பலதரப்பட்ட நோன்புகள்

பலதரப்பட்ட நோன்புகள் 

   

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

------------

நம்மைப் படைத்த இறைவனுக்காக உண்ணாமல், பருகாமல், உடலுறவு கொள்ளாமல் இருப்பதே நோன்பாகும். அது வைகறையிலிருந்து தொடங்கி அந்தி மறையும் வரை நீடிக்கிறது. நோன்பு என்பது இஸ்லாமிய மார்க்கத்தின் ஐந்து தூண்களுள் ஒன்றாகும். இது ஹிஜ்ரீ 2ஆம் ஆண்டு கடமையாக்கப்பட்டது. இருப்பினும் அதற்குமுன்னரே நோன்பு இருந்து வருகிறது.

நோன்பு குறித்து அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் கூறியுள்ளான்: உங்களுள் யார் அம்மாதத்தை (ரமளான்) அடைகிறாரோ அவர் அதில் நோன்பு நோற்கட்டும். (2: 185) 

இந்த நோன்பு இந்தச் சமுதாயத்திற்கு மட்டுமின்றி முந்தைய சமுதாயத்திற்கும் கடமையாக்கப்பட்டிருந்தது என்பதைத் திருக்குர்ஆன் இவ்வாறு கூறுகிறது: இறைநம்பிக்கை கொண்டோரே! உங்களுக்கு முன்னுள்ளவர்கள் மீது கடமையாக்கப்பட்டிருந்தது போல் உங்கள்மீதும் நோன்பு நோற்பது கடமையாக்கப்பட்டுள்ளது. (அதனால்) நீங்கள் இறை அச்சமுடையவர்களாக ஆகலாம். (2: 183)

பருவமடைந்த ஒவ்வோர் ஆணும் பெண்ணும் ரமளான் மாதம் முழுவதும் நோன்பு நோற்பது கடமையாகும்.  சிலருக்கு இதில் விதிவிலக்கு உண்டு. ரமளான் மாதத்தில் மாதவிடாய் ஏற்பட்ட பெண்கள், பிரசவ உதிரப்போக்கு ஏற்பட்ட பெண்கள், பாலூட்டும் அன்னையர்கள், பயணிகள், நோய்வாய்ப்பட்டிருந்தோர் முதலியோர் நோன்பு நோற்காமல் இருக்கச் சலுகை வழங்கப்படுகிறது. அத்தகையோர் ரமளான் மாதம் கழிந்துபின் பிற மாதங்களில் தமக்குத் தோதுவான நாள்களில், விடுபட்டுப்போன நோன்புகளை களா-நிறைவேற்ற வேண்டும். இதற்கு ‘களா நோன்பு’ என்று கூறப்படுகிறது.  

விடுபட்டுப்போன நோன்பைப் பிற நாள்களில் களா-நிறைவேற்ற வேண்டும் என்று அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் கூறுகின்றான்: (உங்களுள்) யாராவது நோயாளியாகவோ பயணத்திலோ இருந்தால் (ரமளான் அல்லாத) மற்ற நாள்களில் (விட்டுப்போன நாள்களின் நோன்பைக்) கணக்கிட்டு (நோற்று) விடட்டும். (2: 185)

ஆறு நோன்பு: ரமளான் மாத நோன்பு நோற்று முடிந்து ஷவ்வால் பிறை 1 அன்று ஈத் பெருநாள் கொண்டாடிய கையோடு அன்று இரவே ஸஹர் சாப்பிட்டு, மறுநாள் முதல் 6 நாள்கள் வரை நோற்கப்படுகிற நோன்பே ‘ஆறு நோன்பு’ என்று சொல்லப்படுகிறது. இந்த ஆறு நோன்பைத் தொடர்படியாக ஆறு நாள்கள் நோற்க வேண்டும்.  அதேநேரத்தில் அதற்கான வாய்ப்பைப் பெறாதவர்கள் அந்த மாதத்திற்குள் ஏதேனும் ஆறு நாள்கள் நோற்றுக்கொள்ளலாம் என்று மார்க்க அறிஞர்கள் கூறியுள்ளார்கள்.

இதனுடைய சிறப்பென்ன என்பதைப் பார்ப்போம். “ரமளான் மாதம் நோன்பு நோற்று அதைத் தொடர்ந்து ஷவ்வால் மாதத்தில் ஆறு நோன்பு நோற்றவர், காலமெல்லாம் நோன்பு நோற்றவரைப் போன்றவராவார்” என அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். (நூல்: முஸ்லிம்: 2159)

அதாவது ஒரு நற்செயலுக்கு, அதைப் போன்ற பத்து மடங்கு நன்மை உண்டு. அதன்படி, ரமளான் ஒரு மாதம் நோன்பு நோற்பதற்கு வருடத்தில் 10 மாதம் நோன்பு நோற்ற நன்மையும், ஷவ்வால் மாதத்தில் நோற்கும் ஆறு நோன்பிற்கு 60 நாட்கள் (2 மாதம்) நோன்பு நோற்ற நன்மையும், ஆக மொத்தம் 12 மாதங்கள் (ஒரு வருடம்) நோன்பு நோற்ற நன்மையும் கிடைக்கும் என்ற விளக்கவுரை அல்மின்ஹாஜ் எனும் நூலில் காணப்படுகிறது.

 

சுன்னத்தான நோன்புகள்: முஹர்ரம் பத்து-ஆஷூரா நாளில் நோற்கின்ற நோன்பு சுன்னத் ஆகும். இந்த ஆஷூரா நோன்பு ரமளான் நோன்பு கடமையாக்கப்படுவதற்குமுன் மிக முக்கியமான இடத்தைப் பெற்றிருந்தது.  அதன்பின் ரமளான் நோன்பு கடமையாக்கப்பட்டபின் அதன் முக்கியத்துவம் குறையத் தொடங்கியது. இருப்பினும் அதற்கான நன்மையும் சிறப்பும் குறையவில்லை.

ஆயிஷா ரளியல்லாஹு அன்ஹா கூறியதாவது: குறைஷி குலத்தினர் அறியாமைக் காலத்தில் ஆஷூரா நாளில் நோன்பு நோற்றுவந்தனர். ரமளான் நோன்பு கடமையாக்கப்படும் வரை நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களும் ஆஷூரா நோன்பு நோற்குமாறு கட்டளையிட்டார்கள். (ரமளான் நோன்பு கடமையாக்கப்பட்ட) பின்னர் "(ஆஷூரா நாளின் நோன்பை) நோற்க விரும்புபவர் அதை நோற்கட்டும்! விட்டுவிட விரும்புபவர் அதை விட்டுவிடட்டும்!'' எனக் கூறினார்கள். (நூல்: புகாரீ: 1893) 

ஆக சுன்னத்தான நோன்புகளுள் ஒன்றாகக் கருதப்படுகிற ஆஷூரா நாள் நோன்பை விரும்பியோர் நன்மையைக் கருதி நோற்கலாம். நோற்க வாய்ப்பில்லாதோர் அதை விட்டுவிடலாம். நோன்பு நோற்காதவரை நாம் குறை சொல்லக்கூடாது. ஆஷூரா நோன்பு மூஸா அலைஹிஸ்ஸலாம் அவர்களின் காலத்திலிருந்தே நோற்கப்பட்டு வருகிறது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. 

அரஃபா நோன்பு: துல்ஹஜ் மாதம் 9ஆம் நாள் அரஃபா நாளன்று ஹாஜிகள் அல்லாதோர் நோற்கும் நோன்பே அரஃபா நோன்பாகும்.  

“...துல்ஹஜ் ஒன்பதாவது நாள் (அரஃபா) அன்று நோன்பு நோற்பதை, அதற்கு முந்தைய ஓராண்டிற்கும் அதற்குப் பிந்தைய ஓராண்டிற்கும் பாவப் பரிகாரமாக அல்லாஹ் ஆக்குவான் என்று நான் எதிர்பார்க்கிறேன்...” என அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். (நூல்: முஸ்லிம்: 2151)

பராஅத் நோன்பு: ஷஅபான் 15ஆம் நாள் நோற்கப்படுவது பராஅத் நோன்பு ஆகும். இதை நோற்கலாமா கூடாதா என்பதில் கருத்து வேறுபாடு உள்ளது. இருசாராரும் தமக்குரிய ஆதாரத்தை முன்வைக்கின்றனர். இருப்பினும் நன்மையைக் கருதி நஃபில் என்ற அடிப்படையில் நோற்பதில் தவறில்லை. ஆனால் அதை பித்அத் என்று சொல்வதைத் தவிர்த்துக்கொள்ளலாம். 

நோற்கக் கூடாது என்று கூறுவோர் முன்வைக்கும் ஆதாரம்: “ஷஅபான் அரைத் திங்கள் கழிந்துவிட்டால் நீங்கள் நோன்பு நோற்காதீர்கள்” என்று அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். (நூல்: ஷரஹுஸ்ஸுன்னா லில்பஃகவீ: 1721) 

நோற்கலாம் என்று கூறுவோர் முன்வைக்கும் ஆதாரமும் மேற்கண்ட நபிமொழிதான். அவர்கள் அதற்கு இவ்வாறு விளக்கம் சொல்கிறார்கள். அதாவது அரைத்திங்கள் என்பது 15 ஆம் நாளையும் உட்கொண்டதுதான்.  எனவே 15ஆம் நாளில் நோற்கலாம். 16ஆம் நாளில்தான் நோற்கக்கூடாது. ஆக ஷஅபான் 15ஆம் நாள் நோற்பதை பித்அத் என்று சொல்வதைத் தவிர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். அவரவர் எண்ணப்படி நோன்பு நோற்றவருக்கு நன்மை கிடைத்துவிடும். 

மிஅராஜ் நோன்பு: ரஜப் 27ஆம் நாள் அன்று நோற்கப்படுகிற நோன்பு மிஅராஜ் நோன்பு எனப்படுகிறது. இந்த நோன்பு ஹதீஸ் நூல்களில் பதிவு செய்யப்படவில்லை. எனினும் மக்கள் சிலர் இந்நாளில் நோன்பு நோற்று வருகின்றனர். எனவே அதை பித்அத் என்று சொல்லாமல் நஃபிலான நோன்பை நோற்கிறார்கள் என்று நாம் எடுத்துக்கொள்ளலாம். ஏனென்றால் நஃபிலான நோன்பு எப்போது வேண்டுமானாலும் நோற்கலாம் அல்லவா? 

அய்யாமுல் பீள் நோன்பு: ஒவ்வொரு மாதமும் பிறை 13, 14, 15 ஆகிய (பௌர்ணமி) வெளிச்ச நாள்களில் (அய்யாமுல் பீள்) நோற்கப்படுகிற  நோன்புக்கு அய்யாமுல் பீள் நோன்பு என்று பெயர்.  சிலர் 12, 13, 14 ஆகிய மூன்று நாள்கள் என்கிறார்கள். வேறு சிலர் பிறை 1, 11, 21 ஆகிய மூன்று நாள்கள் என்று கூறியுள்ளார்கள். இருப்பினும் முதற்கருத்தே சரியானது எனப் பெரும்பாலான அறிஞர்கள் கூறுகின்றார்கள்.

