும் ஓர் இறைத்தூதரை அனுப்பினான். அவர்கள் மக்களுக்கு எல்லா வகைகளிலும் நல்வழி காட்டினார்கள். அவர்கள் காட்டிய நேரிய வழியைப் பின்பற்றியோர் இருமையிலும் வெற்றிபெற்றார்கள். யாரெல்லாம் அந்த நேர்க்கோட்டில் பயணிக்கவில்லையோ அவர்கள் அனைவரும் தோல்வியுற்றனர்.

உலகில் வாழும் எல்லோருமே நேர்க்கோட்டில் பயணிக்கத் தொடங்கிவிட்டால், நீதிமன்றங்களும் தேவையில்லை; காவல் நிலையங்களும் தேவையில்லை. கணவனும் மனைவியும் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால், ஒருவருக்கொருவர் தத்தம் கடமையை உணர்ந்து செயல்பட்டு அவரவர் உரிமையை உரிய முறையில் வழங்கிவிட்டால் அங்கு அன்பு பெருகும்; வம்புக்கு வழியில்லை.

 

ஓர் அதிகாரி தம் கீழ் பணியாற்றுகின்ற எல்லோரிடமும் நீதியாகவும் நேர்மையாகவும் நடந்துகொண்டால் அவர் நேர்க்கோட்டில் பயணிக்கிறார் என்று பொருள். அதுபோலவே அவரின் மேற்பார்வையில் பணியாற்றுகிற அனைவரும் நேர்க்கோட்டில் பயணிக்கும் வண்ணம் நேர்மையாக உழைத்தால் மேலாளர் தம் பணியாட்களைக் கண்காணிக்க வேண்டிய தேவையே இருக்காது.

 

இப்படி ஒவ்வொரு பொறுப்பாளரும் அவரின்கீழ் பணியாற்றுவோரும் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் எல்லோரும் இவ்வுலகில் இன்புற்று வாழலாம். இங்கேயே அனைவரும் சொர்க்க வாழ்வை அனுபவிக்கலாம்.

 

ஆனால் அந்தோ மனித இனத்தின் துர்பாக்கியம்! மனித இனத்திற்கு மிகப்பெரும் எதிரியாய், அவனுடைய நாடி நரம்புகளிலெல்லாம் ஊடுருவி வழிகெடுக்கும் ஷைத்தான், "நான் உன்னுடைய அடியார்களை வழிகெடுப்பேன்'' என்று இறைவனிடம் அறைகூவல் விடுத்துள்ளான். ஆகவே ஒருவன் நேர்க்கோட்டில் பயணிக்க நினைத்தாலும் அவனுடைய மனதைக் கெடுத்து, வழிபிறழச் செய்து, செவ்வையான வழியில் செல்லவேண்டியவனைக் கோணலான பாதையில் பயணிக்குமாறு திசை திருப்பிவிடுகின்றான். நேரிய பாதையிலிருந்து விலகி, குறுக்கு வழியில் செலுத்திவிடுகின்றான். இதனால் அவன் சம்பாதிக்கின்ற வழியும் கோணலாகி, அது தடைசெய்யப்பட்ட வருமானமாக ஆகிவிடுகின்றது. பின்னர் அவன் அல்லாஹ்வின் சினத்திற்கு ஆளாகின்றான்.

 

ஓர் ஊர்த்தலைவரோ, அமைச்சரோ, மாவட்ட ஆட்சியரோ, முதலமைச்சரோ நேர்க்கோட்டிலிருந்து விலகி குறுக்குப் பாதையில் பயணிக்கத் தொடங்கினால் அவர்களின்கீழ் பணியாற்றுகிற, வாழ்கிற பலர் நேர்க்கோட்டைவிட்டுப் பிறழ்ந்து குறுக்குப் பாதையில் பயணிக்கத் தலைப்பட்டுவிடுகின்றனர். அவர்களிடம் அவர்களின் அநியாயத்தைச் சுட்டிக்காட்டினால், "நான் மட்டுமா இவ்வாறு செய்கிறேன். என்னுடைய மேலதிகாரியும்தான் செய்கிறார் அவரிடம் போய்க் கேள்'' என்று சொல்கிற துணிவு பிறந்துவிடுகின்றது. இதையே "அரசன் எவ்வழி, மக்கள் அவ்வழி'' எனும் பழமொழி உணர்த்துகிறது.

 

வேலைக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்படும்போதே ஒருவர் தம் மூத்த அதிகாரிக்குக் கையூட்டு வழங்க வேண்டியிருக்கிறது. பிறகெப்படி அவர்தம் பணியில் நேர்க்கோட்டில் பயணிக்க வேண்டுமென எதிர்பார்க்க முடியும்? ஒரு மாணவன் கல்லூரியில் சேரும்போதே அந்த "சீட்டு'க்குப் பணம் கொடுக்க வேண்டியுள்ளது. அந்த மாணவன் நேர்க்கோட்டில் பயணிக்க வேண்டுமென எவ்வாறு எதிர்பார்க்க முடியும்?

 

 இவ்வாறே ஒவ்வொரு துறையிலும் அதன் தொடக்கமே இலஞ்சம், கையூட்டு,  கட்டாய அன்பளிப்பு எனத் தொடங்குவதால் அதன் முடிவு கோணலாகத்தான் இருக்கிறது. அதையே "முதல் கோணல் முற்றிலும் கோணல்' என்ற பழமொழி உணர்த்துகிறது.

 

வாக்களிக்கப் பணம் வாங்கிப் பழக்கப்பட்ட மக்கள் அதை அடுத்த தேர்தலிலும் எதிர்பார்க்கின்றனர். மக்களை எதிர்பார்ப்பிலேயே வைத்தவர்கள் மீண்டும் அதைக் கொடுத்துவிட்டுத் தேர்தலில் எளிதாக வென்றுவிடுகின்றார்கள். பிறகு ஐந்தாண்டுகள் மக்கள் படாத பாடு படுகின்றார்கள். வெற்றிபெற்ற அவரோ போட்ட பணத்தைப் பன்மடங்காகத் திருப்பி அள்ளுவதிலேயே தமது முழுக் கவனத்தையும் செலுத்துகிறார். இதுவே பெரும்பாலான இடங்களில் இன்றைய நடைமுறை.

