பிள்ளைகள்மீது அன்பு காட்டுவோம்!

மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி, எம்.ஏ., எம்.ஃபில்.,

ஒரு தாய் தன் பிள்ளையைப் பெற்றெடுத்து அதைக் கண்ணாரக் காண்கின்றபோது அடைகின்ற மகிழ்ச்சிக்கு அளவில்லை எனலாம். அந்த அளவிற்கு அளவிலா மகிழ்ச்சியடைகின்ற தாய் அப்பிள்ளைமீது அன்புகாட்டி, பாசத்தோடு வளர்க்கிறாள். அந்த அன்பிற்கும் பாசத்திற்கும் ஈடுசெய்ய முடியாது. அப்பிள்ளைக்கு ஒவ்வொரு வார்த்தையாகப் பேச்சைக் கற்றுக்கொடுப்பதையும் அப்பிள்ளை அதைத் தன் மழலைமொழியில் பேசுவதையும் கேட்டுக் கேட்டு இரசிப்பாள் தாய்.  குழலினிது யாழினிது என்ப தம் மக்கள் மழலைமொழி கேளா தவர்- என்று தமிழ்ப்புலவர் குறிப்பிடுகிறார். தேனினுமினிய இசை தரும் புல்லாங்குழல், யாழ் ஆகியவற்றைவிட ஒரு குழந்தை பேசும் மழலைமொழி அவ்வளவு இனிமையானது என்றுரைக்கிறார். இவ்வாறு ஒரு தாய் தன் பிள்ளையின் மழலைமொழி கேட்டு இரசித்து, சீராட்டிப் பாராட்டி, அன்போடும் பாசத்தோடும் வளர்த்த நிலை அன்று இருந்தது.இன்றைய அன்னையர்கள் தம் கூந்தலை அள்ளி முடியக்கூட நேரம் இல்லாமல் விரிந்த கூந்தலோடு அலுவலகத்திற்கு விரைந்தோடுவதைத்தான் காணமுடிகிறது. இப்படி இருக்கும்போது  தம் பிள்ளையின் மழலைமொழி கேட்டு இரசிக்க அவளுக்கேது நேரம்? இந்த அவசர உலகில் பிறக்கின்ற பிள்ளைகளுக்குத் தாயோடு ஒட்டி உறவாடக்கூடிய பாக்கியம் இல்லை.

தற்காலப் பெண்கள் அலுவலகப் பணிகளுக்குச் செல்வதால் அவர்கள் தாம் ஈன்றெடுத்த பிள்ளைகளோடு கழிக்கின்ற நேரம் குறைந்துவிட்டது. இரண்டு வயதிலேயே விளையாட்டுப் பள்ளி (பிளே ஸ்கூல்), மூன்று வயதிலேயே ப்ரீ கேஜி, எல்கேஜி, யூகேஜி-பாலர் வகுப்பு, அதன்பின் ஒன்று, இரண்டு, மூன்று எனப் படிப்பு தொடரும். இதனால் பிள்ளைகள் தம் குழந்தைப் பருவத்திலேயே தாயைவிட்டுப் பிரிந்துவிட நேரிடுகிறது. வீட்டிற்கு வந்தாலும் தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளைக் காண்பதிலேயே நேரம் கழிந்துவிடுகின்றது. பெண்களோ தம் அலுவலகப் பணி முடித்து வீட்டிற்கு வந்ததும் சமைத்தல், வீட்டைச் சுத்தம் செய்தல், உணவைப் பரிமாறுதல் உள்ளிட்ட பணிகளை மேற்கொள்வதால் தம் பிள்ளைகளிடம் மனம் விட்டு உறவாட நேரமில்லை. தாயும் சேயும் மனம் விட்டுப் பேசி, சிரித்து மகிழவும் ஒருவருக்கொருவர் அன்பைப் பரிமாறிக்கொள்ளவும் போதிய நேரமில்லை என்பது நிதர்சன உண்மை.