அபூஹுரைரா ரளியல்லாஹு அன்ஹு கூறியதாவது: ஒவ்வொரு மாதமும் மூன்று நாள்கள் நோன்பு நோற்குமாறும், "ளுஹா' நேரத்தில் இரண்டு ரக்அத்கள் தொழுமாறும், உறங்குவதற்கு முன் வித்ர் தொழுகையைத் தொழுதுவிடுமாறும் இந்த மூன்று விஷயங்களை என் உற்ற தோழர் நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம்  எனக்கு அறிவுறுத்தினார்கள். (நூல்: புகாரீ: 1981) 

‘அய்யாமுல் பீள் நோன்பு’ என்ற தலைப்பின்கீழ் இந்த ஹதீஸை இமாம் புகாரீ ரஹிமஹுல்லாஹ் பதிவு செய்துள்ளார். அதிலிருந்தே இதன் சிறப்பு அறியப்படுகிறது. 

வாரந்தோறும் நோன்பு: வாரந்தோறும் திங்கள்கிழமை மட்டும் அல்லது திங்கள்கிழமையும் வியாழக்கிழமையும் நோன்பு நோற்பது நஃபிலான-உபரியான நோன்பாகும். நபியவர்களே வாரந்தோறும் திங்கள்கிழமை நோன்பு நோற்றுள்ளதாக நபிமொழித் தொகுப்பு நூல்களில் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. 

அபூகத்தாதா அல்அன்ஸாரீ ரளியல்லாஹு அன்ஹு கூறியதாவது: அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களிடம், திங்கட்கிழமை நோன்பு நோற்பது குறித்துக் கேட்கப்பட்டது. அதற்கு "அன்றுதான் நான் பிறந்தேன்; அதில்தான் எனக்குக் குர்ஆன் (முதன்முதலில்) அருளப்பெற்றது'' என்று கூறினார்கள். (நூல்: முஸ்லிம்: 2153) 

 மாதந்தோறும் நோற்கின்ற நோன்பைத்தான் நபியவர்கள் திங்கள்கிழமையும் வியாழக்கிழமையும் நோற்றுள்ளார்கள். வாரந்தோறும் தனியாகவும் மாதந்தோறும் தனியாகவும் நோற்கவில்லை என்பதை வேறு சில நபிமொழிகள்மூலம் அறிய முடிகிறது.

 அதாவது அய்யாமுல் பீள் எனும் 13, 14, 15 ஆகிய மூன்று நாள்களைத் தொடர்படியாக நோற்காமல் முதல் வாரத்தில் திங்கள், வியாழனும் அடுத்த வாரத்தில் திங்கள் அல்லது வியாழனும் நோற்கும் வழக்கத்தைக் கொண்டிருந்தார்கள். நபியவர்கள் இவ்வாறு தொடர்ந்து செய்வதைக் கண்ட உஸாமா பின் ஸைத் ரளியல்லாஹு அன்ஹு அல்லாஹ்வின் தூதர்  ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களிடம், “அல்லாஹ்வின் தூதரே! தாங்கள் அந்த இரண்டு நாள்கள் மட்டும் தவறாமல் நோன்பு நோற்கின்றீர்களே?” என்று கேட்டார். அதற்கு அவர்கள், “எந்த இரு நாட்கள்?'' என்று கேட்டார்கள். “திங்கள், வியாழன் ஆகிய கிழமைகள்தாம்” என்றார். அப்போது நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்கள், "அந்த இரு நாட்களில்தான் அகிலங்களின் அதிபதியிடம் நல்லறங்கள் எடுத்துக் காட்டப்படுகின்றன. ஆகவே நான், நோன்பு நோற்ற நிலையில் என் நல்லறம் எடுத்துக் காட்டப்படுவதையே விரும்புகிறேன்'' என்று கூறினார்கள். (நூல்: நஸாயீ: 2318) 

ஆக நபியவர்கள் திங்கள்கிழமை நோற்ற காரணம் அது அவர்களின் பிறந்த நாள் என்பதற்காகவாகும். வியாழக்கிழமை நோன்பு நோற்ற காரணம்  அன்றுதான் நம்முடைய நல்லறங்கள் அல்லாஹ்வின் சந்நிதானத்தில் எடுத்துக் காட்டப்படுகின்றன என்பதற்காகவாகும்.

 

ஒரு நாள் விட்டு: வாரந்தோறும் நோன்பு, மாதந்தோறும் நோன்பு என்று பார்த்தோம். ஆனால் ஒருவர் இன்னும் அதிகமாக நோன்பு நோற்க விரும்புகிறார் என்றால் அவர் என்ன செய்யலாம். அவர் ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் நோன்பு நோற்கலாம். இஸ்லாமிய ஷரீஅத்தில் அதற்கான அனுமதி அவருக்குண்டு. 

அதற்கான சான்றைக் காண்போம். 

அப்துல்லாஹ் பின் அம்ர் ரளியல்லாஹு அன்ஹு கூறியதாவது: “அல்லாஹ்வின் மீதாணையாக! நான் உயிருடனிருக்கும்வரை பகலெல்லாம் நோன்பு நோற்று இரவெல்லாம் நின்று வணங்குவேன்” என்று நான் கூறிய செய்தி நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் அவர்களுக்கு எட்டியது. (இது பற்றி அவர்கள் என்னிடம் கேட்டபோது) “என் தந்தையும் தாயும்  தங்களுக்கு அர்ப்பணமாகட்டும்! நான் அவ்வாறு கூறியது உண்மையே!'' என்றேன். நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம், “இது உம்மால் முடியாது! (சில நாள்கள்) நோன்பு நோற்றுக்கொள்; (சில நாள்கள்) நோன்பை விட்டுவிடு! (சிறிது நேரம்) தொழு; (சிறிது நேரம்) உறங்கு! ஒவ்வொரு மாதமும் மூன்று நாள்கள் நோன்பு நோற்றுக்கொள்! ஏனெனில், ஒரு நற்செயலுக்கு அது போன்று பத்து மடங்கு நற்பலன் அளிக்கப்படும்! எனவே, இது காலமெல்லாம் நோன்பு நோற்றதற்குச் சமமாகும்!'' என்றார்கள். 

நான், “என்னால் இதைவிடச் சிறப்பாகச் செய்ய முடியும்'' என்று கூறினேன். “அப்படியானால் ஒரு நாள் நோன்பு நோற்று, இரண்டு நாள்கள் விட்டுவிடு!'' என நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். அப்போது “என்னால் இதைவிடச் சிறப்பாகச் செய்ய முடியும்?'' என்று நான் கூறினேன். நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம், “அப்படியானால் ஒரு நாள் நோன்பு நோற்று ஒரு நாள் விட்டுவிடு!, இதுதான் தாவூத் நபியின் நோன்பாகும்! நோன்புகளில் இதுவே சிறந்ததாகும்!'' என்றார்கள். நான் “என்னால் இதைவிடச் சிறப்பாகச் செய்ய முடியும்” என்று கூறினேன். நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் “இதைவிடச் சிறந்தது எதுவும் இல்லை!'' என்றார்கள். (நூல்: புகாரீ: 1976)

ஆகவே ஒருவர் நிறைய நோன்புகள் நோற்க வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டால் அவர் அதிகப்பட்சமாக ஒரு நாள் விட்டு ஒரு நாள் நோன்பு நோற்க அனுமதியுண்டு. அதேநேரத்தில் ஒருவர் தொடர்படியாக நோன்பு நோற்க அனுமதியில்லை. ஏனென்றால் ஒருவர் இல்லற வாழ்வில் ஈடுபடுவதும் அவர்களுக்காகச் சம்பாதித்துக்கொடுப்பதும்  ஒரு வகை இபாதத்-வழிபாடுதான். ஆதலால் நோன்பு, தொழுகை ஆகியவற்றைப்போல் ஒரு முஸ்லிமுடைய தூக்கமும் உழைப்பும் இபாதத்-வழிபாடுதான் என்பதை உணர்ந்து நம் வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு கணப்பொழுதையும் இறைவனுக்காக அமைத்துக்கொள்வோம்.   

====================

பெரிதாக ஆசைப்படு

Dr. மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

_______________

மனித மனம் இந்நீண்ட நெடிய நிலப்பரப்பைப்போல பரந்துவிரிந்து கிடக்கிறது. அதனுள் பல்வேறு ஆசைகள் புதைந்துகிடக்கின்றன. அதனால்தான் நாள்தோறும் புதிய புதிய கண்டுபிடிப்புகள் வெளிவந்துகொண்டிருக்கின்றன. இளைஞர்கள் முதல் முதியோர் வரை புதிய புதிய சாதனைகள் படைத்துக்கொண்டிருக்கின்றனர். மனிதன் இந்நிலப்பரப்பைத் தாண்டி சந்திரனுக்கும் செவ்வாய்க் கிரகத்திற்கும் விண்வெளிப்பயணம் செய்து கொண்டிருக்கிறான் என்றால் அது அவனது ஆசையின் வெளிப்பாடு என்றுதான் சொல்ல வேண்டும்.

 

மனித மனம் ஆசைகளால் நிரம்பியுள்ளன. ஒவ்வொரு நாளும் அதனுள் புதிய புதிய ஆசைகள்  பிறக்கின்றன. அவையே மனித மனத்தை உயிர்ப்போடு வைத்திருக்க உதவுகின்றன. இவ்விடத்தில் ‘ஆசையே துன்பத்திற்குக் காரணம்’ என்ற புத்தரின் போதனை உங்கள் உள்ளத்தில் தோன்றி மறையலாம். அது உண்மைதான். ஆனால் அந்த ஆசைகளால் கிடைத்த, அடைந்த பயன்களைத் தனக்காக மட்டுமே வைத்துக்கொண்டால்தான் ஆபத்து. மாறாக ஆசைகளின் பயனால் விளைந்தவற்றைப் பிறருக்குப் பகிர்ந்தளிக்க வேண்டும் என்றெண்ணி, அவற்றைப் பகிர்ந்தளித்தால் அந்த ஆசை வரவேற்கத்தக்கது. அதாவது நான் சொல்ல வருவது என்னவென்றால் நம் ஆசைகளால் கிடைத்த பயன்களை மக்களுக்குப் பயன்படும் விதத்தில் பகிர்ந்தளிக்கும் எண்ணம் கொண்டவர்களாக உருவாக வேண்டும். அதற்கேற்ப நாம் உள்ளத்தைத் தயார்படுத்திக்கொள்ள வேண்டும்.  