 

மக்கள் அனைவருக்கும் நேரிய பாதையைக் காட்ட இறுதி இறைத்தூதராக வந்த முஹம்மது ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம், அளத்தல், நிறுத்தல், முகத்தல், கொடுத்தல், எடுத்தல் உள்ளிட்ட எல்லாவற்றிலும் சீரான பாதையைக் காட்டினார்கள். "யார் நம்மை ஏமாற்றினாரோ அவர் நம்மைச் சார்ந்தவர் அல்லர்'' என்று கூறி எச்சரித்தார்கள். "நீங்கள் அளந்துகொடுத்தால் நிறைவாக அளந்துகொடுங்கள். சரியான தராசில் நிறுத்துக்கொடுங்கள்'' (17: 35) என்று அல்லாஹ் நேரிய முறையில் அளந்து வழங்குமாறு வழிகாட்டுகிறான். 

இப்படி ஒவ்வொரு செயலிலும் நேரிய பாதையைக் காட்டி நேர்க்கோட்டில் பயணிப்பதற்கான வழிவகையை அல்லாஹ்வும் அவனுடைய தூதரும் செய்தார்கள்.

 

ஆனால் இன்று உலக மக்கள் பெரும்பாலோர் நேர்க்கோட்டி லிருந்து விலகி, கோணலான பாதையிலேயே பயணித்துக்கொண்டிருக்கின்றார்கள். பொய் பேசுதல், கொடுத்த வாக்குறுதி நிறைவேற்றாமை, பெற்ற கடனைத் திருப்பிச் செலுத்தாமை, ஏமாற்றிப் பிழைத்தல், அடித்துப் பிடுங்குதல், கொள்ளையடித்தல், திருடுதல் உள்ளிட்ட எல்லாவிதமான குறுக்கு வழிகளையும் பின்பற்றத் தொடங்கிவிட்டனர்.

 

நேரிய பாதையிலிருந்து விலகி, குறுக்கு வழியைப் பின்பற்றிப் பிழைத்தோர் கடைசியில் இழிவடைகின்றனர். அதைப் பார்க்கின்ற பிறர் அதிலிருந்து படிப்பினை பெறுவதில்லை. மாறாக எந்தவித அச்சமோ பயமோ இன்றிக் குறுக்கு வழியிலேயே பயணித்து, இறுதியில் சிறைக்குள் சென்று சிறைக்கம்பிகளை எண்ணிக்கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

 

எனவே நம்முள் ஒவ்வொருவரும் நேர்க்கோட்டில் பயணித்தால் இவ்வுலகிலும் நிம்மதியாக வாழ்ந்து மறுமையிலும் வெற்றிபெறலாம். அதுவே ஒவ்வொரு முஸ் லிமின் உயர்நோக்கமாகும். அதற்காக இனி வரும் ஒவ்வொரு நாளும் நாம் முயல்வோம்.   

===========================

தற்காப்புப் பணி செய்வோம்!

 

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

ஒவ்வொரு மதத்தினரும் தத்தம் மதத்தைப் பாதுகாக்கப் பல்வேறு வழிகளில் பாடுபடுகின்றார்கள். பிரச்சாரத்தின் மூலம் மதத்தைப் பரப்புதல், புத்தகங்களை வெளியிடுதல், துண்டுப் பிரசுரங்களை விநியோகித்தல், பிறருக்கு உதவி செய்து மக்களைத் தம் மதத்திற்கு ஈர்த்தல் உள்ளிட்ட எத்தனையோ உத்திகளைக் கையாள்கிறார்கள்.

 

தற்காலத்தில் இந்துக்கள் தம் மதத்தாரைத் தக்க வைத்துக்கொள்ள எல்லாத் தளங்களிலும் தம் மதத்தைச் சார்ந்தவர்களையே நியமிக்க வழிவகை செய்கிறார்கள். நீதித்துறை, காவல்துறை, பத்திரிகைத் துறை, அரசு சார்ந்த, அரசு சாராத துறைகள் உள்ளிட்ட பல்வேறு தளங்களை ஆக்கிரமித்துக்கொண்டுள்ளனர்.

 

கிறிஸ்தவர்கள் தம் மதத்தைப் பரப்புவதற்கான எல்லா வழிகளையும் கையாள்கிறார்கள். கல்வித்துறை, மருத்துவத் துறை ஆகியவற்றில் கால்பதித்து, அவற்றின்மூலம் தம் மதத்தைப் பரப்பிவருகின்றார்கள். தம் மதத்தைப் பரப்புவதற்காக ஏராளமான பொருளாதாரத்தைச் செலவு செய்துவருகின்றார்கள். பொருளாதாரத்தில் பின்தங்கிய மக்களைக் குறிவைத்து, அவர்களுக்கு உதவிகள் செய்து, “இவற்றையெல்லாம் கர்த்தரின் பெயராலேயே செய்கிறோம்; கர்த்தரே உங்களுக்குக் கொடுக்கிறார்” என்று நம்பவைத்து, அவர்களைத் தம் மதத்தின் பக்கம் கவர்ந்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.

 

ஆனால் முஸ்லிம்கள் தம் மார்க்கத்தைக் காக்க என்ன செய்ய வேண்டும்? நன்மையை ஏவி, தீமையைத் தடுத்தல் எனும் அழைப்புப் பணி ஒரு பக்கம் இருந்தாலும், எல்லா முஸ்லிம்களும் செய்ய வேண்டிய பாதுகாப்புப் பணி ஒன்று உள்ளது. அது எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதை நபியவர்களே சொல்கிறார்கள். 

 

அபூஹுரைரா ரளியல்லாஹு அன்ஹு கூறியதாவது: (ஒரு முறை) அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம், “(உங்கள்) தவறுகளை அல்லாஹ் மன்னித்து, தகுதிகளை உயர்த்தும் செயல்கள் சிலவற்றை உங்களுக்கு நான் சொல்லட்டுமா?” என்று கேட்டார்கள். மக்கள், “ஆம்; (சொல்லுங்கள்) அல்லாஹ்வின் தூதரே” என்று கூறினர். அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம், “(அவை:) சிரமமான சூழ்நிலைகளிலும் அங்கத் தூய்மையை (உளூ) முழுமையாகச் செய்வதும், பள்ளிவாசல்களை நோக்கி அதிகமான காலடிகளை எடுத்துவைத்துச் செல்வதும், ஒரு தொழுகைக்குப் பின் அடுத்த தொழுகையை எதிர்பார்த்துக் காத்திருப்பதும் ஆகும். இதுதான் (தற்காப்புக்காக) ஆயத்தமாக இருப்பதாகும்” என்று கூறினார்கள். (முஸ்லிம்: 421)

 

இந்த நபிமொழி ஊன்றிக் கவனிக்கத்தக்கது. இதில் பல்வேறு தகவல்கள் உள்ளன. மனம் விரும்பாத பொழுதுகளிலும் உளூவைப் பூரணமாகச் செய்தல், மஸ்ஜிதை நோக்கி மிகுதியாக நடந்து செல்லல், தொழுகையை எதிர்பார்த்துக் காத்திருத்தல் ஆகியவற்றை நபியவர்கள் கூறியுள்ளார்கள். அதுதான் தற்காப்பிற்காக ஆயத்தமாக இருத்தல் என்றும் கூறியுள்ளார்கள்.