இன்றைய பிள்ளைகள் தம் மீது அன்பு காட்ட ஆளின்றி, அன்பிற்காக ஏங்குகின்றனர். தம்மீது அன்புசெலுத்த ஆளில்லையே என்ற ஏக்கத்தில் வாடுகின்றனர். இதனால் அவர்களின் மனோநிலை முற்றிலும் மாறிவிடுகின்றது. மென்மையான போக்கு சிதைந்துபோய், வன்மமான மனோநிலைக்கு மாறிவிடுகின்றனர். இதனால்தான் இன்று கோபம் கொள்ளாத ஆளைக் காண்பதே அரிதாக உள்ளது.  காலையில்  சென்று மாலையில் இல்லம் திரும்பும் இல்லத்தரசிகளுக்குத் தம் பிள்ளைகளோடு அன்போடு உறவாட முடியுமா? அந்த மனோநிலை அவர்களுக்கு எப்படி ஏற்பட முடியும்? வீட்டிற்கு வந்ததும் வீட்டிலும் அவர்கள்தாமே பணிகளை மேற்கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது? அவர்களை எப்படிக் குறை சொல்ல முடியும்?

ஒரு பிள்ளைமீது அன்புகாட்ட தாய்க்குத்தான் அதிகமான பங்கு இருக்கிறதா? ஆம். தாய்தான்  தன் பிள்ளைமீது அதிகமாக அன்புகாட்ட முடியும். அதற்கான காரணம் அத்தகைய மென்மையான இயல்பில்தான் பெண் படைக்கப்பட்டிருக்கிறாள். எனவே அதற்கு ஏற்றவள் அவள்தான். இது குறித்து ஒரு நபிமொழியைக் காண்போம்.

அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்கüடம் ஒரு மனிதர் வந்து, "அல்லாஹ்வின் தூதரே! நான் அழகிய முறையில் உறவாடுவதற்கு மிகவும் தகுதியானவர் யார்?'' என்று கேட்க, நபி (ஸல்) அவர்கள், "உன் தாய்'' என்று கூறினார்கள். அவர், "பிறகு யார்?'' என்று கேட்க, நபி (ஸல்) அவர்கள், "உன் தாய்'' என்று கூறினார்கள். அவர், "பிறகு யார்?'' என்று கேட்க, "உன் தாய்'' என்று கூறினார்கள். அவர், "பிறகு யார்?'' என்று கேட்க, அப்போது நபி (ஸல்) அவர்கள், "பிறகு, உன் தந்தை'' என்று கூறினார்கள். (நூல்: புகாரீ: 5971)
ஒரு பிள்ளை தன் தாயிடமே அதிகமாகக் கலந்துறவாடி, நட்பாக இருக்க வேண்டும் என்பதை நபி (ஸல்) அவர்கள் தெளிவுபடுத்தியுள்ளார்கள். பின்னர் தந்தையிடம் நட்புகொண்டு அவர் சொல்லித் தருகின்ற போதனைகளைக் கேட்க வேண்டும் என்பதையும் சுட்டிக்காட்டுகின்றார்கள். ஏனெனில் ஓர் ஆண் வெளியில் சென்று சம்பாதிக்கச் செல்பவன். ஆனால் ஒரு பெண்ணைப் பொறுத்தமட்டில் சம்பாதித்துக் குடும்பத்தைக் காப்பாற்ற வேண்டும் என்ற கடமையை இஸ்லாம் அவள்மீது விதிக்கவில்லை. எனவேதான் குழந்தையின்மீது அன்பு காட்டுவதும் அன்பு நெஞ்சத்தோடு உறவாடுவதும் தாயின் பொறுப்பாக ஆக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை விளங்கிக்கொள்ள வேண்டும். அதனால்தான் தாயோடு உறவாடு என்று மும்முறை கூறினார்கள்.