ஒருவர் ஒரு சிறிய கடை வைத்துள்ளார். நான் இந்தக் கடையிலிருந்து சம்பாதித்து ஒரு பெரிய கடையைக் கட்ட வேண்டும். அதி-ருந்து சம்பாதிக்கிற பணத்திலிருந்து என்னால் இயன்ற வரை ஏழைகளுக்கும் தேவையுடையோருக்கும் வழங்க வேண்டும் என்றெண்ணுகிறார். அந்த ஆசையோடு  ஒவ்வொரு நாளும் கடுமையாக உழைக்கிறார் என்றால் அவருடைய ஒவ்வொரு நாளும் மகிழ்ச்சியாகவே கழியும். ஏனென்றால் அவர் ஒவ்வொரு நாளும் தம் இலக்கை நோக்கிப் பயணிக்கிறார். அவர்தம் உயர்ந்த எண்ணத்தை அடையவே உழைக்கிறார். அதனால் அல்லாஹ்வும் அவரது எண்ணத்தை அடையவும் நிறைவேற்றவும் உதவுகிறான். அவர் அவ்வாறே சம்பாதித்து மேன்மேலும் வளர்ச்சியடைவதோடு தாம் சம்பாதித்த பணத்திலிருந்து ஏழைகளுக்கு உதவி செய்கிறார்; வாரி வழங்குகிறார். 

ஓர் இளைஞன் தன் இளமைப்பருவத்தில் நன்றாகப் படிக்க ஆசைப்படுகிறான். இறுதி வரை படித்து, உயர் மதிப்பை அடைந்து, உயர் பதவியைப் பெற்று அதன்மூலம் தன்னால் இயன்ற வகையில்  மக்கள் சேவையாற்ற வேண்டும் என்று எண்ணுகிறான். அதனால் அவன் ஒவ்வொரு நாளும் தன் இலக்கை நோக்கிப் பயணிக்கிறான்; ஆர்வத்தோடு படிக்கத் தொடங்குகிறான். கடிகாரம் பார்க்காமல்,  சிரமங்களைப் பொருட்படுத்தாமல் படிக்கத் தொடங்கிவிடுகின்றான். ஒவ்வொரு படியாக முன்னேறிச் செல்கிறான். இறுதியில் அவன் கொண்டிருந்த இலக்கை அடைந்துவிடுகின்றான். அவன் தன் மனத்தில் ஆசை கொண்டதைப்போல் உயர்பதவியை அடைந்து மக்கள் சேவையாற்றத்  தொடங்கிவிடுகின்றான். அதனால் அவன் ஒவ்வொரு நாளையும் மகிழ்ச்சியாகக் கழிக்கிறான். 

ஒரு மாமியாரின் கண்காணிப்பின்கீழ் வாழ்கிற ஓர் இல்லத்தரசி தன் வாழ்க்கை முழுவதும் மகிழ்ச்சியாகக் கழிக்க எளிய வழி உண்டு. அவள் அதிகமான வேலைகள் செய்ய ஆசைப்பட வேண்டும்; நல்லதொரு மருமகளாக, இந்த ஊருக்கே ஒரு முன்னோடியாகத் திகழ வேண்டும் என்று ஆசைப்பட வேண்டும். இந்த இரண்டும் இருந்தால் அவளது இல்வாழ்க்கை முழுவதும் மகிழ்ச்சியாகவே கழியும். 

அத்தகைய எண்ணம் கொண்டவள் மாமியாரின் கட்டளைகளுக்குப் பணிந்து அவள் மனதைக் கவர முனைவாள். மாமியார் வாய் தவறிப் பேசிய வார்த்தைகளை வன்மமாகச் சேர்த்து வைக்காமல் ஒதுக்கிவிடுவாள். அவள் உத்தரவிடுவதற்கு முன்னரே அதைச் செய்து முடித்துவிடுவாள். மிகுந்த பொறுமையோடு இருப்பாள். ஒவ்வொரு நாளும் தன் இலக்கை நோக்கிப் பயணிப்பாள்.

கணவனிடம் மகிழ்ச்சியாகப் பேசுவதோடு, தன் கணவன் சார்ந்த உறவினர்களோடு அன்பாகப் பழகி அவர்களின் உள்ளங்களில் இடம் பிடிக்க முயல்வாள். அவர்களிடம் இனிமையாகப் பேசத் தொடங்குவாள். அண்டை வீட்டாரிடம் இணக்கமாகப் பழகுவாள். தேவையுடையோருக்கும் ஏழைகளுக்கும் தேவையான உதவிகளைச் செய்வாள். ஆக ஒவ்வொரு நாளும் தன்னுடைய மதிப்பைக் கூட்டும் வகையில் தன் நடவடிக்கைகளை மாற்றியமைத்துக் கொள்வாள். அதனால் அவளுடைய ஒவ்வொரு நாளும் மகிழ்ச்சியாகவே கழியும். காண்போரெல்லாம் அவளைப் புகழ்ந்து பேசுவார்கள். அவளுடைய சுறுசுறுப்பையும் துள்ளலான உள்ளுணர்வுகளையும் போற்றிப் பேசிக்கொள்வார்கள்.

அதாவது நாம் எப்போதும் ஆசைப்பட வேண்டும். விசாலமாகவும் உயர்வாகவும் நம் ஆசைகள் இருக்க வேண்டும். அத்தோடு நம் ஆசைகளால் கிடைக்கிற பயன்களையும் பலன்களையும் பிறருக்கும் பகிர்ந்தளிக்க வேண்டும். நாம் எதை ஆசைப்படுகிறோமோ அதை நோக்கியே நம் பயணம் அமைகிறது. இறுதியில் நாம் அதையே அடைகிறோம். எனவே நம்முடைய ஆசைகள் ஏன் சிறியனவாக இருக்க வேண்டும்? பெரியனவாகவும் உயர்வானவையாகவும்தான் இருக்க வேண்டும். அப்போதுதான் அதை அடைவதிலேயே நம்முடைய காலம் கழியும். அதை நோக்கியே நம் மனது நம்மை அழைத்துச் செல்லும்.

ஒருவன் செல்வத்தின்மீது ஆசை கொள்வதால்தான் அவனால் செல்வத்தைச் சேர்க்க முடிகிறது. ஒருவன் கல்விமீது ஆசை கொள்வதால்தான் அவனால் கல்விச் செல்வத்தை அடைய முடிகிறது. ஓர் இளைஞன் நன்றாகப் படித்து ஒரு கல்லூரியை அல்லது ஒரு பல்கலைக் கழகத்தை நிறுவ வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறான். ஒவ்வொரு நாளும்  அந்தக் கனவோடும் ஆசையோடும் படித்து முன்னேறுகிறான். ஒவ்வொரு நாளும் தன் இலக்கை நோக்கியே பயணிக்கிறான். அவ்வாறு இலக்கை நோக்கிப் பயணிப்பதால் இடையிடையே அவன் எதிர்கொள்கிற சங்கடங்கள், துன்பங்கள், சிரமங்கள், அவனுடைய கண்களுக்குத் தெரிவதில்லை. இறுதியில் அவன் தன் இலக்கை அடைந்து, தான் நினைத்ததைப்போல் கல்லூரியை உருவாக்கத் தொடங்கிவிடுகின்றான். அதற்கான கால்கோள் விழாவை நடத்திவிடுகிறான். அப்போது அவன் அடைகின்ற மகிழ்ச்சிக்கு எல்லையில்லை. 

அதன்பிறகு அதைக் கட்டி முடிக்கப் பாடுபடுவது அதை மேம்படுத்த உழைப்பதிலுமே காலம் வேகமாகச் சென்று கொண்டிருக்கும். அதனால் அவனுடைய ஒவ்வொரு நாளும் உயிர்ப்போடும் உற்சாகத்தோடும் கழிந்துகொண்டிருக்கும். 

இவ்வுலகில் ஒருவர் செய்கின்ற நல்லறங்களின் அடிப்படையிலும் அல்லாஹ்வின் கருணையின் அடிப்படையிலும்தான் ஒரு முஸ்லிம் சொர்க்கத்தை அடைய முடியும். அப்படியிருக்கும்போது உத்தமத் திருநபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் சொர்க்கத்தில் உயர்வான சொர்க்கத்தைக் கேட்குமாறு கூறியுள்ளார்கள். நீங்கள் அல்லாஹ்விடம் கேட்டால், ஃபிர்தவ்ஸ் என்னும் (சொர்க்கத்தின்) படித்தரத்தையே கேளுங்கள்; ஏனெனில், அதுவே சொர்க்கத்தின் மிகச் சிறந்த படித்தரமும் மிக உயர்ந்த படித்தரமும் ஆகும்'' என்று கூறினார்கள். (நூல்: புகாரீ: 2790)

அதாவது மிக உயர்ந்ததை ஆசைப்படச் சொல்லியிருக்கிறார்கள். ஏனெனில் அந்த உயர்ந்த சொர்க்கத்தை அடைய நிறைய நல்லறங்கள் செய்ய வேண்டிய தேவை ஏற்படும். அதிகமான நல்லறங்கள் செய்ய வேண்டுமென்ற உந்துதல் எல்லோருக்கும் இருக்க வேண்டும் என்ற அடிப்படையில்தான் நபியவர்கள் அவ்வாறு கூறினார்கள். 

மற்றொரு தடவை நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் இவ்வாறு கூறினார்கள்: ஆதமின் மகனுக்கு (-மனிதனுக்கு) இரு நீரோடைகள் (நிறையச்) செல்வம் இருந்தாலும் மூன்றாவதையும் அவன் தேடுவான். ஆதமின் மகனுடைய வயிற்றை மண்ணை (மரணத்தை)த் தவிர வேறெதுவும் நிரப்பாது... (நூல்: புகாரீ: 6436) 

மரணம் வரை அவனது ஆசை தொடர்ந்துகொண்டுதான் இருக்கும்.  ஆனால் அந்த ஆசை மூலம் விளைகின்ற பயன்களைப் பிறருக்குப் பகிர்ந்தளிக்கும்போது அது தடை செய்யப்பட்ட ஆசை அன்று என்பதைப் பிற நபிமொழிகள் மூலம் அறியலாம். அதாவது ஒருவன், தனக்குக் குவியல் குவியலாகச் செல்வம் இருந்தால் நான் அவற்றை இறைவழியில் செலவிட்டு மிக அதிகமான நன்மைகளை அடைந்துகொள்வேன் என்று ஆசைப்பட்டால் அது வரவேற்கத்தக்க ஆசையாகும். 

இதே கருத்தில்தான் நபி ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள்: ‘எனக்கு ஒரு குவியல் தங்கம் இருந்தாலும், கடனுக்கான தொகையை மட்டும் எடுத்து வைத்துவிட்டு மற்றெல்லாவற்றையும் மூன்று நாள்களுக்குள் செலவிட்டுவிடுவேன்.’ ஆக செல்வம் சேர்க்க நினைப்பது தவறன்று. அதைத் தனக்கேயுரியது எனச் சேர்ப்பதுதான் தவறு. அதுதான் ஆபத்தான செல்வம். அதுபோலவே கல்வியும். கல்வியைத் தேடித் தேடிக் கற்று, கற்றதன்மூலம் பிறருக்குப் பயனளிக்க வேண்டும்; கற்பிக்க வேண்டும். அத்தகைய கல்வியே சிறந்த கல்வி. 