 

எதிரிகளிடமிருந்து மக்களைக் காக்க எவ்வாறு ஒரு இராணுவப் படையினர் குதிரைப் படைகளையும் ஆயுதங்களையும் ஆயத்தமாக வைத்திருப்பார்களோ அதுபோல் முஸ்லிம்கள் தம்மைத் தற்காத்துக்கொள்ளத் தயாராக இருக்க வேண்டும். அவ்வாறு தற்காத்துக்கொள்ள அவர்கள் செய்ய வேண்டிய செயல்கள் மூன்று என்பதே இதில் கூறப்பட்டுள்ள செய்தியாகும்.

 

இம்மூன்றிலும் ஒரு தற்காப்புப் படையினருக்கு வேண்டிய பயிற்சி இருக்கிறது. இதை ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் கடைப்பிடித்தால் ஒவ்வொருவருமே தற்காப்புப் படையினராக மாறிவிடலாம். ஆம்! பல்வேறு சிரமங்களைச் சகித்துக்கொண்டு ஒவ்வொரு நாளும் பூரணமாக உளூ செய்து பழகியவன் சகிப்புத்தன்மை கொண்டவனாக ஆகிவிடுவான். மஸ்ஜிதுக்கு நீண்ட தூரம் ஒவ்வொரு நாளும் ஐவேளை நடந்து சென்று பழகியவன், நடைப் பயிற்சி பெற்றவனாகத் திகழ்கிறான். ஒரு தொழுகைக்குப்பின் மற்றொரு தொழுகையை எதிர்பார்த்துப் பழகியவன், காத்திருக்கப் பழகிக்கொள்கிறான். இவை அனைத்தும் அவன் எதிரிகளை எதிர்கொள்ளத் தேவையான திறன்களையும் ஆற்றல்களையும் அவனுள் வளர்த்துவிடுகின்றன.

 

போர்க்களத்தில் எதிரிகளை எதிர்கொள்ளத் தேவையான பயிற்சிகளை ஒரு முஸ்லிம் ஒவ்வொரு நாளும் ஐவேளை செய்கிறான். இதனால் அவன் எதிரிகளை எதிர்கொள்ளத்தக்க வகையில் மனத்துணிவு பெற்றுவிடுகின்றான். இந்தத் துணிவையும் மனத்திட்பத்தையும் வளர்ப்பவையே மேற்கண்ட மூன்று செயல்கள். எனவே நம்முள் ஒவ்வொருவரும் இம்மூன்று செயல்களையும் இடைவிடாமல் செய்துவர வேண்டும்.

 

போருக்குத் தேவையான ஆற்றல்களையும் தேவையான குதிரைகளையும் ஆயத்தப்படுத்திக்கொள்வதன்மூலம்  எதிரிகளை அச்சமடையச் செய்யலாம் என்ற கருத்தை அல்லாஹ் பின்வரும் வசனத்தில் முன்வைக்கிறான்:

 

அவர்களை எதிர்ப்பதற்காக (ஆயுத) பலத்தையும், இலாயத்தில் (திறமையான) குதிரைகளையும், உங்களுக்குச் சாத்தியமான அளவு நீங்கள் (எந்நேரமும்) ஆயத்தமாக வைத்துக்கொள்ளுங்கள். இதனால் அல்லாஹ்வுடைய எதிரிகளையும், உங்களுடைய எதிரிகளையும் நீங்கள் அச்சமடையச் செய்யலாம். இவர்களன்றி (எதிரிகளுள்) வேறு சிலர் இருக்கின்றனர். அவர்களை நீங்கள் அறியமாட்டீர்கள். அல்லாஹ்தான் அறிவான். (இதனால் அவர்களையும் நீங்கள் திடுக்கிடச் செய்யலாம்...) (8: 60)

 

ஒரு தொழுகைக்குப்பின் மற்றொரு தொழுகையை எதிர்பார்த்திருத்தல் என்பது எப்போதும் இறைவனுக்குக் கட்டுப்படத் தயார்நிலையில் இருப்பதைக் குறிக்கிறது. எதிரிகள் எப்போது வருவார்கள் என்று நேரம் குறிப்பிட்டுச் சொல்ல முடியாது. அவர்கள் எந்த நேரத்திலும் வரலாம். எனவே எப்போதும் விழிப்புணர்வோடு காத்திருக்க வேண்டும் என்ற பயிற்சி இதில் அடங்கியுள்ளது. ஆக நபியவர்கள் கூறியுள்ள இம்மூன்றையும் நாம் நம்முடைய அன்றாட வாழ்வில் கடைப்பிடித்தால் நாம் தற்காப்புப் படைக்குத் தயாராகிவிட்டோம் என்று பொருள்.

 

எந்த முன்னேற்பாடுமின்றி இல்லங்களில் துயில்கொண்டிருந்தால் எதிரிகள் நம்மை எளிதில் தாக்கிவிட்டுச் சென்றுவிடுவார்கள். எனவே எப்போதும் விழிப்புணர்வோடு இருப்பதற்கான வழிமுறையை நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கற்றுத் தந்துள்ளார்கள். அவ்வழிமுறையை நாம் கடைப்பிடிக்க வேண்டியது நம் கடமையாகும்.