நம் பிள்ளைகள் சிறுவர்களாக இருக்கின்றபோதே அவர்களுக்குத் தேவையான அறிவுரைகளையும் அறவுரைகளையும் போதனைகளையும் நற்குணங்களையும் பிஞ்சு நெஞ்சங்களில் விதைத்துவிட வேண்டும். அப்பருவத்தைக் கடந்துவிட்டால் பின்னர் அந்நெஞ்சங்களில் விதைப்பது கடினம். நாம் விதைப்பது முளைப்பது கடினம். முளைப்பது ஆழமாக வேரூன்றிப் பதிவது கடினம். ஆகவே அவர்களுடைய வளர்பருவத்திலேயே நல்லவற்றை ஊட்டி வளர்க்க வேண்டும். தீயவை என்னென்ன என்பதை எடுத்துக் கூறி அவற்றி-ருந்து விலகியிருக்க வேண்டும் என்பதையும் போதிக்க வேண்டும். இது ஒரு தந்தையின் கடமையாகும்.  

லுக்மான் (அலை) அவர்கள் ஒரு தந்தையாக இருந்து தம் மகனுக்குச் செய்த போதனைகளையும் அறிவுரைகளையும் திருக்குர்ஆனில் லுக்மான் எனும் 31ஆம் அத்தியாயத்தில் 13 முதல் 19 வரையிலான வசனங்களில் அல்லாஹ் கூறுவதைப் பாருங்கள்.

என் அருமை மைந்தனே! நீ அல்லாஹ்வுக்கு (ஒன்றையும்) இணையாக்காதே! ஏனென்றால், இணைவைப்பது நிச்சயமாக மிகப்பெரும் அநியாயமாகும். நீ அல்லாஹ்வுக்கு நன்றி செலுத்து; உன்னுடைய தாய் தந்தைக்கும் நன்றி செலுத்து. (நன்மையோ தீமையோ) அது ஒரு கடுகின் விதை அளவில் இருந்தாலும் சரி, அது (கரும்) பாறைகளுக்குள்ளோ அல்லது வானத்திலோ, பூமியின் ஆழத்திலோ (மறைந்து) இருந்தபோதிலும் (மறுமையில் கணக்குக் கேட்கும்போது) நிச்சயமாக அல்லாஹ் அதையும் கொண்டு வந்துவிடுவான்.

தொழுகையைக் கடைப்பிடி. நன்மையான செயல்களை ஏவு. தீமையான செயல்களிலிருந்து (மனிதர்களை) விலக்கு. அதில் உனக்கேற்படும் சிரமத்தைப் பொறுமையுடன் சகித்துக்கொள். நிச்சயமாக இது எல்லாவற்றிலும் வீரமிக்க செயலாகும். (பெருமை கொண்டு) உன் முகத்தை மனிதர்களைவிட்டுத் திருப்பிக் கொள்ளாதே! பூமியில் பெருமையடித்துக் கொண்டு நடக்காதே! நிச்சயமாக கர்வம் கொண்டு பெருமையடிக்கும் எவரையும் அல்லாஹ் நேசிப்பதில்லை. உன் நடையில் (பெருமையும் கர்வமுமின்றி) நடுநிலையை விரும்பு.  உன் சப்தத்தைத் தாழ்த்திக்கொள். ஏனென்றால், சப்தங்களிலெல்லாம் மிக்க வெறுக்கத்தக்கது கழுதையின் (உரத்த) சப்தமே ஆகும்.

இந்த அறிவுரையை ஒவ்வொரு தந்தையும் தன் மகனுக்குப் போதிப்பது கட்டாயக் கடமையாகும். இதையெல்லாம் பிஞ்சு மனதில் பதிய வைத்துவிட்டால் உங்கள் பிள்ளை உங்களின் பேச்சைக் கேட்டு உங்கள் வார்த்தைகளை மதித்து நடப்பான். எனவே இதற்காக நீங்கள் நேரத்தை ஒதுக்கத்தான் வேண்டும். காட்டில் வளர்கின்ற எத்தனையோ நஞ்சு மரங்கள் தாமாக வளர்கின்றன. ஆனால் நாட்டில் வளர்கின்ற பயனுள்ள மரங்களுக்கு மனித உழைப்பு அவசியம். அதுபோலவே நம் பிள்ளைகள் கெட்டுப்போக நாம் எதுவும் செய்யத் தேவையில்லை. 