கல்வியும் செல்வமும் பிறருக்குப் பயன்படும் வகையில் தேடிக்கொள்ள வேண்டும்; ஈட்ட வேண்டும். எனவே பெரிய பெரிய ஆசைகளை மனத்தில் கொள்வோம். அவற்றை அடைய முறையாகத் திட்டமிடுவோம். அதன்மூலம் நம் வாழ்க்கையை உயிர்ப்போடு ஆக்கிக்கொள்வோம்.  

=======================

கடன் வாங்காதீர்

  

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

___________

பெரும்பாலும் பொருளாதாரத்தில் தன்னிறைவு பெற்றவர்கள் பிறருக்குக் கொடுத்துதவும் பொருளாதார உதவியே கடன் எனப்படுகிறது. இது பெரும்பாலும் வட்டிக்காகத்தான் வழங்கப்படுகிறது. சும்மா யாரும் கொடுப்பதில்லை.  “கடன் அன்பை முறிக்கும்” என்ற முதுமொழி கடன் வாங்கக்கூடாது என எச்சரிக்கிறது. வாங்கிய கடனைத் திரும்ப ஒப்படைத்தல் குறித்தும், ஒப்படைக்காதவரை எச்சரித்தும் நபிமொழிகள் உள்ளன. இறந்துபோனவரின் பிரேதம் இறுதித் தொழுகைக்காகக் கொண்டுவரப்பட்டபோது, “இவர்மீது கடன் இருக்கிறதா” என்று கேட்டு, ஆம் என்றபோது “அவருக்கு நான் தொழவைக்க மாட்டேன்” என்று கூறினார்கள் நபிகள் நாயகம் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம். பின்னர் ஒருவர் அதற்குப் பொறுப்பேற்றுக்கொண்டபின் அவருக்கு இறுதித் தொழுகை நடத்தினார்கள். 

கடன் எப்போது வாங்கலாம்? அடுத்த வேளை உணவுக்குப் பணமில்லை; நிர்ப்பந்த நிலை, மருந்து வாங்கப் பணமில்லை போன்ற தவிர்க்க இயலாத நிலையில்தான் கடன் வாங்க வேண்டும். ஆனால் இன்று மக்கள் எதற்கெடுத்தாலும் கடன் வாங்குகிறார்கள். ஆடம்பரப் பொருள்களை வாங்க, வீடு கட்ட, வாகனங்கள் வாங்க, தங்க நகை வாங்க, மொபைல் வாங்க என எல்லாவற்றிற்கும் கடன் வாங்குகிறார்கள். அதாவது ஒரு குடும்பத்தில் ஓர் ஆண் நல்லவிதமாகச் சம்பாதித்து மாதந்தோறும் சம்பளம் பெறுபவராக இருந்தால் அவன் கடன் வாங்கத் தகுதியானவனாகக் கருதப்படுகிறான். அவனை நம்பி கடன் கொடுக்கப்படுகிறது. அல்லது அவனைத் துரத்தித் துரத்தி கடன் கொடுக்கப்படுகிறது.

 

நன்றாகச் சம்பாதிக்கிற ஒருவன் கடன் வாங்கும்போது கணக்குப் போடுகிறான். குறிப்பிட்ட இந்த இடத்தில் இரண்டடுக்கு வீட்டைக் கட்டினால் நாம் ஒரு வீட்டில் இருந்துகொண்டு, மீதி வீடுகளை வாடகைக்கு விடலாம். வாடகைதாரர்களிடம் அட்வான்ஸ், வாடகை ஆகியவற்றை வாங்கி, வங்கிக் கடனை அடைத்துவிடலாம் என்றெல்லாம் எண்ணிக்கொள்கிறான். நினைத்தபடி கடன் வாங்கி வீட்டைக் கட்டி முடிக்கிறான். ஆனால் அவன் எண்ணியபடி வாடகைக்கு ஆள்கள் வரவில்லை. ஒரு மாதம் கழிந்தது. இரண்டு மாதங்கள்... ஆறு மாதங்கள் கடந்தன. வாங்கிய கடனைக் கட்ட முடியாமல் திணறத் தொடங்குகிறான். சில மாதங்கள் எப்படியோ கட்டினான். பிறகு சில மாதங்கள் கட்டாமல் விட்டுவிட்டான். அவ்வளவுதான். இப்போது கட்டாமல் விட்ட பணத்திற்கான வட்டியும் சேர்ந்துகொண்டு அவனை வாட்டியது; அவனுடைய சுமை கூடியது. இதுவரை கட்டிய பணத்தையெல்லாம் மீண்டும் ஒரு தடவை கட்டுவதைப் போன்ற துர்பாக்கிய நிலை ஏற்பட்டது. மிகவும் சிரமப்பட்டு, கட்டிக்கொண்டே வந்தான். கடைசியில் அவனால் பணம் கட்ட இயலவில்லை.  எவ்வளவு கட்டினாலும் அசல் தொகை குறைந்தபாடில்லை. 

இச்சூழ்நிலையில் அவன் ஒரு முடிவுக்கு வந்தான். முக்கியமான இடத்தில் உள்ள அந்த வீட்டை விற்றுவிட்டு அதில் கிடைக்கிற பணத்தில் கடனை அடைத்துவிட்டு, ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறத்தில் குறைந்த விலையில் ஒரு வீடு கட்டுகிற அளவிற்குச் சிறியதோர் இடத்தை வாங்கிக்கொள்ளலாம் என முடிவெடுத்தான். ஆக தேவையின்றி வட்டிக்குக் கடன் வாங்கியதால் அதில் அல்லாஹ்வின் உதவி கிடைக்காமல் போய்விட்டது. அதே நேரத்தில் அவன் வட்டியிலிருந்து மீள நினைத்தான். எனவே தெளிவான முடிவெடுத்து, அவ்வீட்டை விற்று, உடனடியாகக் கடனை அடைத்துவிட்டு, இப்போது நிம்மதியாக வாழ்கிறான். அதாவது நாம் நம்முடைய வருமானத்திற்குள் வாழ்க்கையைத் திட்டமிட்டு அமைத்துக்கொண்டால் நிம்மதியாக வாழலாம் என்பதையே மேற்கண்ட நிகழ்வு சுட்டிக்காட்டுகிறது. 

இன்று மக்கள்மீது கடன் வாங்கும் பழக்கம் கட்டாயமாகத் திணிக்கப்படுகிறது. விளம்பரங்களாலும் செல்பேசி வாயிலாகவும் வலிந்து வலிந்து பேசப்படுகிறது. கடன் வாங்க மூளைச் சலவை செய்யப்படுகிறது. இருப்பினும் நீங்கள் கடன் வாங்கிவிடாதீர்கள். உங்கள் தேவைகளை உங்கள் வருமானத்திற்குள் சுருக்கிக்கொண்டால் நிம்மதியான வாழ்க்கை வாழலாம். பிறர் இன்னின்ன பொருள்களை வாங்கிவிட்டார்கள்; நாமும் வாங்கவேண்டுமென நினைக்காதீர்கள். நீங்கள் உங்கள் வருமானத்திற்குள் திட்டமிட்டு வாழ்க்கை நடத்தினால் யாருக்கும் அஞ்ச வேண்டியதில்லை; யாருக்கும் அஞ்சி ஓடி ஒளிய வேண்டியதில்லை; தலைநிமிர்ந்து நிம்மதியாக வாழலாம்.

 

நீங்கள் எதையேனும் வாங்க விரும்பினால் அப்பொருளுக்கான பணத்தைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகச் சேருங்கள்.  அப்பொருளுக்கான பணம் சேர்ந்ததும் அதனை வாங்கிக்கொள்ளுங்கள். அப்படிச் செய்தால் நீங்கள் யாருக்கும்  கடன்பட வேண்டியதில்லை. நிம்மதியான வாழ்க்கையைத் தொடரலாம். ஆனால் உங்கள் நிம்மதியான வாழ்க்கையைக் குலைப்பதற்காகத்தான் கடன் வாங்கும் பழக்கம் ஊக்குவிக்கப்படுகிறது. கடன் வாங்கத் தூண்டப்படுகிறது. கடன் வேண்டுமா? என்று உங்கள் செல்பேசிக்கு அழைப்புவிடுக்கப்பட்டு, உங்கள் ஆசை தூண்டப்படுகிறது. 

கடன்தான் சிரமமின்றிக் கிடைக்கிறதே என்பதற்காக வாங்கிவிட்டால் அவ்வளவுதான். அதனைத் திரும்பச் செலுத்துவதற்குப் பாடாய்ப்பட வேண்டும்; ஓடியோடி உழைத்து ஓடாய்த் தேய வேண்டும். அதைக் கட்ட முடியாமல் போனால், கடன் கொடுத்தவன் நம் வீட்டு வாசலில் வந்து நின்றுகொண்டு, கண்டபடி திட்டுவதைக் காதுகொடுத்துக் கேட்க முடியாமல் கூனிக் குறுகி நிற்க வேண்டும். அது மட்டுமல்ல அக்கம் பக்கத்திலுள்ளோரிடம் நம்முடைய மானம், மரியாதை காற்றில் பறக்கும். 

அல்லாஹ் திருமறைக் குர்ஆனில், “அல்லாஹ்வுக்காக அழகான முறையில் கடன் கொடுங்கள்” (73: 20) என்று கூறுகின்றான். ‘அழகிய கடன்’ என்பது சிரமப்படுவோருக்கு வட்டியில்லாமல் நன்மையை எதிர்பார்த்து வழங்குவதாகும். ஆனால் இன்று வழக்கத்தில் உள்ளதோ வட்டிக்குக் கடன் என்பதே. முஸ்லிம்களும் வட்டி வாங்கிக்கொண்டிருக்கிறார்கள் என்ற கசப்பான உண்மையை ஒத்துக்கொள்ளத்தான் வேண்டும். கடன் கொடுக்கும்போதே வட்டிப்பணத்தைப் பிடித்துக்கொண்டுதான் கொடுக்கின்றார்கள். அங்கிருந்தே தொடங்கிவிடுகிறது வட்டி. உரிய காலத்தில் ஒப்படைக்காவிட்டால் வட்டி கட்ட வேண்டும். பின்னர் அப்படியே அது தொடரும்.