 

இன்றைய முஸ்லிம்களுள் பெரும்பாலோர் இம்மூன்றையும் தவறவிட்டவர்களாகவே இருக்கின்றனர். பிறகெப்படி  நம்மை நாம் எதிரிகளிடமிருந்து தற்காத்துக்கொள்ள முடியும்? நாம் அதிகாலையில் துயிலெழுந்து மஸ்ஜிதுகளில் கூட்டாகத் தொழுதுவிட்டு இல்லங்களுக்குத் திரும்புவதே எதிரிகள் நம்மைப் பார்த்து அஞ்சுவதற்கான வழிகளுள் ஒன்றாகும். மாறாக நாம் அல்லாஹ்வுக்கு அஞ்சுவதைக் கைவிட்டோம். அதனால் நாம் எதிரிகளைக் கண்டு அஞ்சிக்கொண்டிருக்கிறோம். நாம் மஸ்ஜிதுகளை நோக்கி நடக்க மறந்தோம். இதோ கடற்கரைகளிலும் விளையாட்டுத் திடல்களிலும் பூங்காக்களிலும் நடைப்பயிற்சி (வாக்கிங்) மேற்கொள்கிறோம். அடுத்த தொழுகை எப்போதென்று காத்திருக்க மறந்தோம். எனவே எத்தனையோ தருணங்களில் நாம் எவ்வளவோ நேரம் எங்கெங்கோ காத்திருக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்த நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளோம்.

 

இஸ்லாமிய மார்க்கத்தையும் முஸ்லிம்களையும் நாம் பாதுகாக்க நினைத்தால் முதலில் நாம் எல்லோரும் அதிகாலைத் தொழுகையை மஸ்ஜிதுகளில் கூட்டாகத் தொழுவதைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். ஆம்! ஒருவர் ஐவேளைத் தொழுகையைக் கடைப்பிடிக்கத் தொடங்கிவிட்டால் அவரிடம் நேர மேலாண்மை, விழிப்புணர்வு, துணிவு, சகிப்புத்தன்மை, இறையச்சம், நேர்மை, பிறர்மீது அன்புசெலுத்துதல் உள்ளிட்ட எல்லா வகையான நற்குணங்களும் வந்துவிடும். காரணம் ஐவேளைத் தொழுகைக்கு அத்தகைய ஆற்றல் உண்டு. அது அவனை மாற்றிவிடும்.

 

அதிலும் குறிப்பாக அதிகாலை நேரத்தில் ஒருவர் தம் தூக்கத்தைக் கலைத்துவிட்டு, துயிலெழுந்து, இரவெல்லாம் பனிகொட்டிய தண்ணீரில் உடலுறுப்புகளைப் பூரணமாகச் சுத்தம்செய்து, தம்மைப் படைத்த இறைவனைத் தொழுகிறார் என்றால் அவருள் பதிந்துள்ள இறையச்சத்தை யாராவது சந்தேகிக்க முடியுமா? சிரமங்களைச் சகித்துக்கொள்ளும் பேராற்றலை இது வளர்க்கிறது என்பதை யாரேனும் மறுக்க முடியுமா?

 

 

 

ஒவ்வொரு பருவத்திலும் ஃபஜ்ர் உள்ளிட்ட தொழுகைகளின் நேரங்கள் மாறி மாறி வருகின்றன என்பதை நாம் அறிவோம். ஆண்டு முழுவதும் ஒரு மணி நேரம் கூடுவதும் குறைவதுமாக மாறி மாறி வந்தபோதிலும் அந்த நேரத்தைக் கவனித்து, விழிப்புணர்வோடு இருந்து அந்தந்த நேரத்தில் கூட்டுத் தொழுகையில் கலந்துகொண்டு   இறைக்கடமையை நிறைவேற்றுகிற ஒருவர் நேர மேலாண்மையில் எவ்வளவு சிறந்து விளங்குவார் என்பதை எண்ணிப் பார்க்க வேண்டும்.

 

தொழாத ஒருவனிடம் “10 மணிக்கு வாருங்கள்; சந்திக்கலாம்” என்று நீங்கள் சொன்னால், அவர் 11 மணிக்குப் பிறகுதான் வருவார். ஆனால் தொழக்கூடிய ஒருவரிடம், “10 மணிக்கு வாருங்கள்; சந்திக்கலாம்” என்று கூறினால், அவர் அதேநேரத்திற்குச் சரியாக வருவார். நீங்கள் வேண்டுமானால் சோதித்துப் பார்க்கலாம். இதனால்தான்,  தொழுபவர் நேர மேலாண்மையைப் பேணுபவர் என்று சொல்கிறேன். அது மட்டுமல்ல, யாருக்கேனும் வாக்குறுதி கொடுத்தால் அதைச் சரியாக நிறைவேற்றுவார். அத்தகைய நற்பண்பையும் அது வளர்க்கிறது.

 

அல்லாஹ் அல்அன்ஃபால் அத்தியாயத்தில், குதிரைகளையும் ஏனைய ஆற்றல்களையும் இயன்ற அளவிற்குத் தயார் நிலையில் வைத்திருக்குமாறும், அவற்றைப் பார்க்கின்ற எதிரிகளின் உள்ளங்களில் அச்சம் ஏற்படும் என்றும் தெரிவிக்கின்றான். அதுபோலவே நாம் ஐவேளைத் தொழுகையை மஸ்ஜிதுகளில் கூட்டாக நிறைவேற்றி வரும்போது, நாம் ஒவ்வொரு தடவையும் கூட்டாகப் போவதையும் வருவதையும் பார்க்கின்ற எதிரிகளின் உள்ளங்களில் தானாக ஒருவித அச்சம்  உருவாகிவிடும். அதுவே நம்மையும் நம் சமுதாயத்தையும் பாதுகாக்க நாம் செய்கின்ற தற்காப்புப் பணியாகும்.

 

இனி வரும் காலங்களிலாவது இந்தப் பேருண்மையைப் புரிந்துகொண்டு ஒவ்வொரு தொழுகையையும் நாம் அனைவரும் மஸ்ஜிதுகளுக்குச் சென்று நிறைவேற்ற முயல்வோம். ‘ஃபஜ்ர் தொழுகையை நான் ஒருபோதும் மஸ்ஜிதில் நிறைவேற்றுவதைக் கைவிட மாட்டேன்’ என்று உறுதியேற்போம்.  

=======================

இறைநேசர்களின் பண்புகள்

 

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

இறைநேசர்கள் என்றாலே முற்காலத்தில் வாழ்ந்து மறைந்தவர்களையே உதாரணம் காட்டுகிறோம். அண்மையில் வாழ்ந்து மறைந்தோரை நாம் உதாரணம் காட்டுவதில்லை. அப்படியெனில் இறைநேசர்கள் ஆகுதல் எனும் கதவு  அடைக்கப்பட்டுவிட்டதா? நம் காலத்தில் யாரும் இறைநேசர் ஆகமுடியாதா? என்ற வினாக்கள் எழுகின்றன. இல்லை. அது அடைக்கப்படவில்லை என்பதே அதற்கான விடையாகும்.

