-முனைவர் மௌலவி நூ. அப்துல் ஹாதி பாகவி
பிஎச்.டி.
மனிதன் கருவறைக்குள் உருவாக்கப்பட்டு
உயிர்மூச்சு ஊதப்பட்டது முதல் அவனது செவி தனது பணியைத் தொடங்கிவிடுகின்றது. ஐம்புலன்களுள்
செவிப்புலனைத்தான் முதன் முதலாகப் படைத்ததாக அந்நஹ்ல் அத்தியாயத்தின் 78ஆம் வசனத்தில்
அல்லாஹ் கூறுகின்றான். “எதையுமே நீங்கள் அறியாதவர்களாக இருந்த
நிலையில், உங்கள் அன்னையரின் வயிற்றிலிருந்து
அல்லாஹ்தான் உங்களை வெளியேற்றினான். மேலும் உங்களுக்குச் செவிப்புலனையும், பார்வைப்புலனையும், அறிவையும் கொடுத்தவனும் அவன்தான். இதற்கு
நீங்கள் (அவனுக்கு) நன்றி செலுத்துவீர்களாக!”
செவிப்புலன் ஓர் அருட்கொடையாகும். அதன்
மூலம்தான் மனிதன் அறிவைப் பெறுகின்றான். அதனால்தான் பேசுகின்ற நாவை ஒன்றாகவும் கேட்கின்ற
காதுகளை இரண்டாகவும் படைத்துள்ளான் இறைவன். அறிஞர்கள் கூறும் நற்கருத்துகளையும் அறிவுரைகளையும்
கேட்டுப் படிப்பினை பெறவும் அறிவு பெறவுமே இரண்டு காதுகள். காது வழியே நற்கருத்துகளைச் செவியுற்று, அவற்றைச் சிந்தித்து இறைவனை உணரவே இரண்டு
காதுகள். ஆனால் இதை உணரா மனிதன், அறிஞர்களின் நற்கருத்துகளைச் செவியுறாமல்
தனக்கே எல்லாம் தெரிந்ததைப் போல் பேசிக்கொண்டே இருக்கின்றான். அதனால்தான் மனிதர்கள்
ஒன்றுபடவே இயலாமல் போய்விடுகிறது. ஒவ்வோர் இயக்கத்திலும் பலப்பல பிரிவுகள். தான் நினைப்பதே
சரியென வாதம். செவிதாழ்த்திக் கேட்கும் பக்குவம் இல்லை.
திருக்குர்ஆன் ஓதப்பட்டால் மனிதன் தன்
செவியால் அதைக் கேட்குமாறு கட்டளையிடுகிறான் இறைவன். “குர்ஆன் ஓதப்பட்டால் அமைதியாக இருங்கள்; அதனைச் செவிதாழ்த்திக் கேளுங்கள்.” (7: 204) இறைத்தூதர் மூஸா (அலை) அவர்களுக்குத்
தவ்ராத் வேதத்தை வழங்கி, “இதை வலுவாகப் பிடித்துக்கொள்ளுங்கள்.
இதன் அறிவுரைகளைச் செவிதாழ்த்திக் கேளுங்கள் என்று அவர்கள்தம் மக்களுக்குக் கூறியபோது, “நாங்கள் செவி தாழ்த்திக் கேட்டோம்; கட்டளைக்கு மாறு செய்துவிட்டோம்” என்று கூறினார்கள்.
நிறையப் பேர் செவிதாழ்த்திக் கேட்டுப்
பயனடையாததால்தான் அவர்கள் நரகத்திற்குள் நுழைய வேண்டிய நிலைக்கு ஆளாகின்றார்கள்.
நரகவாசிகள்
கூறுவதை அல்லாஹ் படம்பிடித்துக் காட்டுகிறான். “நாங்கள் செவியுற்றோ (அவற்றை) அறிந்தோ இருந்திருந்தால் நாங்கள்
நரகவாசிகளாக இருந்திருக்க மாட்டோம்” என்று கூறுவார்கள். (67: 10)
அதேநேரத்தில் திருக்குர்ஆனைச் செவியுற்ற
இறைநம்பிக்கையாளர்கள், நாங்கள் அதனைச் செவியுற்றோம்; அதற்குக் கட்டுப்பட்டோம்” என்று கூறினார்கள். எனவே அவர்கள் சொர்க்கம் செல்கிறார்கள். ஆக
காதானது சொர்க்கம் செல்லவும் நரகத்திற்குள் நுழையவும் காரணமாக அமைகிறது என்பதை நாம்
புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.