 

இன்று இந்தியா உள்ளிட்ட பல்வேறு நாடுகள் உலக வங்கியில் கடன் வாங்கியதன் காரணத்தால் அதற்கான வட்டியைக்கூடக் கட்ட முடியாமல், மீண்டும் கடன் வாங்கி வட்டியைக் கட்ட வேண்டிய நிர்ப்பந்த நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டுள்ளன. அத்தோடு உலக வங்கி இடுகின்ற கட்டளையை அப்படியே கைகட்டி வாய்பொத்திக் கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும். அதாவது உங்கள் நாட்டில் இன்னின்ன தொழிற்சாலைகளும் அணு உலைகளும் அமைய உள்ளன. அவற்றிற்கு வேண்டிய நிலத்தையும் இன்னபிற வசதிகளையும் ஏற்படுத்திக்கொடுக்க வேண்டும் என்று கட்டளையிட்டால் அதை அப்படியே ஏற்க வேண்டும். ஏனென்றால் நாம் கடன்பெற்றுள்ளோம். அணுஉலையால் எங்கள் மக்களுக்கு மிகுந்த ஆபத்து ஏற்படலாம். எனவே எங்கள் நாட்டில் அணுஉலை அமைக்க அனுமதிக்க மாட்டோம் என்று சொல்ல முடியாது. “நிபந்தனையற்ற அனுமதி வழங்கு; இல்லையேல் வாங்கிய கடனை நிறைவேற்று” என்று சொல்லும். 

இது உலக வங்கியில் தொடங்கி, பெரும் பெரு முதலாளிகள், தனிமனிதர்கள் உள்பட அனைவருக்கும் பொருந்தும். தனி மனிதன் ஒருவனிடம் கடன் வாங்கி, அதைத் திருப்பிச் செலுத்த முடியவில்லையென்றால், “உன் மகனை என்னிடம் வேலைக்கு அனுப்பு. கடனைத் திருப்பிச்  செலுத்துகிற வரை வேலை செய்யட்டும்” என்பான். வக்கிரப்புத்தியுடையோர் சிலர் “உன் மனைவியை என்னோடு அனுப்பு” என்பார்கள். எல்லாவற்றையும் பொறுத்துக்கொள்ள வேண்டும். அங்கே அவர்களுக்கெதிராகச் சினம்கொள்ள இயலாது. ஏனென்றால் வாங்கிய கடனைத் திருப்பிச் செலுத்த இயலாததால் இப்படியெல்லாம் அவமானப்படத்தான் வேண்டும். 

கடன் கொடுத்தவர்கள் கடனை வசூலிக்கும்போது மேற்கொள்கிற கடினப்போக்காலும் மீண்டும் மீண்டும் வட்டி வளர்ந்து வருவதை அடைக்க முடியாமலும் நாள்தோறும் நெக்குருகிப் போய்விடுகிறார்கள். கூனிக் குறுகி, மனமுடைந்து இறுதியில் தம் வாழ்க்கையைத் தூக்குக் கயிற்றுக்கு இரையாக்கிவிடுகிறார்கள். தற்காலத்தில்  நாள்தோறும் வட்டியின் கொடுமையால் சிலர் தூக்குப் போட்டுத் தற்கொலை செய்துகொள்கிற செய்தியை நாளிதழ்களில் படிக்க வேண்டிய துர்பாக்கிய நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. கடன் அன்பை முறிக்கும் என்பது மாறி கடன் உயிரையே குடிக்கும் என்ற புதுமொழி பிறந்துவிட்டது. 

இருபத்தைந்தாயிரம் ரூபாய் மாதச் சம்பளம் பெறுகிற ஒருவன் தன் வாழ்க்கையை நிம்மதியாக நடத்தலாம்; எந்தவிதச் சிரமுமின்றி நிம்மதியாக வாழலாம். ஆனால் வட்டித் தொழில் செய்வோர் அவனை நிம்மதியாகவோ மகிழ்ச்சியாகவோ வாழ விடமாட்டார்கள். எப்படியாவது அவனைக் கடன் வாங்க வைத்துவிடுவார்கள். அதன்பின் அவன் அந்தக் கடனை அடைக்க ஓடோடி உழைத்து, ஓவர்டைம்-மிகைநேரப் பணி செய்து, உடம்பைக் கெடுத்துக்கொண்டு, ஒவ்வொரு நாளும் பதற்றத்துடனேயே நிம்மதியற்ற வாழ்க்கை வாழத் தொடங்கிவிடுவான்.

சற்று நிலையாக இல்லாவிட்டால்,  “கடன் வாங்கவே மாட்டேன்; குறிப்பாக வட்டிக்குக் கடன் வாங்கவே மாட்டேன்” என்பதில் உறுதியாக இல்லாவிட்டால் நம்முடைய நிம்மதியான வாழ்க்கை கெட்டது என்று பொருள். அதனால்தான் இன்று ஐம்பதாயிரம் சம்பளம் பெறுகிறவர்கள்கூட நிறையக் கடனை வைத்துக்கொண்டு நிம்மதியான வாழ்க்கையை இழந்து தவிக்கின்றனர். 

இன்று பெண்களும் கடன் வாங்கத்  தொடங்கிவிட்டனர். ஆம் மகளிர் சுய உதவிக் குழு நடத்துகிற பெண்கள்  வங்கியில் கடன் பெறுகிறார்கள். அங்கு கிடைத்ததுபோக, தனி மனிதர்களிடமும் கடன் வாங்குகின்றார்கள். தொழில் தொடங்குகிறார்கள். தொழிலோ வியாபாரமோ நன்றாக நடைபெறாத பட்சத்தில் வாங்கிய கடனை அடைக்க முடியாத நிலை ஏற்படலாம். அப்போது அவர்கள் தம் நிம்மதியை இழக்க வேண்டிய நிலை ஏற்படுகிறது.  வாங்கிய கடனுக்கு வட்டி கட்ட வேண்டுமென்பதற்காகக் கூடுதல் நேரம் உழைக்கிறார்கள். குடும்ப வாழ்க்கையை இழக்கின்றார்கள். வட்டி கட்ட முடியாத பெண்கள் தம் கற்பையும் இழக்க வேண்டிய துர்பாக்கிய நிலை ஏற்படுகிறது.

அதாவது குடும்ப வறுமையில் சிக்கியவர்கள், கணவனை இழந்தோர், கணவனால் கைவிடப்பட்டோர் ஆகிய பெண்கள் மகளிர் சுய உதவிக்குழுவில் சேர்கிறார்கள். வட்டிக்குக் கடன் வாங்கி ஏதாவது தொழில் தொடங்குகின்றார்கள். அத்தகைய பெண்கள்தாம் இவ்வாறு படாதபாடுபட  வேண்டியுள்ளது. ஒவ்வொரு மாதமும் அவர்களுக்கு வலியும் வேதனையும் மிக்கதாகவே கழிகிறது. இதுபோன்ற குழுக்களில் முஸ்லிம் பெண்களும் சிக்கிக்கொண்டு தவிக்கிறார்கள் என்பதை மறுக்க முடியாது.  

ஆகவே வட்டிக்குக் கடன் என்பதை முஸ்லிம் ஆண்களும் பெண்களும் முற்றிலுமாகத் தவிர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். வீட்டு லோன், கார் லோன், நிலம் வாங்க லோன் என்று பட்டியல் நீள்கிறது. இவை எதிலும் சிக்கிக்கொள்ளாமல் வட்டி எனும் பாவத்தில் மூழ்கிவிடாமல்-அதன்மூலம் அல்லாஹ்வின் கோபப் பார்வைக்கு ஆளாகிவிடாமல் ஒவ்வொரு முஸ்லிம் பெண்ணும் ஆணும் தத்தம் ஈமானை-இறைநம்பிக்கையைக் காத்துக்கொள்வது கடமையாகும்.

 ஆண்களின் பொருளாதார நிலையைப் புரிந்துகொண்டு அதற்கேற்பச் செலவு செய்து, அதிலேயே சிலவற்றைச் சேமிப்பது இறைநம்பிக்கைகொண்ட பெண்களின் புத்திசாலித்தனமாகும். கடன் இல்லாத நிம்மதியான வாழ்க்கை வாழப் பழகிக்கொள்ள வேண்டும். அத்தகைய நற்பேற்றையும் நிம்மதியான வாழ்க்கையையும் நல்லோன் அல்லாஹ் நல்குவானாக.

====================

மனைவியோடு காதல் செய்வீர்!

 

-முனைவர் மௌலவி நூ.  அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

பருவமடைந்த ஆணும் பெண்ணும் ஒருவரையொருவர் சந்திக்கின்றபோது இருவரின் மனங்களிலும் பாலுணர்வு தூண்டப்படுகிறது. காந்தம் இரும்பை ஈர்ப்பதைப்போல் ஒருவரையொருவர் ஈர்த்துக்கொள்கின்றனர். எனவேதான் இஸ்லாம் தேவையற்ற பார்வைக்குத் தடைவிதிக்கிறது. ஓர் இளைஞன் ஏதோ ஓர் இளைஞியை வழியில் எதேச்சையாகப் பார்ப்பதைத் தவறு எனச் சொல்லவில்லை. மீண்டும் அவளைப் பார்ப்பதையே தவறு என்கிறது. மீண்டும் மீண்டும் பார்ப்பதுதான் அவ்விருவருக்கிடையே தவறான உறவு ஏற்பட வழிவகுக்கிறது. எனவேதான் இஸ்லாம் அதை முளையிலேயே கிள்ளிவிடுகிறது.

பருவப்பெண்ணுக்கும் ஆணுக்கும் மனதில் காதல் அரும்புகிறது. அதன்பின் மனம் ஒருவரையொருவர் விரும்புகிறது. நம் நாட்டைப் பொருத்த வரை பயில்வது முதல் பணியாற்றுவது வரை ஆண்-பெண் இணைந்தே செய்துவருகின்றனர். ஒழுக்கத்தோடு இருப்போர் ஒழுக்கமாக இருந்தாலும் கட்டுப்பாடுகளை மீறித் தவறுகள் அவ்வப்போது நடைபெற்றுக்கொண்டேதான் இருக்கின்றன. அதனால்தான் இஸ்லாமிய மார்க்கம் நிரந்தரமாகவே ஒரு தடையைப் போட்டுவிடுகிறது. அதாவது அந்நியப் பெண்ணை அந்நிய ஆண் பார்க்கக்கூடாது என்றும் அந்நியப் பெண் அந்நிய ஆணைச் சந்திக்கக்கூடாது என்றும் தடைபோட்டுவிடுகிறது. அதனால் “உன்மீது நான் காதல் கொண்டுள்ளேன்” என்று கடிதம் நீட்டவோ, காதலை முன்னுரைக்கவோ எந்த வாய்ப்பும் கொடுப்பதில்லை. இத்தகைய இஸ்லாமியச் சட்டத்தால் பெண்கள் தம் பணிகளைப் பாதுகாப்பான முறையில் மேற்கொள்ள இயலுகிறது.

‘காதலர் தினம்' என்று இன்றைய இளைஞர்-இளைஞிகள் மத்தியில் மிகவும் பிரபலமாக அறியப்பட்டு வருகிறது. இது உலக இளைஞர்களிடம் மிகுந்த வரவேற்பைப் பெற்றுள்ளது. இதை இந்த அளவிற்கு முக்கியத்துவப்படுத்தியதில் ஊடகங்களின் பங்களிப்பு அதிகம். பெரு வணிகர்களுக்கும் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகள் நடத்துவோருக்கும் வேண்டுமானால் இது இலாபமாக இருக்கலாம். வேறு யாருக்கும் இதில் இலாபமோ பயனோ கிடையாது. மாறாக இளைஞர்களும் இளைஞிகளும் மனதளவில் பாதிக்கப்படுகிறார்கள். தனக்கொரு பாய்ஃபிரண்ட் இல்லையே என்று ஏங்கும் இளைஞிகளும், தனக்கொரு கேர்ள்ஃபிரண்ட் இல்லையே என  இளைஞர்களும் உள்ளனர். இதுவெல்லாம் இன்றைய ஊடகங்களின் விளைவுகள் எனலாம்.