அப்படியெனில் நாம் எவ்வாறு இறைநேசர் ஆவது? நாம் இறைநேசர் ஆக வேண்டுமெனில் அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளை அப்படியே ஏற்று நடக்க வேண்டும். அவன் எவற்றையெல்லாம் தடைசெய்திருக்கின்றானோ அவற்றிலிருந்து விலகிக்கொள்ள வேண்டும். நல்லறங்கள் செய்வதோடு, நற்பண்புகளைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும். ஒருவர் இறைநேசர் ஆவதற்கு என்னென்ன நற்பண்புகளைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும் என்பதை இக்கட்டுரையில் காணலாம்.

இறைநேசர்கள் என்றால், அவர்கள் அல்லாஹ்வை நேசிப்பார்கள். அல்லாஹ்வும் அவர்களை நேசிப்பான். அவர்கள்தாம் இறைநேசர்கள். அல்லாஹ் நம்மை நேசிக்க வேண்டுமானால் நாம் என்ன செய்ய வேண்டும்? அல்லாஹ்வை மட்டுமே அஞ்ச வேண்டும்; எதிர்காலத்தைப் பற்றிய கவலை இருக்கக்கூடாது. அது குறித்து அல்லாஹ் கூறுகின்றான்: “அறிந்துகொள்க! நிச்சயமாக அல்லாஹ்வின் நல்லடியார்களுக்கு யாதொரு பயமுமில்லை; அவர்கள் கவலைப்படவுமாட்டார்கள்.” (10: 62)

இறைநேசர்களுக்கு எதனால் எந்த அச்சமும் இருப்பதில்லை. ஏனெனில் அவர்கள் அல்லாஹ்வை மட்டுமே அஞ்சுபவர்கள் ஆவர். அல்லாஹ்வை மட்டுமே அஞ்சுவோருக்கு வேறு எந்த அச்சமும் இருப்பதில்லை. எந்த அச்சமும் இல்லையெனில் எதிர்காலத்தைப் பற்றிய எந்தக் கவலையும் இருக்காது. கடந்த காலத்தைப் பற்றிய துக்கமோ எதிர்காலத்தைப் பற்றிய கவலையோ அவர்களின் மனத்தில் அறவே இருக்காது. 

மதீனாவில் ஒரு நாள் இரவு நேரத்தில் மக்கள் மத்தியில் ஒரு பேரச்சம் நிலவியது. அப்போது அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் ஒரு குதிரைமீதேறி, தன்னந்தனியாகச் சென்று திரும்பி வந்து, எந்த அச்சமும் வேண்டாம் என்று மக்களைத் தேற்றினார்கள். அது குறித்த நபிமொழி புகாரீ நூலில் பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளது.  

(எதிரிகள் படையெடுத்து வருவதாக) மதீனா நகரில் பீதி நிலவியது. உடனே, அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம், அபூதல்ஹா ரளியல்லாஹு அன்ஹு அவர்களின் குதிரையில் ஏறி (விவரமறிந்து வர)ப் புறப்பட்டார்கள். அப்போது அவர்கள், “(பீதி ஏற்படுத்தும்) எதனையும் நாம் காணவில்லை.  தங்கு தடையின்றி வேகமாக ஓடக் கூடியதாகவே நாம் இந்த குதிரையைக் கண்டோம்'' என்று கூறினார்கள். (நூல்: புகாரீ: 2968) அல்லாஹ்வின் மீதான அச்சம் மட்டுமே உள்ளோருக்கு வேறு எந்த அச்சமும் இருப்பதில்லை என்பதற்கான சான்றாக இந்த நபிமொழி திகழ்கிறது.

இறைநேசர்களின் நற்பண்புகளுள் ஒன்று அல்லாஹ்விற்காகவே எதையும் செய்தல் ஆகும். அவர்கள் எதையும் விரும்பினாலும், எதையேனும் வெறுத்தாலும், எதையேனும் யாருக்கேனும் கொடுத்தாலும், கொடுக்காமல் தடுத்து வைத்துக்கொண்டாலும் எல்லாமே அல்லாஹ்வுக்காகவே இருக்கும். அவனது திருப்தியைப் பெற வேண்டுமென்ற எண்ணமே மேலோங்கி இருக்கும். உலகாதாய நோக்கமோ, உலகாதாயப் பயன்களைப் பெறுவதாகவோ இருக்காது.

இது குறித்து ஒரு நபிமொழி இவ்வாறு கூறுகின்றது: “யார் அல்லாஹ்வுக்காகவே நேசித்தாரோ, அல்லாஹ்வுக்காகவே (ஒருவனை) வெறுத்தாரோ, அல்லாஹ்வுக்காகவே கொடுத்து, அல்லாஹ்வுக்காகவே தடுத்துக்கொண்டாரோ அவர் ஈமானை (இறைநம்பிக்கையை) முழுமைப்படுத்திக்கொண்டுவிட்டார்” என்று அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். (அபூதாவூத்: 4681)

எதைச் செய்தாலும் அல்லாஹ்வுக்காகச் செய்வதே ஒருவர் தம் இறைநம்பிக்கையை முழுமைப்படுத்திக்கொள்வதற்கான வழியாகும். அதை ஒருவர் செய்தால் அவர் இறைநேசர்களுள் ஒருவர் எனத் தம்மைக் கருதிக்கொள்ளலாம். அதாவது ஒருவர் அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளைச் செவ்வனே நிறைவேற்றுகிறார்; அன்றாடம் ஐவேளைத் தொழுகைகளைத் தொழுகிறார்; உரிய முறையில் ஸகாத்தை வழங்கிவருகிறார்; உபரியான தான தர்மங்களைச் செய்து வருகிறார்; தீன்பற்று மிக்கவராகத் திகழ்கிறார்; அல்லாஹ்வுக்கும் அவனுடைய தூதருக்கும் கட்டுப்படுவதில் முன்னிற்கிறார். இத்தகைய ஒருவரை நாம் நேசிப்பதே அல்லாஹ்வுக்காக நேசித்தல் ஆகும்.