அது மட்டுமல்ல, திருக்குர்ஆனைச் செவியுறும் நல்லோர்கள்
உண்மையை அறிந்துகொண்டதால், அதனைச் செவியுறும் அவர்களின் கண்களிலிருந்து
நீர் வடியும். அதுவே அவர்களின் நல்வழிக்குக் காரணமாக அமைகிறது. அச்சமயத்தில் அவர்கள், “இறைவா! இவ்வேதம் உண்மையானது என்று சாட்சி கூறுபவர்களாக எங்களைப்
பதிவுசெய்துகொள்வாயாக” என்று பிரார்த்தனை செய்வார்கள் என அல்மாயிதா
அத்தியாயத்தின் 83ஆம் வசனம் கூறுகிறது.
எதையும் கேட்ட மாத்திரத்தில் புரிந்துகொள்ள
முடியாது. கேட்கும்போது உள்ளம் ஒன்றியிருக்க வேண்டும்; சிந்தனை சிதறாமல் இருக்க வேண்டும்.
அப்போதுதான் செவியில் கேட்பது உள்ளத்தில் பதியும்; புரியும். இதைத்தான் பின்வரும் வசனம் கூறுகிறது: “எவருக்கு (சிந்தித்துணரும்) உள்ளம்
இருக்கிறதோ அல்லது மனமுவந்தவராகச் செவிசாய்க்கின்றாரோ அவருக்கு இதில் படிப்பினை இருக்கிறது.
(50: 37)
அல்லாஹ்வின் ஏழு தன்மைகளுள் ஒன்று செவியுறுதல்
ஆகும். அதனால்தான் அவன் தன்னை ‘சமீஉ’ (செவியுறுபவன்) என்று திருக்குர்ஆனில் கூறுகின்றான். மனிதர்கள்
செவியுற வேண்டுமெனில் குறிப்பிட்ட ஒலி அளவு கொண்டதாக இருக்க வேண்டும். அப்போதுதான்
அதை அவர்கள் புரிந்துகொள்ள முடியும். மிகுதியான இரைச்சலாக இருந்தாலும், மிகக் குறைந்த ஒலி அளவு கொண்டதாக இருந்தாலும்
கேட்க முடியாது. ஆனால் அல்லாஹ், மனிதன் இரகசியமாகப் பேசுவதையும் பகிரங்கமாகப்
பேசுவதையும் செவியுறும் ஆற்றல் வாய்ந்தவன். “நீங்கள் உங்கள் சொல்லை இரகசியமாகப் பேசுங்கள்; அல்லது அதனைப் பகிரங்கமாகப் பேசுங்கள்.
(எப்படியிருந்தாலும்) அவன் உள்ளங்களில் உள்ளவற்றையும் அறிபவன்” (67: 13) என்று கூறுகின்றான்.
கவ்லா பின்த் ஸஅலபா என்ற பெண்மணி தமக்குரிய
ஒரு பிரச்சனையை அல்லாஹ்வின் தூதர் (ஸல்) அவர்களிடம் தெரிவித்து, அதற்கான தீர்வைக் கேட்டார். அதற்கான
தீர்வு அதுவரை நபியவர்களுக்குக் கிடைத்திருக்கவில்லை. அதனால் அவர்கள் அமைதியாக இருந்தார்கள்.
அப்போது அதைக் கேட்டுக்கொண்டிருந்த இறைவன் உடனடியாக, அதற்கான தீர்வை ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்கள்மூலம் இறக்கிவைத்தான்.
“(நபியே) உம்மிடம் தன் கணவரைப் பற்றித் தர்க்கம் செய்து, (அதற்கான தீர்வுக்காக) அல்லாஹ்விடம் முறையிட்டாளே அத்தகைய பெண்ணின்
கூற்றை அல்லாஹ் கேட்டுவிட்டான். உங்கள் இருவரின் உரையாடலை அவன் கேட்டுக்கொண் டுதான்
இருக்கிறான். திண்ணமாக அல்லாஹ் செவியுறுபவனும் உற்றுநோக்குபவனும் ஆவான்.” (58:1) நாம் பேசுவதையெல்லாம் அல்லாஹ்
கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறான் என்பதற்கு ஒரு வெளிப்படையான ஆதாரமே இவ்வசனமாகும்.
இறைத்தூதர் ஸகரிய்யா (அலை) அவர்கள்
தம் இறைவனிடம் பிரார்த்தனை செய்தபோது, “நிச்சயமாக நீ பிரார்த்தனையைச் செவியேற்பவன் ஆவாய்” (3: 38) என்று கூறினார்கள்.
ஆம்! இறைவன் நாம் செய்யும் பிரார்த்தனைகளையெல்லாம்
செவியுற்றவாறே இருக்கின்றான். நாம் கேட்கும் தேவைகளை நமக்கான காலம் அறிந்து, குறிப்பிட்ட நேரத்தில் அதை அவன் நமக்கு
வழங்குகிறான்.