கடந்த காலத் திரைப்படங்கள் பொழுதுபோக்குகளாக இருந்தாலும் அதில் சில நல்ல அறிவுரைகளையும் இலக்கியங்களையும் பண்பாடுகளையும் போதிக்க முற்பட்டார்கள். ஆனால் இன்றைய திரைப்படங்கள் முற்றிலும் சீர்கேடானவை. வக்கிரம், வன்மம், கவர்ச்சி, பாலியல் புணர்ச்சி,  மது நுகர்ச்சி, போதை நுகர்ச்சி, புகைப் பழக்கம் உள்ளிட்ட தீய பழக்கங்களையே போதிக்கின்றன.  இளைய தலைமுறையினர் உள்ளங்களில் தவறான சிந்தனைகளைத் திணிக்கின்றன.

கல்யாண நாள் பார்க்கச் சொல்லலாமா?

கையோடு கைசேர்த்துக் கொள்ளலாமா? என்ற பாடல் 35 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் எழுதப்பட்டது. அதாவது ஆணும் பெண்ணும் ஒருவருக்கொருவர் கைகோர்த்துக்கொள்ள வேண்டுமெனில் கல்யாணம்-திருமணம் செய்து கொண்டுதான் அதைச் செய்ய வேண்டும். அதற்குமுன் அது கூடாது. எனவே திருமண நாளை முடிவு செய்யுமாறு பெற்றோரிடம் சொல்லலாமா என்று தலைவனும் தலைவியும் பேசிக்கொள்வதாக அமைந்துள்ளது இப்பாடல். இது கடந்த காலப் பாடல்களுள் ஒன்று.

ஆனால் காலம் செல்லச் செல்ல இளைஞர்களின் மனநிலையும் மாறியது. அதற்கேற்பக் கவிஞரின் மனநிலையும் மாறியது.

கல்யாணந்தான் கட்டிக்கிட்டு ஓடிப்போலாமா-இல்ல

ஓடிப்போயி கல்யாணந்தான் கட்டிக்கலாமா

தாலியத்தான் கட்டிக்கிட்டு பெத்துக்கலாமா-இல்ல

புள்ளகுட்டி பெத்துக்கிட்டு கட்டிக்கலாமா? என்று ஒரு கவிஞர் எழுதியுள்ளார்.

பெற்றோரின் சம்மதமின்றித் திருமணம் செய்துகொண்டு ஓடிப்போய்விடலாமா? அல்லது தம் ஊரைவிட்டு எங்கேனும் ஓடிப்போய்த் திருமணம் செய்துகொள்ளலாமா? என்று இன்றைய இளைஞர்கள்-இளைஞிகளின் மனோநிலையையும் அவசரத்தையும் பெற்றோருக்குக் கட்டுப்படாமையையும் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது இப்பாடல். அதையும் தாண்டி,  தாலி எனும் திருமணச் சடங்கை முடித்துவிட்டு, பிள்ளைகளைப் பெற்றுக்கொள்ளலாமா? அல்லது  பிள்ளைகளையெல்லாம் பெற்றுக்கொண்டு பிறகு தாலி எனும் திருமணச் சடங்கை வைத்துக் கொள்ளலாமா? என்று ஒரு பெண் கேட்பதாக அமைந்துள்ள பாடல், இன்றைய பெண்களின் அவசரப்புத்தியைப் பிரதிபலிக்கிறது.

இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று இன்றைய யுவன்-யுவதிகளின் மனோநிலையைக் கவிஞர் இவ்வாறு எழுதியுள்ளார்:

டாடி மம்மி வீட்டிலில்லை

தடைபோட யாருமில்லை

விளையாடலாமா உள்ளே

பின்லேடா?  - என்று ஓர் ஆணைப் பார்த்து பெண் கேட்பதாக அமைந்துள்ள பாடல், முதலில் ஆண்-பெண் இருவரும் இணைந்து வாழ்க்கையை விளையாடி முடித்து விடுவதிலேயே குறியாக இருக்கிறார்கள் என்பதைக் காட்டுவதாக அமைந்துள்ளது. நம் விளையாட்டிற்குத் தடைபோட தாயோ தந்தையோ வீட்டில் இல்லை. உள்ளேபோய் விளையாட்டைத் தொடங்கலாம் வா என்று ஒரு பெண் அழைக்கிறாள். இத்தகைய சிந்தனைப் போக்குதான் தற்காலத்தில் ஆங்காங்கே காணப்படுகிறது.

“ஓர் ஆணும் பெண்ணும் ஒருவருக்கொருவர் ஒத்த மனநிலையில் இணைந்து வாழ்ந்தால் அது தவறில்லை” என்று உச்ச நீதிமன்றமும் இன்றைய இளைஞர்கள்-இளைஞிகளின் மனோநிலைக்கேற்பச் சட்டங்களை வகுத்துள்ளது. இது காலத்தின் கோலம் என்றும் கலிகாலத்தின் உச்சம் என்றும் அறிஞர்கள் பலர் குறிப்பிடுகின்றார்கள்.

பெண்ணிடத்தில் இன்பம் உள்ளது. அதை அடைந்துகொள்வதற்கான வழிமுறையை எல்லாச் சமயங்களும் வகுத்துள்ளன. இஸ்லாமிய மார்க்கம் மிக எளிதாக அதை நடைமுறைப்படுத்தி வருகிறது. அந்த வகையில் ஒரு பெண்ணை, அவளுடைய பெற்றோரின் சம்மதத்துடன் உரிய முறையில் மணக்கொடை கொடுத்து, மனைவியாக்கிக்கொண்டு பின்னர் அவளைக் காதலிக்க  வேண்டியதுதான். மனைவியைக் காதலிப்பதுதான் உண்மையான காதல். அதையே இஸ்லாமிய மார்க்கம் ஊக்கப்படுத்துகிறது.

 "இவ்வுலகம் (முழுவதும்) பயனளிக்கும் இன்பப் பொருள்களே; பயனளிக்கும் இவ்வுலக இன்பங்களில் மிகவும் மேலானது, நல்ல மனைவியே ஆவாள்'' என்று அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள்.  (நூல்: முஸ்லிம்: 2911) எல்லா இன்பங்களையும் தன்னகத்தே வைத்திருப்பவள் பெண் என்பதையும் அவளைவிடப் பேரின்பம் தரும் எப்பொருளும் புவியில் இல்லை என்பதையும் நபிகள் நாயகம் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் உள்ளூர உணர்த்துவதை நாம் காணலாம்.    

இதே கருத்தை வலியுறுத்துமுகமாக தமிழ்ப்புலவர் வள்ளுவர் இவ்வாறு கூறியுள்ளார்:

கண்டுகேட்டு உண்டுயிர்த்து உற்றறியும் ஐம்புலனும்

ஒண்கொடி கண்ணே உள (1101) - விழியில் பார்த்து, செவியில் கேட்டு, நாவால் உண்டு, மூக்கால் மோந்து, உடம்பால் தீண்டி என ஐம்பொறிகளாலும் அனுபவிக்கும்படியான இன்பம், ஒளிமிக்க வளையல்களை அணிந்த மனைவியிடம் மட்டுமே உண்டு என்று பேராசிரியர் சாலமன் பாப்பையா உரை எழுதியுள்ளார். புணர்ச்சி மகிழ்தல் எனும் இந்த அதிகாரத்தில் இடம்பெற்றுள்ள பத்துக் குறட்பாக்களும் மனைவியிடம் கணவன் பெறுகின்ற ஒவ்வொரு சுகத்தை எடுத்துரைக்கின்றன. ஆக கணவன்-மனைவி இல்லறத்தில் எவ்வாறு நெருக்கமாக வாழ வேண்டும் என்பதற்கான வழிகாட்டலும் நெறிமுறைகளும் கூறப்பட்டுள்ளன. ஆதலால் இன்பம் அனுபவித்தல் என்பது திருமணத்திற்குப்பின் தன் மனைவியோடுதான் என்பதை வள்ளுவர் போதிக்கிறார். திருமணத்திற்கு முன்பே வாழத் துடிக்கும் இன்றைய இளைய தலைமுறையினர்க்குப் பாடம் கற்பிக்கிறார்.

அதாவது இதை இன்னும் சற்று விரிவாகச் சொல்ல வேண்டுமெனில், பெண்ணைக் காண்பதும் சுகம். அவள் பேச்சைக் கேட்பதும் சுகம். அப்படியிருக்கும்போது மனைவியாக ஆக்காமல் அந்நியப் பெண்ணாகவே வைத்துக்கொண்டு எப்படி இந்தச் சுகங்களை அனுபவிப்பது தகும்?  எனவேதான் இஸ்லாமிய மார்க்கம் அந்நியப் பெண்ணைப் பார்ப்பதையும் அந்நியப் பெண்ணிடம் பேசுவதையும்  தடை செய்கிறது. அதாவது திருமணம் செய்யாமல் காதலிப்பதைத் தடைசெய்கிறது. 

"ஒருவருக்கொருவர் அன்புகொள்ளுதல் திருமணத்தைப் போன்று (வேறொன்றில்) காணப்படுவதில்லை'' என்று அல்லாஹ்வின் தூதர்  ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். (நூல்: இப்னுமாஜா: 1837) பருவப் பெண்ணை மணந்துகொண்டவன் தன் மனைவியைக் காதலிப்பதும் அவள் தன் கணவனைக் காதலிப்பதும் இனிய தம்பதியருக்கு அழகாகும். அவள் தன்னை முழுமையாகத் தன் கணவனிடம் ஒப்படைப்பதும் அவன் தன்னை முழுமையாகத் தன் மனைவியிடம் ஒப்படைப்பதும் மனமொப்பி மணந்துகொண்ட தம்பதியருக்கே சாத்தியம். இத்தகைய அன்பு கணவன்-மனைவியரிடையே தவிர வேறெங்கும் ஊற்றெடுக்காது. தம்பதியர் இருவரிடையே மட்டுமே இத்தகைய அன்பைக் காண முடியும் என்பதை நபிகள் நாயகம் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் சுட்டிக் காட்டியுள்ளார்கள்.