அதேநேரத்தில் ஒருவர் அல்லாஹ்வின் கட்டளைகளுக்கு மாறு செய்கிறார்; வட்டி வாங்குகிறார்; தடை செய்யப்பட்ட தொழில்களைச் செய்கின்றார். இத்தகையோரை நாம் வெறுக்க வேண்டும். இத்தகையோர்மீது நமக்கு இயல்பாகவே வெறுப்பு ஏற்பட்டால் அதுதான் அல்லாஹ்வுக்காகவே ஒருவரை வெறுத்தல் ஆகும். ஆக அல்லாஹ்விற்காகவே விரும்புதலும் அல்லாஹ்வுக்காகவே வெறுத்தலும் இறைநேசர்களின் பண்பாகும். இப்பண்பை நாம் கொண்டிருந்தால் நாமும் இறைநேசர்களுள் ஒருவராக ஆகிவிடலாம்.

அடுத்து, அல்லாஹ் கடமையாக்கியுள்ள கடமையான வழிபாடுகளைச் செவ்வனே நிறைவேற்றுவதோடு  உபரியான (நஃபிலான) வழிபாடுகளையும் நிறைவேற்ற வேண்டும். இவற்றைப் பார்க்கின்ற அல்லாஹ் அந்த அடியானை விரும்புகின்றான். இது குறித்து நபியவர்கள் கூறியுள்ள ஒரு செய்தி புகாரீ எனும் நபிமொழித் தொகுப்பு நூலில் பதிவுசெய்யப்பட்டுள்ளது.

அல்லாஹ் கூறியதாக அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள்: ...எனக்கு விருப்பமான செயல்களில் நான் கடமையாக்கியதைவிட வேறு எதன் மூலமும் என் அடியான் என்னுடன் நெருக்கத்தை ஏற்படுத்திக் கொள்வதில்லை. என் அடியான் கூடுதலான (நஃபிலான) வணக்கங்களால் என் பக்கம் நெருங்கி வந்துகொண்டேயிருப்பான். இறுதியில் அவனை நான் நேசிப்பேன்... (புகாரீ: 6502)

ஆக கடமையான வழிபாடுகள் என்பதில் ஐவேளைத் தொழுகை, ரமளான் மாத நோன்பு, ஸகாத், ஹஜ் ஆகியவை அடங்கும். ஸகாத்தும் ஹஜ்ஜும் வசதியுள்ளோருக்கு மட்டுமே பொருந்தும். அதன்பின் உபரியான தொழுகை என்பதில் கடமையான ஐவேளைத் தொழுகைக்கு முன்-பின் உள்ள சுன்னத்துகள், நஃபில்கள், இஷ்ராக், லுஹா, அவ்வாபீன், தஹஜ்ஜுத் உள்ளிட்டவை அடங்கும். உபரியான நோன்புகள், அவ்வப்போது ஏழைகளுக்குத் தர்மங்கள், தனிமையில் அமர்ந்து இறைவனைப் புகழ்ந்து திக்ர் செய்தல் ஆகியவற்றை நிறைவேற்ற வேண்டும். அவரே இறைநேசராகத் திகழ முடியும்.

அல்லாஹ்வின் வழியில் செலவு செய்தாலோ ஏழைகளுக்கும் உறவினர்களுக்கும் பொருளாதார உதவிகள் செய்தாலோ பொருட்செல்வம் குறைந்துவிடும் என்ற எண்ணம் ஏற்படக்கூடாது. அவர்களே இறைநேசர்கள்  ஆவர். இறைநேசர்கள் பொய் பேச மாட்டார்கள்; வீண் விளையாட்டுகளில் ஈடுபட மாட்டார்கள்; வீண் வேடிக்கைகளைப் பார்க்க மாட்டார்கள்; அறிவிலிகள் ஏதாவது அரட்டையடிக்கும் விதமாகவோ வம்பிழுக்கும் விதமாகவோ பேசினால் ‘ஸலாம்’ எனக் கூறி ஒதுங்கிவிடுவார்கள். இவ்வாறு பற்பல நற்பண்புகள் அவர்களிடம் இருக்கும்.

இறைநேசர்கள் தம்மைப் படைத்துப் பரிபாலிக்கின்ற பேரிறைவன் அல்லாஹ்வுக்கு அதிகமாக நன்றி செலுத்துவார்கள். நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அல்லாஹ்வுக்கு மிக அதிகமாக நன்றி செலுத்தி வந்தார்கள் என்பதை நாம் அறிவோம். அது குறித்து முஃகீரா பின் ஷுஅபா ரளியல்லாஹு அன்ஹு அறிவித்துள்ள ஒரு நபிமொழியைப் பார்க்கலாம்.

நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் "தமது பாதங்கள்' அல்லது "கணைக்கால்கள்' வீங்கும் அளவுக்கு நின்று தொழுவார்கள். இது குறித்து அவர்களிடம் கேட்கப்படும்போது “நான் நன்றியுள்ள அடியானாக இருக்க வேண்டாமா?'' என்று கேட்பார்கள்.  (புகாரீ: 1130)

இறைத்தூதர்கள், இறைநேசர்கள் ஆகியோர் குறித்து அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் எங்கெல்லாம் கூறுகின்றானோ அங்கெல்லாம் நன்றி செலுத்துதல் குறித்துக் கூறுகின்றான். அதாவது அவர்கள் அல்லாஹ்வின் அருட்கொடைகளுக்கு மிகுந்த நன்றி செலுத்துபவர்களாக இருந்தனர் என்று தெரிவிக்கின்றான்.

சுலைமான் அலைஹிஸ்ஸலாம் சொன்ன செய்தி: ...இது நான் அவனுக்கு நன்றி செலுத்துகின்றேனா இல்லையா என்று என்னைச் சோதிப்பதற்காக என் இறைவன் எனக்குப் புரிந்த பேரருளாகும். எவன் (இறைவனுக்கு) நன்றி செலுத்துகிறானோ அவன் தனக்கே நன்மை செய்து கொள்கிறான்... (27: 40)

லுக்மான் அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்களைக் குறித்த ஒரு செய்தி: லுக்மானுக்கு நாம் ஞானத்தைக் கொடுத்து அல்லாஹ்வுக்கு நன்றி செலுத்தும்படி கூறினோம். ஏனென்றால், எவர் நன்றி செலுத்துகிறாரோ அவர் தம் நன்மைக்காகவே நன்றி செலுத்துகிறார். எவன் (அதனை) நிராகரிக்கிறானோ (அவன் தனக்குத் தீங்கைத் தேடிக்கொள்கிறான். அதனால் அல்லாஹ்வுக்கு ஒன்றும் நட்டமில்லை. ஏனென்றால்) நிச்சயமாக அல்லாஹ் தேவையற்றவனும் புகழுக்குரியோனும் ஆவான்.  (31: 12)