அதேநேரத்தில் அவர்கள் நல்ல பிள்ளைகளாகவும் சமுதாயத்திற்குப் பயனுள்ள பிள்ளைகளாகவும் உருவாக வேண்டுமென்றால் அதற்காக நாம் நேரம் ஒதுக்கத்தான் வேண்டும். அவர்களோடு அன்பாகப் பேசி அவர்களின் மனோநிலையைப் புரிந்துகொண்டு அதற்கேற்பக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் போதிக்க வேண்டும். இப்படிச் செய்தால் நம் பிள்ளைகள் எப்போதும் நம்மோடு இருப்பார்கள். நமக்கு நன்மையைப்  பெற்றுத் தரும் பிள்ளைகளாக உருவாகிவிடுவார்கள்.

ஓடி விளையாடு பாப்பா என்று பாரதி, ஒரு சின்னக் குழந்தையை அழைத்துப் பாடுவதேன்? பெரியோரின் நெஞ்சங்களில் எக்கருத்தையும் புதிதாகப் பதிய வைக்க முடியாது. பிஞ்சு உள்ளங்களில்தான் நல்ல நல்ல கருத்துகளைப் பதிய வைக்க முடியும். எனவேதான் அவர் சின்னப்பிள்ளையை அழைத்து, தம் கருத்துகளைப் பதிய வைக்க முற்படுகிறார். காலியாக உள்ள குறுவட்டில்தான் (சி.டி) எதையும் பதிய வைக்க முடியும். நிறைந்திருக்கின்ற குறுவட்டில் எதையும் பதிவு செய்ய முடியாது. அதுபோல் காலியாக உள்ள பிள்ளைகளின் இளநெஞ்சில் தேவையான நற்கருத்துகளைப் பதியவைத்துவிட்டால் அதன் பயனாக அவர்களின் வாயிலிருந்து வருகின்ற வார்த்தைகளும் நல்லனவாகவே இருக்கும். அவர்கள் நல்ல பிள்ளைகளாக உருவாகிவிடுவார்கள் என்பதில் சந்தேகம் இல்லை. எனவே ஒரு பிள்ளை நல்ல பிள்ளையாக உருவாக தாயின் அன்பான வளர்ப்பும் தந்தையின் நல்லுரைகளும் முக்கியப் பங்கு வகிக்கின்றன என்பதை நாம் உணர வேண்டும். எந்தக் குழந்தையும் நல்ல குழந்தைதான் மண்ணில் பிறக்கயிலே, அது நல்லவர் ஆவதும் தீயவர் ஆவதும் அன்னை வளர்ப்பினிலே-எனும் கவிஞரின் கவிதை வரிகள், தாயின் அன்பான வளர்ப்பில்தான் ஒரு பிள்ளை நல்ல பிள்ளையாக உருவாக முடியும் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.  

நம் நாட்டின் முதல் பிரதமர் பண்டித ஜவஹர்லால் நேருவின் பிறந்த நாளான நவம்பர் 14 ஆம் நாளைக் குழந்தைகள் நாளாகக் கொண்டாடி வருகிறோம். அவர் குழந்தைகள்மீது கொண்டிருந்த அன்பின் காரணமாகவே அதை நாம் குழந்தைகள் நாளாகப் பேணுகிறோம். ஆகவே நம் பிள்ளைகள்மீது நாம் காட்டுகின்ற அன்பு அவர்களை அன்புள்ளம் கொண்டோராகவும் மென்மையான உள்ளம் கொண்டோராகவும் ஏழைகள்மீது இரக்கம் கொள்வோராகவும் உருவாக்கும்.  இது ஒரு வகையில் நம் நாட்டில் பரவியுள்ள தீவிர உள்ளம் கொண்டோரைக் குறைக்கும் உத்தியாகும். எனவே நாம் ஈன்றெடுத்த பிள்ளைகள்மீது அன்புகாட்டுவோம்.