நன்னெறியும் நற்பண்புகளும் கொண்ட ஒரு மனைவி தன் கணவனின் முகக்குறிப்பை அறிந்து அவனது தேவையை நிறைவேற்றுவாள்; அவன் இட்ட கட்டளைக்குப் பணிந்து நடப்பாள்; கணவனிடம் அன்பாகப் பேசுவாள்; தன் வசீகரப் பேச்சாலும் அன்பாலும் அவனை ஈர்ப்பாள்; கணவனிடம் நெருக்கமாகவும் அணுக்கமாகவும் இருப்பாள்; தொட்டுத் தொட்டுப் பேசுவாள். ஆக எல்லா வகையான இன்பங்களையும் சுகங்களையும் கொடுப்பவள்தான் ஸாலிஹான-நல்ல பெண்மணி. 

கணவன்-மனைவி என்றாலே சண்டைதான் நம் நினைவுக்கு வரும். அத்தகைய கருத்தோட்டத்தை மக்கள் மனங்களில் விதைத்துள்ளன இன்றைய ஊடகங்கள். காதலைக் காமமாகவும் அசிங்கமாகவும்  சித்திரித்துள்ளன நவீனத் திரைப்படங்கள். ஆனால் எல்லா வகையான அன்பும் கணவன்-மனைவிக்கிடையே மட்டுமே இருக்க முடியும். காதலர்களுக்கென ஒரு நாளைக் குறிப்பிட்டு, அந்நாளில் காதலர்கள் தம் காதலைத் தத்தம் காதலியிடம் சொல்லும் நாளே காதலர் தினமாகக் கொண்டாடுகின்றார்கள். ஆனால் ஒவ்வோர் ஆணும் பெண்ணும் தன் காதலைச்  சொல்ல வேண்டியது திருமணம் செய்துகொண்ட தத்தம் ஜோடியிடம்தான். அதுதான் உண்மையான காதல். மணந்துகொண்ட அவளை அவனும் மணந்துகொண்ட அவனை அவளும் மனதாரக் காதலிப்பதுதான் உண்மையிலேயே அங்கீகரிக்கப்பட்ட காதல் என்பதை இன்றைய இளம் தலைமுறையினர் உணரட்டும்.

==================

காதல் ஓர் அருட்கொடை

 

-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி பிஎச்.டி.

மனிதர்கள் பல்வேறு உணர்வுகளுடன் படைக்கப்பட்டுள்ளனர். அந்த உணர்வுகள் சிலருக்கு மிகையாகவும் சிலருக்குக் குறைவாகவும் வழங்கப்பட்டுள்ளன. பசி, தாகம், கோபம், காதல், காமம், பாசம், நேசம், அன்பு, மகிழ்ச்சி, கவலை முதலான உணர்வுகள் மனித வாழ்க்கையில் அடிக்கடி வந்துபோகக் கூடியவை. அவற்றுள் சில, மனிதர்கள் சிலருக்கு மிகையாகவும் வேறு சிலருக்குக் குறைவாகவும் வழங்கப்பட்டுள்ளன.

நம் உணர்வுகளுள் சிலவற்றை எல்லோரிடமும் தெரிவிக்கலாம்; எல்லா இடங்களிலும் வெளிப்படுத்தலாம். சிலவற்றைக் குறிப்பிட்ட இடங்களில் மட்டுமே வெளிப்படுத்த முடியும். சிலவற்றை யாரிடமும் வெளிப்படுத்தாமல் இருப்பதே நலம். சில உணர்வுகளால் உந்தப்பட்ட மனிதன் அவற்றைக் கட்டுப்படுத்த இயலாமல் தவிக்கிறான்.  அதே நேரத்தில் அந்த உணர்வு மிகையாக வழங்கப்பட்டிருந்தால் அதுவே அவனது தீங்கிற்குக் காரணமாகிவிடுகின்றது. அவற்றுள் கோபமும் காமமும் முன்னிலை வகிக்கின்றன. கோப உணர்வை நாம் குறிப்பிட்ட சிலரிடம் மட்டுமே வெளிப்படுத்த முடியும். மேலும் குறிப்பிட்ட நேரத்தில் மட்டுமே வெளிப்படுத்த முடியும். இல்லையேல் அது நமக்குத் தீங்காகவே முடியும்.

அதுபோல் காமம் என்பது ஓர் உணர்வு. அது மனைவியிடம் மட்டுமே வெளிப்படுத்த வேண்டிய உணர்வு. அவளிடம் மட்டுமே அது வெளிப்படுத்தத் தகுதியானது. அதை வேறெங்கும் வெளிப்படுத்தக்கூடாது என்று இஸ்லாம் தடைவிதிக்கிறது. இந்த உணர்வு நடுநிலையாக இருந்தால் பிரச்சனை இல்லை. மிகையாக இருந்தால் அதைக் கட்டுப்படுத்தப் பழகிக்கொள்ள வேண்டும். மிகக் குறைவாக இருந்தாலும் பிரச்சனைதான். தன்னை நம்பி வருகிற பெண்ணைத் திருப்திப்படுத்த இயலாமல் போய்விடும். அது அவளுக்கு ஏமாற்றத்தையே கொடுக்கும். பெண்ணுக்கும் இது பொருந்தும். அவளுக்கு அது மிகையாக இருந்தால் அதைக் கட்டுப்படுத்தப் பழகிக்கொள்ள வேண்டும். கணவனிடம் மட்டுமே அத்தேவையை நிறைவேற்றிக்கொள்ள வேண்டும். குறைவாக இருந்தால் தன் கணவன் திருப்தியுறும் வகையில் ஒத்துழைக்க முடியாமல் போகலாம். 

காதல் என்ற அன்புணர்வு மனைவியிடம் காமமாக வெளிப்படுகிறது. காதல் என்ற உணர்வு பருவ வயது தொடங்கியதும் அரும்பத் தொடங்கிவிடுகிறது. அந்த உணர்வு அரும்பத் தொடங்கும்போதே எதிர்பாலினத்தை ஈர்க்கத் தொடங்கிவிடுகின்றது. அப்போது அரும்புகிற காதல் உணர்வைக் கட்டுக்குள் வைத்துக்கொள்ள வேண்டுமென இஸ்லாம் கூறுகிறது. திருமணம் வரை அந்த உணர்வைக் கட்டுக்குள் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும்.  திருமணத்திற்குப்பின் அந்த உணர்வைத் தன் மனைவியிடம் மட்டுமே வெளிப்படுத்த வேண்டும். அதுவரை அதைத் தன் கட்டுப்பாட்டிற்குள் வைத்திருக்க வேண்டும். இது இஸ்லாம் காட்டும் வாழ்வியல் நெறிமுறை.

ஆனால் இன்றைய ஊடகங்கள் காதல் உணர்வுகளைக் கட்டுக்குள் வைத்திருக்கிற இளைஞர்களையும் இளைஞிகளையும் உசுப்பேற்றி, அனுமதிக்கப்பட்ட காலம் கனிவதற்கு முன்னரே அதை வெளிப்படுத்தத் தூண்டுகின்றன. காதல் உணர்வை வெளிப்படுத்தத் திருமணம் வரை காத்திருக்கத் தேவையில்லை. அது இருபாலருக்கும் இயல்பாக வருகின்ற உணர்வுதான். இருபாலரும் இசைந்துவிட்டால் கூடி மகிழலாம்; ஒருவருக்கொருவர் காதலைப் பரிமாறிக்கொண்டு ஒன்றாக வாழலாம்; தவறில்லை என்று உச்ச நீதிமன்றமும் தீர்ப்பளித்துள்ளது.

ஊடகங்களின் மாயப் பேச்சை மண்டைக்குள் பதிவுசெய்துகொண்ட இன்றைய இளைஞர்களும் இளைஞிகளும்  ஒருவருக்கொருவர் காதல் வயப்படுகின்றனர்; நெருங்கிப் பழகுகின்றனர்; கூடி வாழவும் செய்கின்றனர். பெற்றோரின் சம்மதமோ அனுமதியோ தேவையில்லை எனக் கருதுகின்றனர். பிடித்திருந்தால் தொடர்கின்றனர்; இல்லையேல் உனக்கும் எனக்கும் ஒத்துவராது எனக் கூறிப் பிரிந்துவிடுகின்றனர். பின்னர் இருவரும் தமக்குத் தோதுவான வேறு துணையைத் தேடிக் கண்டுபிடிப்பதில் ஈடுபடுகின்றனர்.

இளைஞிகள் சிலர் திருமணத்திற்கு முன்னரே காதல் உணர்வுகளுக்கு ஆட்பட்டு, தகாத இளைஞனோடு நெருங்கிப் பழகி, கூடி வாழ்ந்துவிட்டு, வயிற்றில் கருவைச் சுமந்துகொண்டு, அந்த இளைஞனால் கைவிடப்பட்டு,  குழந்தையோடு அலைகிறாள். அல்லது அக்குழந்தையைப் பெற்றெடுக்காமல் கருவிலேயே சிதைத்துவிடுகிறாள்.  இந்தக் காதல் உணர்வு சாதி, மதம், இனம் பார்த்து வருவதில்லை. இந்த உணர்வு எல்லாச் சமயத்தவர்க்கும் பொதுவானது. எனவே இந்த உணர்வைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், வெளிப்படுத்தும் நேரமும் காலமும் கனிந்து வருவதற்குமுன்னரே அவசரப்பட்டு வெளிப்படுத்த முனைவதால் நிறையப் பேர் பாதிக்கப்படுகின்றனர்.

திருமணத்திற்குப்பின் வெளிப்படுத்த வேண்டிய காதலுணர்வைத் திருமணத்திற்குமுன்னரே வெளிப்படுத்தி வாழ்ந்தும் விடுகின்றனர். பிறகுதான் திருமணம் நடைபெறுகிறது. அல்லது அவ்விருவரிடையே மனமாற்றம் ஏற்பட்டு, அவன் வேறொரு பெண்ணையும், அவள் வேறோர் ஆணையும் மணந்துகொண்டு வாழத் தொடங்குகின்றனர்.  இதுவே இன்றைய நிலவரம். இத்தகைய காதலை இஸ்லாம் விரும்பவில்லை. இதை முற்றிலும் தடைசெய்கிறது.

அதேநேரத்தில் ஓர் இளைஞன் ஓர் இளைஞியைப் பார்த்து, அவளால் ஈர்க்கப்பட்டானென்றால் அந்தத் தகவலைத் தன் பெற்றோரிடம் தெரிவித்து, அவனுடைய பெற்றோர் அப்பெண்ணின் பெற்றோரிடம் சென்று கூறி,  அவர்கள்தாம் அவ்விருவருக்கும் இடையே திருமண ஒப்பந்தம் பேச வேண்டும். அப்பெண்ணின் பெற்றோர் விரும்பினால் அந்த இளைஞனுக்குத் தம் மகளை மணமுடித்துக்கொடுக்கலாம்; இல்லையேல் மறுத்துவிடலாம். மாறாக அவனாகவே அவளைப் பின்தொடர்ந்து செல்வதற்கோ, கடிதம் கொடுப்பதற்கோ, தன் காதலை வெளிப்படுத்துவதற்கோ அனுமதியில்லை.