இப்ராஹீம் அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்களைக் குறித்த ஒரு செய்தி: “இறைவனின் அருட்கொடைகளுக்கு (எந்நேரமும்) நன்றி செலுத்துபவராக இருந்தார்.” (16: 121)

 

இவ்வாறு இறைநேசர்களும் இறைத்தூதர்களும் அல்லாஹ்வின் அருட்கொடைகளுக்கு நன்றி செலுத்துவோராக இருந்தார்கள். எனவே நாம் அல்லாஹ்வுக்கு நன்றிக்குரியோராக இருந்தால் அவனுடைய அடியார்களாக, இறைநேசர்களாக உருவாகலாம்.

படைத்த இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்துகிற அதேநேரத்தில் நம்மைச் சார்ந்த எத்தனையோ பேர் நமக்கு உதவி செய்கின்றார்கள். அவர்கள் செய்கின்ற சின்னச்சின்ன உதவிகளுக்கும் நன்றி தெரிவித்துக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். நம்மால் இயன்ற கைம்மாறையும் செய்துவர வேண்டும். அதுதான் இறைவனுக்கு நன்றி செலுத்தத் தூண்டுகோலாக அமையும். ஆக இத்தனை நற்பண்புகளையும் நாம் நம்முடைய அன்றாட வாழ்வில் கடைப்பிடித்தால் நாமும் இறைவன் விரும்பும்  இறையடியார்களாக-இறைநேசர்களாக ஆகிவிடலாம். அதற்காக நாம் நாள்தோறும் முயன்றுகொண்டே இருப்போம்.

==========================

வார்த்தைகளை வடிகட்டுவோம்!

 

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

 

மனிதர்களின் அன்றாடப் பிரச்சனைகளுக்கு அவர்கள் பயன்படுத்தும் வார்த்தைகளே முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன. வாகனத்தில் செல்லும்போது அடுத்தவர் வாகனத்தில் இலேசாக உராய்வை ஏற்படுத்திவிட்டபோது எதிராளி கோபப்பட்டுப் பேசுவான். இடித்தவனும் கோபப்பட்டுப் பேசுவான். அதனால் அங்கு ஒரு மிகப்பெரும் சண்டையே உருவாகிவிடும். "சாரி சார்' என்று இடித்தவன் அன்பாக, மெதுவாகக் கூறியிருந்தால் அவ்வளவு பெரிய சண்டையே தேவையில்லை. சூழ்நிலையைக் கருத்தில்கொண்டு, சினத்தைத் தூண்டுகின்ற வார்த்தைகளைக் கூறாமல் மனதுக்கு இதமளிக்கின்ற,  மனதைச் சாந்தப்படுத்தி, மகிழ்ச்சியைத் தூண்டும் வார்த்தைகளையே கூற வேண்டும்.

 

இதுபோலவே நல்ல நல்ல வார்த்தைகளை நம் பிள்ளைகளுக்குத் தொடக்கத்திலிருந்தே கற்பிக்க வேண்டும். தக்க தருணத்தில் வெளிப்படுத்துகின்ற அன்பான வார்த்தைகள் பிறரின் மனக்கவலைகளை மாற்றி மகிழ்ச்சியைக் கொண்டுவரும். துக்கத்தில் இருப்பவருக்கு நம்முடைய ஆறுதலான வார்த்தைகள்தாம் அருமருந்து. அதை விட்டுவிட்டு, துக்கத்தில் இருப்பவர் முன்னால் நாம் மகிழ்ச்சிக் கொண்டாட்டம் போடுவதோ, அவரைக் கேலி செய்யும் விதமாக நடந்துகொள்வதோ, "உனக்கு இதுவும் வேண்டும்; இன்னமும் வேண்டும்'' என்று எகத்தாளமாகப் பேசுவதோ கூடாது.

 

மரியாதையற்ற வார்த்தைகளைக் கூறாமல் மதிப்புமிக்க வார்த்தைகளையே கூற வேண்டும். அதையே நம் பிள்ளைகளுக்கும் கற்பிக்க வேண்டும். மரியாதையற்ற வார்த்தைகளைப் பேசியதாலேயே பலரின் குடும்ப வாழ்வு சிதைந்திருக்கிறது. பள்ளிவாசலில் குர்ஆன் வகுப்பு நடத்தி வருகின்ற என்னிடம் பல்வேறு சூழலில் வளர்ந்த பிள்ளைகள் வருகை தருகின்றார்கள். அவர்களிடம் எப்போதும் ஒரு பிரச்சனை இருந்து வந்தது. "இவனைவிட நான் வயதில் மூத்தவன்; இவன் என்னை "டா' என அழைக்கிறான்'' என்று ஒருவருக்கொருவர் முறையீடு செய்துகொண்டே இருந்தனர். அதனால் நான், இனி அனைவரும் அவரவர் பெயரோடு "ஜீ' என்பதைச் சேர்த்து, ஆரிப்ஜீ, நூருல்லாஹ்ஜீ என்றுதான் அழைக்க வேண்டும்'' என்றொரு கட்டளை பிறப்பித்தேன். பிரச்சனை ஓய்ந்தது மட்டுமல்ல ஒருவருக்கொருவர் மரியாதையாக அழைக்கத் தொடங்கிவிட்டனர்.

 

குடும்ப உறவுகளைச் சிதைப்பதில் முக்கியப் பங்கு வகிப்பது மரியாதையற்ற பேச்சுதான். ஆசிரியர்-மாணவர்களிடையே இருக்க வேண்டிய மரியாதையான உறவு சிதைந்துபோய்க் கிடப்பதற்கான காரணம் மரியாதையற்ற பேச்சுதான். கணவன்-மனைவிக்கிடையே அடிக்கடி சண்டை ஏற்படுவதற்கான காரணம் மரியாதையற்ற போங்குதான். ஆக, எல்லா இடங்களிலும் மரியாதையற்ற பேச்சு உறவுகளையும் அன்னியோன்யத்தையும் சிதைக்கிறது. அதேநேரத்தில் மரியாதையான பேச்சுக்கு உள்ளத்தைக் கவரும் ஆற்றல் உண்டு. வார்த்தைகளைக் கோர்த்துக் கோர்த்துப் பேசுவதைவிடப் பார்த்துப் பார்த்துப் பக்குவமாகப் பேசுவதே சிறந்தது.

 

இன்றைக்கு ஆசிரியர்-மாணவர் இடையே இருக்க வேண்டிய மரியாதையான உறவு சிதைந்து போனதற்குக் காரணம், மாணவர்களின் மனதில் தம் ஆசிரியர்களைப் பற்றிய மரியாதையான எண்ணம் இல்லை. பட்டப் பெயர் சூட்டி அழைப்பது, கேலி கிண்டல் செய்வது மிகுந்து காணப்படுகிறது. ஆசிரியரைப் பற்றிய கண்ணியமான எண்ணமும் மரியாதையான பார்வையும் இல்லாதபோது அவர் நடத்துகின்ற பாடத்தை எவ்வாறு அந்த மாணவன் முக்கியத்துவம் கொடுத்துக் கவனிப்பான்?

 

ஒருவன் தன் தாய்-தந்தையை மதிப்பதில்லை என்றால் அதன் அடிப்படைக் காரணம் தன் பெற்றோரைப் பற்றிய மரியாதை அவனுடைய மனதில் இல்லை என்பதே. அதன் மூலவேர் அவர்களை மரியாதையாக அழைப்பதிலிருந்து தொடங்குகிறது. ஒருவன் தன் தாய்-தந்தையை வாங்க, போங்க என்று மரியாதையாக அழைக்கத் தொடங்கினாலே அவர்கள் இட்ட கட்டளைக்குப் பணிந்து நடக்கத் தொடங்கிவிடுவான். வா, போ என்று மரியாதைக் குறைவாக அழைப்பவன் அவர்களின் கட்டளைக்குப் பணிய மறுப்பான். இதுதான் அடிப்படை. ஆக, குடும்ப உறவுகள் மேம்பட, தாய்-தந்தைக்குப் பிள்ளைகள் பணிந்து நடக்க வார்த்தைகள் எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை உணர்ந்து கொள்ள வேண்டும். இதை ஒவ்வொரு பெற்றோரும் ஆசிரியரும் தம் பிள்ளைகளுக்குக் கற்பிக்க வேண்டும்.

 

இவ்வாறு மரியாதையான வார்த்தைகள் சிதைந்துபோனதில் திரைப்படங்களுக்கு முக்கியப் பங்குண்டு. நகைச்சுவைக் காட்சிகளுக்காக அப்பாவை பிள்ளை வாடா, போடா என்று அழைப்பதும் அப்பாவிடம் மரியாதையின்றி நடந்துகொள்வதும், தன் தாயைக் காலால் எட்டி உதைப்பதும் காட்சிப்படுத்தப்படுகின்றன. அதைக் காணும் பிள்ளைகள் அதை அப்படியே தம் பெற்றோரிடம் பிரதிபலிக்கின்றனர். நிழலுக்கும் நிஜத்திற்கும் வித்தியாசம் தெரியாமல் தம் வாழ்க்கையைச் சிதைத்துக்கொள்கின்றனர்.

 

அதேகோணத்தில் அன்றாட வாழ்க்கையில் நாம் பயன்படுத்தும் அதைரியப்படுத்துகின்ற வார்த்தைகள் ஏராளம். பிள்ளைகளோ மற்றவர்களோ நம்மிடம் ஒரு போட்டி குறித்தோ, ஒரு தேர்வு குறித்தோ கூறும்போது, நாம் அவர்களை வாழ்த்தி ஓரிரு வார்த்தைகள் கூறினால் அது அவர்களுக்குப் புத்துணர்வூட்டும். அதற்கு முரணாக, "போ, போ நீ உருப்புட்ட மாதிரிதான்'', "நீயெல்லாம் தேறமாட்டாய்'' என்ற அமங்கலமான, எதிர்மறையான வார்த்தைகளைக் கூறினால் அது அவர்களின் மனதைக் காயப்படுத்துவதோடு, எடுத்த முயற்சியையும் கைவிட்டுவிடுவார்கள். எனவே நாம் பேசுகின்ற வார்த்தைகள் மிக முக்கியமானவை. அவை பிறரின் வெற்றிக்கும் முன்னேற்றத்திற்கும் காரணமாக இருக்க வேண்டுமே தவிர அவர்களின் தோல்விக்கும் பின்னடைவுக்கும் ஒருபோதும் காரணமாக ஆகிவிடக்கூடாது.

 

அதுபோல், நம்முடைய அன்றாட வாழ்க்கைப் பயன்பாட்டில் உள்ள கொச்சை வார்த்தைகள், வன்முறை வார்த்தைகள் பல உள்ளன. அவற்றைக் களைந்து அவற்றின் இடத்தில் வேறு நல்ல வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தக் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அதைச் செவியுறுகின்ற நம் பிள்ளைகள் தாமாகவே அவற்றை நம்மிடமிருந்து கற்றுக்கொள்வார்கள். "நான் இதை வெற்றிகொள்ள வேண்டும் என வெறி கொண்டிருந்தேன். அதனால்தான் என்னால் வெற்றிகொள்ள முடிந்தது'' என்று சொல்கின்ற வாக்கியத்தில், "வெறி' என்ற வார்த்தைக்குப் பதிலாக "வைராக்கியம்' கொண்டிருந்தேன் என்று பயன்படுத்தலாம். "அவன்மீது எனக்குக் கொலைவெறி'' என்று சொல்வதற்குப் பதிலாக "அவன்மீது எனக்கு மிகுந்த சினம்'' என்று கூறலாம். இப்படி வார்த்தைகளில் வன்முறை கலப்பதைத் தவிர்க்கத்தான் வேண்டும். இல்லையேல் அதுவே நம்மை மீளாத் துயருக்குள் ஆழ்த்திவிடும்.     

 

நாம் பேசுகின்ற வார்த்தைகள் பிறரின் மனத்தைப் பண்படுத்த வேண்டுமே தவிர புண்படுத்திவிடலாகாது. எனவே வார்த்தைகளை வடிகட்டிப் பேசுவோம். பிறர் மகிழப் பேசுவோம். "நல்ல வார்த்தைகளைப் பேசுவது தர்மமாகும்'' (புகாரீ) என்ற நபிமொழியை நினைவில் கொள்வோம்.

 ===================