மனிதன் எங்கிருந்து எதைப் பேசினாலும், எப்படிப் பேசினாலும் அல்லாஹ் அதை அறிவான்
என்பதை மனிதன் உணர வேண்டும். இத்தன்மை அல்லாஹ் ஒருவனுக்கே பொருந்தும். வேறு யாருக்கும்
இத்தன்மையை இணைக்கக்கூடாது. இவ்வுலக வாழ்வை முடித்துக்கொண்ட இறைத்தூதரையோ இறைநேசரையோ
மனிதன் தன் இருப்பிடத்திலிருந்து அழைக்கலாகாது. அவ்வாறு அழைப்பவர் “தம்மால் அழைக்கப்படுபவர் தம் அழைப்பைச்
செவியுறுகிறார்” என்று நம்பினால், அது இறைத்தன்மைக்கு இணையாக்கும் செயலாகும்.
அதனால்தான் நாம் இறந்துபோனோர் அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ள இடத்திற்கே சென்று, அங்கு அடக்கம் செய்யப்பட்டோருக்கு ஸலாம்
சொல்கிறோம். அந்நேரத்தில் அல்லாஹ் அவர்களுக்கு, பதில் சொல்லும் ஆற்றலை வழங்குகிறான். அவ்வளவுதான். மீண்டும்
அவர்கள் உறங்கத் தொடங்கிவிடுவார்கள்.
ஆகவே ஒருவன் இறந்துபோன எவருக்கும் தன்
இருப்பிடத்தில் இருந்துகொண்டே முகமன் (ஸலாம்)
சொன்னால், இறைநேசர்கள் உட்பட யாருக்கும் அது கேட்காது.
அதனால்தான் நாம் மண்ணறை சென்று, ஸலாம் சொல்கிறோம். ஆனால் இறைத்தூதர்
முஹம்மது (ஸல்) அவர்களுக்கு ஒரு மனிதன் தன் இருப்பிடத்தில் இருந்துகொண்டே முகமன் (ஸலாம்)
கூறலாம். அதை அவர்களுக்குத் தெரிவிக்கும் பொறுப்பை அல்லாஹ் வானவர்களுக்கு வழங்கியுள்ளான்.
அதனால்தான் நாம் தொழுகையில் அத்தஹிய்யாத் ஓதும்போது, “அஸ்ஸலாமு அலைக்க அய்யுஹன்
நபிய்யு” (நபியே! உங்கள்மீது அல்லாஹ்வின் சாந்தி
உண்டாவதாக!) என்று கூறுகிறோம். அதை வானவர்கள் நபி (ஸல்) அவர்களுக்குத் தெரிவித்து விடுகின்றார்கள்.
ஒரு முஸ்லிம் உதவி தேடி அல்லது அபயம்
தேடி அழைக்கின்றபோது அல்லாஹ் ஒருவனையே அழைக்க வேண்டும். அவன்தான் நாம் அழைக்கின்ற அழைப்பை
எங்கிருந்தும் கேட்பவன் ஆவான். அதற்கு மாறாக இறைநேசர்களையோ மற்றவர்களையோ பெயர் கூறி
அழைப்பதும் அவர்கள் நமக்கு உதவி செய்வார்கள் என்று நம்புவதும் ‘அல்லாஹ்வின் கேட்டல் தன்மை’க்கு இணைவைத்தல் ஆகும்.
பொதுவாக மக்கள் தமக்குப் பிடிக்காதவர்களைத்
திட்டுவார்கள். வசைமொழிகளை அள்ளிவீசுவார்கள். அல்லது இஸ்லாமிய மார்க்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டதற்காகப்
பல்வேறு சோதனைகளும் மிரட்டல்களும் வரும். நம்மீது பொறாமை கொண்டோர் நம்மைத் திட்டுவார்கள்.
அவற்றையெல்லாம் நாம் காதால் கேட்க வேண்டிய சூழ்நிலை ஏற்படலாம். அவர்களின் வசவுகள் நம்முடைய
கோபத்தைத் தூண்டலாம். அத்தகைய நேரத்தில் பொறுமையை மேற்கொள்ள வேண்டும்; அதுவே அவர்களுக்கான வெற்றிப் பாதையாகும்
என்பதே இறைத்தூதர்கள் உள்பட மனிதர்கள் அனைவருக்கும் அல்லாஹ்வின் கட்டளையாகும்.
“(இறைநம்பிக்கையாளர்களே!) உங்களுக்கு
முன்னர் வேதம் கொடுக்கப்பட்டவர்களாலும், இணை வைத்து வணங்குபவர்களாலும், பல வசைமொழிகளை நிச்சயமாக நீங்கள் செவியுறுவீர்கள். (இத்தகைய
சிரமங்களை) நீங்கள் பொறுமையுடன் சகித்துக் கொண்டிருந்து அல்லாஹ்வை அஞ்சியவர்களாக வாழ்ந்து
வந்தால் (நீங்கள் வெற்றியடைவீர்கள்.) நிச்சயமாக இதுதான் வீரச்செயலாக இருக்கும்.” (3: 186)
காதால் கேட்கக் கூடாதவையும் உள்ளன.