ஒருவன் வந்து ஒரு பெண்ணிடம் காதலைக் கூறினாலும் அதைத் தான் ஏற்றுக்கொள்வதாக அப்பெண் கூற அவளுக்கு அனுமதியில்லை. இருவரும் தத்தம் பெற்றோரிடம்தான் அக்காதல் உணர்வை எடுத்துச் சொல்ல வேண்டும். தாமே சுயமாக முடிவெடுக்கக் கூடாது. ஒரு பெண் தானாகவே ஒருவனின் காதலை ஏற்றுக்கொள்ள அனுமதியில்லை.

“எந்தப் பெண் தன் பொறுப்பாளரின் அனுமதியின்றித் திருமணம் செய்துகொண்டாளோ அவளுடைய திருமணம் செல்லாது” என்று அல்லாஹ்வின் தூதர் ஸல்லல்லாஹு அலைஹி வஸல்லம் கூறினார்கள். (நூல்: அபூதாவூத்: 2083)

மேலும் தம் பிள்ளைகள் காதல் உணர்வுகள் அரும்பப்பெற்றவர்களாகவும் பருவ வயதை அடைந்தவர்களாகவும் ஆகிவிட்டால் அவர்களுக்கு உரிய பருவத்தில் உரிய துணையைத் தேடிப்பிடித்துத் திருமணம் செய்துவைப்பது பெற்றோரின் கடமையாகும். பருவ வயதை அடைந்தும் அவர்களுக்குத் திருமணம் செய்து வைக்காததால் அப்பிள்ளைகள் தவறுசெய்தால் அக்குற்றத்திற்குப் பெற்றோரும் ஒரு வகையில் காரணமாவர்.

சுஃப்யான் அஸ்ஸவ்ரீ ரஹிமஹுல்லாஹ் கூறினார்: பெற்றோர் தம் பிள்ளைக்குச் செய்ய வேண்டிய கடமை,  அப்பிள்ளைக்கு நல்ல பெயரைச் சூட்டுவது, அவனுக்கு நல்லொழுக்கத்தைப் போதிப்பது, அவன் பருவ வயதை அடைந்தால் அவனுக்குத் திருமணம் செய்து வைப்பது ஆகியவை ஆகும். (நூல்: அல்பிர்ரு வஸ்ஸிலா: 155) 

சரி, இந்தக் காதலுணர்வு திருமணத்தோடு கட்டுப்பட்டுவிடுகிறதா? காதல் உணர்வுக்கான வடிகால் கிடைத்துவிட்டதால் பெரும்பாலானோர் தமக்குரிய எல்லைக்குள் இருந்துகொள்கின்றனர். உரிய இடத்தில் மட்டும் தம் உணர்வை வெளிப்படுத்த வேண்டுமென்ற தெளிவைப்பெற்றுவிடுகின்றனர். ஆனால் சிலர் திருமணத்திற்குப் பின்னும் குறிப்பிட்ட எல்லைக்குள் நிற்காமல் வேலி தாண்ட முயல்கின்றனர். ஆண்கள் தம் மனைவியைத் தாண்டி பிற மங்கையர்மீது மோகம் கொள்வதும், பெண்கள் தம் கணவரைத் தாண்டி பிற ஆடவர்கள்மீது மோகம் கொள்வதும் நிகழ்கிறது. அத்தகைய தருணத்தில் தத்தம் உணர்வுகளைக் கட்டுப்படுத்திக்கொண்டு படைத்த இறைவனின் சட்டத்திற்குக் கட்டுப்படுவோரே ஈருலகிலும் வெற்றி பெற முடியும்.

இன்றைய ஊடகங்கள், பாலுணர்வை யாரிடமும் வெளிப்படுத்த எந்தக் கட்டுப்பாடும் இல்லாத நிலையை உருவாக்கியுள்ளன. திருமணத்திற்குமுன் தவறான உறவுகொண்டால் சமுதாயத்திற்குத் தெரிந்துவிடும் வாய்ப்புண்டு. ஆனால் திருமணத்திற்குப்பின் தவறான உறவுகொண்டால் எந்தச் சந்தேகமும் ஏற்படாது என்ற சூழ்நிலை உள்ளது. ஆகவே திருமணத்திற்குப்பின் தகாத உறவு கொள்ளும் துணிவு பெண்களுக்கு அதிகமாக ஏற்படுகிறது என ஒரு புள்ளிவிவரம் கூறுகிறது. ஆக, காதலுணர்வு மிகைத்து உந்தும்போது அதைக் கட்டுப்படுத்தத் தெரியாதவர்கள் திருமணத்திற்குப்பின்னும் தவறு செய்கிறார்கள். கட்டுப்படுத்தத் தெரிந்தவர்கள் அதற்குரிய இடத்தில் மட்டும்  அதை வெளிப்படுத்தி, அதற்கான நன்மையை அடைந்துகொள்கின்றனர்.

திருமணத்திற்குப்பின்னர்தான் ஆணும் பெண்ணும் தத்தம் காதலுணர்வை தமக்கிடையே பரிமாறிக்கொள்ள வேண்டும் என்று சொன்னோம். ஆனால் ஆண்-பெண் இடையே ஏற்படுகிற அன்பும் காதலும் இறைவனால்  வழங்கப்படுகிற ஓர் அருட்கொடை ஆகும். இவ்வுணர்வு எல்லாத் தம்பதியருக்கும் வாய்க்காது. இறைவன் யாருக்கு அருள்புரிந்துள்ளானோ அத்தம்பதியருக்கு மட்டுமே வாய்க்கும். காசு, பணம் கொடுத்து அன்பையும் காதலையும் இதயங்களுக்குள் உண்டுபண்ண முடியாது. தற்காலிகமாக வேண்டுமானால் உண்டாக்கலாம். வாழ்நாள் முழுவதும் அவ்வுணர்வைப் பணத்தால் உண்டாக்க முடியாது. இறைவனின் கருணையால் இயல்பாகவே மனைவிமீது கணவனுக்கும் கணவன்மீது மனைவிக்கும் ஏற்பட வேண்டும். அவ்வாறு ஏற்பட்டால் அது இறைவனின் அருட்கொடையே ஆகும்.

இது குறித்து அன்பாளன் அல்லாஹ் திருக்குர்ஆனில் கூறியுள்ளான்: அந்த நம்பிக்கையாளர்களுடைய உள்ளங்களில் (இஸ்லாத்தின் மூலம்) அன்பை ஊட்டி (சிதறிக்கிடந்த அவர்களை) ஒன்று சேர்த்தான். பூமியிலுள்ள அனைத்தையும் நீங்கள் செலவு செய்தபோதிலும் அவர்களுடைய உள்ளங்களில் அன்பையூட்ட உங்களால் முடியாது... (8: 63)

திருமணத்திற்குப்பின் ஒரு பெண்மீது ஆணுக்கும் ஓர் ஆண்மீது பெண்ணுக்கும் அன்பை ஏற்படுத்துவதும் காதலுணர்வைக் கிளர்ந்தெழச் செய்வதும் அல்லாஹ்வின் கையில் உள்ளது. அவனது கருணைப் பார்வை அத்தம்பதியர்மீது பட வேண்டும். அதற்காகத்தான் திருமணத்திற்குப்பின் பிரார்த்தனை செய்யப்படுகிறது. யாரேனும் நல்லவர் ஒருவருடைய பிரார்த்தனையின் பொருட்டால் அத்தம்பதியரிடையே அன்புணர்வும் காதலுணர்வும் மலர்ந்துவிட்டால் அத்தம்பதியர் இன்பத்தோடும் மகிழ்ச்சியோடும் வாழ்வாங்கு வாழ்வார்கள்.

அல்லாஹ்வின் அருட்கொடையான அந்தக் காதலுணர்வு தம்பதியரிடையே இல்லாதுபோய்விட்டால், ஓர் ஆண் தன் மனைவி விரும்பியதையெல்லாம் வாங்கிக் கொடுத்தாலும் அவளுடைய உள்ளத்தில் இடம்பிடிக்க முடியாது. அதுபோல் ஒரு பெண், எவ்வளவுதான் நல்ல முறையில் கணவனுக்காகச் சமைத்துப்போட்டாலும் அவனது உள்ளத்தில் இடம்பிடிக்க முடியாது. கணவன்மீது மனைவியோ மனைவிமீது கணவனோ எவ்வித ஈர்ப்பையும் உண்டுபண்ணிவிட முடியாது. அது அல்லாஹ்வின் கையிலுள்ளது. அதை அவன், தான் நாடியோருக்கே ஏற்படுத்துகிறான். காதலுணர்வு மட்டுமின்றி, அன்பு, பாசம், நட்பு முதலான ஈரிதயங்கள் தொடர்பான எந்த ஈர்ப்பையும் இறைவன், தான் நாடியோருக்கே கொடுக்கின்றான்.

பணம் கொடுத்து நட்பை வாங்க முடியாது; பணம் கொடுத்துப் பாசத்தை வாங்க முடியாது; அதுபோலவே பணம் கொடுத்துக் காதலை வாங்க முடியாது. அது இறைவனின் கருணையால் தானாகவே முகிழ்க்க வேண்டும். அதனால்தான் இலட்சக்கணக்கில் செலவு செய்து நடத்தி வைக்கப்பட்ட திருமணம், தம்பதியரிடையே இதயங்கள் ஒன்றாமல் சில வாரங்களில், சில மாதங்களில், சில ஆண்டுகளில் முறிந்துபோய்விடுகிறது. சிலபல ஆண்டுகள் ஒரே கட்டிலில் படுத்துறங்கிய தம்பதியர்கூட, பின்னர் பிரிந்துவிடுகின்றனரே ஏன்? அத்தம்பதியரிடையே முகிழ்க்க வேண்டிய  உல்ஃபத் எனும் அன்பும் இணக்கமும் முகிழ்க்கவில்லை என்பதே காரணமாகும். எனவே ஈரிதயங்கள் ஒன்றுபடுகிற அன்பையும் இணக்கத்தையும் பிணைப்பையும் அன்பாளன் அல்லாஹ் நமக்கும் நம் சந்ததிகளுக்கும் அருள வேண்டுமென நாம் அவனிடமே பிரார்த்தனை செய்ய வேண்டும். 

இறைநம்பிக்கைகொண்ட இளைஞர்களே, இளைஞிகளே! ‘காதலர் தினம்’ எனும் கற்பு வேட்டையாடப்படும் நாள் ஊடகங்களால் ஊதிப் பெரிதாக்கப்படும் ஒரு நாள். அதில் இஸ்லாமிய மார்க்கத்தைப் பின்பற்றுவோருக்கு எந்தத் தொடர்பும் இருக்கக்கூடாது. உங்களுடைய காதலுணர்வை உங்கள் பெற்றோரிடமே சொல்லுங்கள். அவர்கள் உங்களுக்குரிய தகுந்த துணையைத் தேடி, மணமுடித்து வைப்பார்கள். அது அவர்களின் தலையாயக் கடமையாகும். அதை அவர்கள் செவ்வனே முடித்துவைக்கத் தயாராகவே இருக்கின்றார்கள் என்பதை உணருங்கள்.

***********************************