பிறர் பேசும் இரகசியங்களை ஒட்டுக்கேட்பது மிகக் கெட்ட பழக்கமாகும். எனவே பிறர் வெளிப்படையாக
நம்மிடம் கூறும் விஷயங்களை மட்டும் நாம் கேட்டால்
போதுமானது. பிறர் நமக்குத் தெரியாமல் பேசும் இரகசியங்களையோ திட்டங்களையோ நாம் தெரிந்துகொள்ள
வேண்டிய அவசியமில்லை. அதை ஒட்டுக்கேட்பதும் கூடாது.
வானவர்கள் இறைவனின் கட்டளைகளை நிறைவேற்றும்
பொருட்டு, அல்லாஹ் தங்களுக்கு இட்ட கட்டளைகள்
குறித்துத் தமக்குள் பேசிக்கொள்வது வழக்கம். அதை ஒட்டுக்கேட்பதற்காக ஜின்கள் சென்றன.
அவர்களை அல்லாஹ் வானவர்கள்மூலம் விரட்டியடித்தான். இது குறித்துத் திருக்குர்ஆனில்
அல்லாஹ் பேசுகிறான்: (முன்னர்) அங்கு (பேசப்படுபவற்றைச்) செவியேற்பதற்காகப் பல இடங்களில்
நாங்கள் அமர்பவர்களாக இருந்தோம். எனவே இப்பொழுது (அவற்றை) யார் செவியேற்கிறாரோ அவர், தமக்காகக் குறிவைத்துக் காத்திருக்கும்
நெருப்புப் பந்தத்தைக் காண்பார். (72: 9)
அதாவது முற்காலத்தில் ஜின்கள் வானவர்கள்
பேசுவதை வானத்திற்கே சென்று ஒட்டுக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தார்கள். நபி (ஸல்) அவர்களின்
வருகைக்குப் பின்பு வானத்தின் வாசல்கள் அடைக்கப்பட்டுவிட்டன. நாலாப் புறங்களிலும் வானவர்களைப்
பாதுகாப்பிற்காக அல்லாஹ் நிறுத்திவிட்டான். எனவே அவர்களால் தற்போது அங்கு செல்ல முடியாது. இது குறித்து மற்றோர் இடத்தில் அல்லாஹ் கூறுகின்றான்:
“மேலும் விரட்டப்பட்ட ஒவ்வொரு ஷைத்தானைவிட்டும்
அவற்றை நாம் பாதுகாத்துக்கொண்டோம். திருட்டுத்தனமாக (ஒட்டு)க் கேட்பவ(னான ஷைத்தா)னைத்
தவிர. அப்போது பிரகாசமான தீப்பந்தம் அவனை (விரட்டி)ப் பின் தொடர்ந்து செல்லும்.” (15: 17-18)
இவ்வாறு செவிப்புலன் குறித்து திருக்குர்ஆனில்
அல்லாஹ் ஏராளமான விஷயங்களைக் கூறுகின்றான்.
செவிப்புலன் அல்லாஹ்வின் அருட்கொடையாகும். பிறர் பேசுவதை உடனடியாக நம்மால் கேட்க
முடிகிறதல்லவா? எத்தனையோ பேர் செவிப்புலனை இழந்து, மிகுந்த சிரமத்திற்குள்ளாவதைக் காணமுடிகிறது.
அதற்கான கருவிகளை மாட்டிக்கொண்டு, நாம் பேசுவதை அரைகுறையாகக் கேட்டு, கேலி கிண்டலுக்கு ஆளாவதைக் காண்கிறோம்.
அத்தகைய குறைபாடு நமக்கில்லாமல் படைத்த பேரிறைவனுக்கு நாம் நன்றி செலுத்த வேண்டாமா?
இறைவனால் வழங்கப்பட்ட செவியால் நாம்
அறிஞர்களின் நற்கருத்துகளைக் கேட்க முயற்சி செய்கின்றோமா? திருக்குர்ஆன் ஓதப்படுவதைக் கேட்கின்றோமா? எப்போதும் காதில் ஹெட்ஃபோனை மாட்டிக்கொண்டு
இசையை இரசித்துக்கொண்டிருக்கும் இளைஞர்கள் சற்றேனும் இறைவனின் அருட்கொடையைப் பற்றிச்
சிந்திக்க வேண்டும். இனிவரும் காலங்களிலாவது
அல்லாஹ்வால் வழங்கப்பட்ட செவிப்புலனை நன்மைக்காக மட்டுமே பயன்படுத்துவேன் என்று ஒவ்வொருவரும்
உறுதி கொள்வோம்.
=========================================
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக